'
Vakantie 2012 naar en door Schotland van naar
mei en juni, statistisch gezien de droogste maanden in Schotland.
Dag 1
(maandag 28/5) rit van Drenthe, Utrecht, Breda, Antwerpen, Gent, Oostende, naar Duinkerken. Vertrek ± 11.30 u. Ca. 450 km. Naar camping La Licorne. GPS 51.051894, 2.420414. Tanken. Aankomst tussen 17 en 20 uur.
Eerst getankt in Meppel. En nog getankt in Oostende. Op een parkeerplaats eten we de net thuis gebakken apfelstrudel op. Dan de Belgische-Franse grens gepasseerd om ca. 3 uur, dus vlot gereden. In de buurt van Duinkerken staat een gigantisch lange file, maar gelukkig, voor ons, op de andere weghelft. In Duinkerken de weg naar de camping gevraagd. Een politieman kon het ons gelukkig uitleggen. Precies om 5 uur (eerder mocht niet) rijden we de camping op. Eerst nog even rondgereden omdat we ons plekje niet meteen konden vinden. Toen we het gevonden hadden, bleek dat er ook al een Franse auto te staan. Waarschijnlijk van de buren. De Fransen nemen het niet zo nauw.
Dag 2 (dinsdag 29/5) Volgende morgen om 8.30 uur naar de veerboot. Ca 20 km. DFDS Seaport. Aanwezig 9.00 uur! vertrek 10.00 u. Ca. € 47. • Vanuit het centrum van Duinkerke(n): volg de borden voor Calais – ofwel via de A16 naar afslag 53 of volg via de RN1 de borden naar ‘Loon Plage/Car Ferry’. Terminal Roulier du Port Ouest F-59279 Loon-Plage Dunkirk Overtocht ca. 75 km, duur ± 2 uur. Aankomst ca. 11 u. Engelse tijd!
1 € = £ 0,81 ofwel € 1,24 voor 1 £ Engelse pond.
De weg naar de haven is lastig te vinden, maar na 3x vragen komen we er. De boot was nog aan het uitladen dus we waren mooi op tijd. De Franse en Engelse douane wilde niets weten. Ondanks dat de boot nog om half 10 aan het uitladen is, gaat het inladen zo snel dat we precies om 10 uur volgens schema vertrekken. Het is wat mistig maar het schip houdt de vaart er in. Halverwege Het Kanaal is het druk met andere schepen, soms zien we wel 7 tegelijk. Daarna wordt de mist dikker en laat het schip zo nu en dan de misthoorn klinken. En de snelheid wordt flink verminderd. Vlak bij Engeland klaart het gelukkig weer wat op. We zitten binnen en eten een broodje met een beker lauwe chocolademelk. Met een half uur vertraging komen we in Dover aan land (ca. 12.30 u. plaatselijke tijd).
Rit Dover (A20 en M20 k23) naar Folkestone, Ashford, Maidstone k22, na Farningham de M25 Dartford, Dartford Crossing (£ 1,50) onder de Thames door (de M11 langs Harlow, k29 Cambridge-Huntingdon A1, Peterborough k37, Stamford k36, A606 naar Melton Mobray. Caravan Touring & Camping Park. Eye Kettleby Lakes Melton Mowbray LE14 2TD.
Het links rijden valt erg mee, omdat we vanwege het drukke (vracht)verkeer steeds achter iemand aanrijden. En TT (TomTom) wijst ons keurig de weg. De Dartford Tunnel kost ons £ 1,50. Als de vrachtwagens te langzaam rijden is de eerste keer inhalen (rechts) ook niet moeilijk vanwege onze grote buiten-spiegels.
Omdat we geen parkeerplaats langs de snelweg M11 vinden, slaan we af naar een P+R parkeerplaats. Die vinden we ook niet en dus gebruiken we de lunch in een dorpje langs de kant van de weg. Het landschap is erg glooiend en we rijden met een stralend zonnetje. Zo komen we Melton Mobray, waar ik de weg naar de camping vraag aan een klant van een benzinestation. We moeten nog zo'n 6 km rijden. Op het weggetje naar de receptie zien we twee mannetjes fazanten lopen. We krijgen voor £ 17 (€ 20,50) een leuk plekje met water en electra. Het toiletgebouwtje bestaat uit aparte ruimtes, waar gedouched, gewassen en naar het toilet gegaan kan. Allemaal super de luxe, maar je kunt er ook alleen maar in met een speciale code die je bij de receptie krijgt. Dan maken we een wandeling rond de visvijvers, waarin veel gevist wordt en we maken een paar keer een praatje met een visser. Ze vissen o.a. op verschillende soorten karper, brasem, voorn, rietvoorn en zeelt. Alle gevangen vis moet wel weer terug gezet worden. Om kwart voor 7 rijden we naar Marcel. Als we aanbellen wordt er niet open gedaan. Na tien minuten wachten lopen we een stukje, doen wat boodschappen (de grote supermarkten zijn soms 24 uur open) en lopen dan weer terug. Marcel is er dan wel. Hij had nog een mailtje verstuurd om het bezoek een dag te verzetten, maar dat had ik niet meer gezien. Het is ERG rommelig bij hem thuis en hij zegt verontschuldigend dat hij door het werk geen tijd heeft om op te ruimen. Na 1,5 uur kletsen in de tuin gaan we met hem naar een bank. Hij had voorgesteld om £ 200 uit te lenen en als ik in de gelegenheid was zou ik hem dan € 250 op zijn Nederlandse bankrekening storten. Zodat we beiden bankkosten zouden ontlopen. Na een waarschuwing dat komende weekend ook een bankholiday zou bevatten, dus een extra vrije dag voor de Engelsen, namen we afscheid. Om 10 uur waren we weer op de camping.
top Dag 3 (woensdag 30/5) k36 A606-Melton Mowbray-Nottingham-k44 M1 naar Sheffield, Bradford-Leeds, A1 naar Pontefract, k50 langs Harrogate, bij Scotch Corner de A66 k49, Kendal, k48 A590, Newby Bridge, Pattersdale (350 km). Naar Patterdale Side Farm Camp Patterdale.
Omdat het een flinke rit zou worden volgden we TT en namen de snelste route. Tussen Liverpool en Manchester door via de M6. En langs Lancaster naar Kendal. Omdat tanken langs de snelweg meestal duurder is dan in een stad of dorp wilden we in Kendal tanken. Het pompstation was niet te vinden totdat we TT opdracht gaven koekkoek te roepen als er een in de buurt was. Onderweg namen we nog twee hamburgers. Milkshakes hebben ze niet en iets anders te drinken nemen we maar uit eigen voorraad. Patterdale is voor TT lastig te vinden. We worden steeds kleine landweggetjes opgestuurd. Als we zo'n weggetje oprijden zitten we tussen twee muurtjes met aan beide zijden zo'n 20 cm speling. Gelukkig geen tegenliggers, maar het wordt me toch te lastig en we keren om. Net als we de doorgaande weg willen oprijden komen er drie auto's aan, die het weggetje inrijden.
In het dorp Patterdale vragen we de weg naar de camping. Vlak na de school moeten we een rotsig landweggetje inrijden tot aan de binnenplaats van een boerderij. De camping kost £ 18, zonder electra. Wel zijn er douches en wasmachines (£ 3). Na een korte wandeling over en rond de camping gaan we wat lezen/schrijven. De meeste andere campingbezoekers zijn wandelaars. De camping ligt tussen een meer en een berg.
Dag 4 (donderdag 31/5) Patterdale-k55 , Penrith M6 Carlisle (muur)-k54 , Moffat, bij Abington de A702, Edinburgh (ca. 210 km)
Mortonhall Caravan & Camping Park 38 Mortonhall Gate, Frogston Road East, Edinburgh, East Lothian, East Scotland, EH16 6TJ . Situated on the main bus route to Edinburgh city centre.
Mortonhall@meadowhead.co.uk tel. 0131 6641533
Bij Carlisle muur v. Hadrianus bekijken !
We vertrekken met regen van de camping. Via de smalle weg naar Penrith en dan een "normalere" weg naar Carlisle. Vandaar de weg naar Hexham en in de buurt van Greenhead bezochten we het Romeins museum. Het werd op dat moment ook bezocht door veel schoolkinderen, dus wat onrustig. Na een half uur rondgekeken te hebben konden we de film bekijken met de 3-D brillen die we te leen gekregen hadden. De kinderen werd verteld dat als ze lawaai maakten er uit gezet zouden worden. Leuke en interessante film over het leven van de Romeinen in Engeland. Daarna werd ons uitgelegd hoe we vlak bij de muur van Hadrianus konden komen. Vanaf een parkeerplaats, waar we £ 3 voor moesten betalen (veel andere bezoekers betaalden niet), konden we langs een met water gevulde steengroeve naar de restanten van de muur (Hadrian Wall) lopen. Een "muurtje" vergeleken met de Chinese muur en maar 117 km lang i.p.v. de Chinese 5500 km maar toch indrukwekkend als je bedenkt hoe hij gebouwd is.
Daarna reden we terug naar Carlisle en verder via de M6 naar Abington en de A702 naar Edinburgh. Omdat de camping Linwater vol was, had ik thuis al de camping MortonHall geboekt. Alleen had ik geen bevestiging ontvangen. Dus vroeg ik bij de receptie of er plaats was. Dat was er en net toen ik wilde betalen keek de dame in de computer en zag dat ik al betaald had voor 2 overnachtingen. We stonden op het gras met 1 Nederlandse auto en verder allemaal Engelsen. Het is een grote camping met voornamelijk campers en caravans.
Cathedral of St. Gilles (High Kirk of Edinburgh) bezoeken. St Giles' is located on the historic Royal Mile in the heart of Edinburgh's Old Town, close to many other attractions including Edinburgh Castle, the Museum of Scotland and the Palace of Holyrood House. busnumbers 35, 23, 27, 28, 41 and 42 all pass close-by.
Vrijdag 1 juni. Eerst een uurtje uitgeslapen, het was tenslotte mijn verjaardag. Daarna het kado: chocolade en sokken. Dan klaarmaken voor een dagje Edinburgh. Zo nu en dan was er een zonnetje te zien. De buskaartjes waren de hele dag geldig. Het was nog een flink stukje rijden met de bus en deze stopte om de paar honderd meter om mensen in of uit te laten. Ik had gevraagd ons te roepen als we bij Hannover Street waren en dat deed de chauffeur netjes. Vandaar was het een kort stukje naar de High Street, ook wel Royal Mile genoemd.
Een winkelstraat met veel stalletjes. Gezellig druk en het weer was constant zonnig. We wandelden eerst naar beneden (de weg loopt schuin omhoog) en later aan de andere kant weer omhoog. Zo nu en dan stond er een doedelzakspeler voor wat geld muziek te maken. Best wel luid als je er vlak bij stond.
We liepen door tot aan de toegang voor Edinburgh Castle. Vlak voor de ingang was men druk bezig de tribunes te bouwen voor de taptoe.
We liepen een stukje terug en zagen bij een bushalte dat daar de Citybus vertrok. We kochten kaartjes en kregen een oortelefoon om onderweg de uitleg (in het begin in het Nederlands) te krijgen. We zaten op de bovenverdieping van de bus en konden vanaf die hoogte de gebouwen aardig bekijken. Bij Waverly Station moest iedereen er uit, maar toen we vertelden dat we de rit nog een keer wilden doen mochten we weer naar binnen. We stapten daarna uit bij het National Museum of Scotland. Een enorm gebouw, naar later bleek nog niet zo lang geleden geheel vernieuwd, met een enorme collectie over allerlei onderwerpen. Natuur, de aarde, wetenschap, cultuur enz.
Uiteindelijk belandden we op het dakterras, vanwaar een groot deel van de stad te zien was.
Daarna gingen we bij de Millennium-klok kijken die op elk uur geheel in beweging kwam.
Vervolgens verlieten we het museum en reden nog een stukje met de citybus. Maar omdat die bij Waverly station leeg moest en naar de garage ging, hadden we geen zin op een volgende te wachten en liepen we naar de straat waar de bus ons naar de camping zou brengen. Er kwamen wel 50 bussen langs, maar de onze liet op zich wachten. Toen we er in zaten reden we onderweg vlak achter een bus met hetzelfde nummer aan, dus er was kennelijk iets niet goed gegaan. Op de camping dronken we wat en gingen toen in het nabijgelegen restaurant, de Stable Bar eten. Het drinken kwam vlot (2 glazen bier). Het eten duurde wat langer (Sirloin steak en beefburger).
Dag 6 Zaterdag 2/6. Laat opgestaan (8.30 u.). Na het ontbijt maakten we een wandeling door het naast de camping gelegen arboretum. We zagen verschillende keren een konijn en een soort roodborstje (alleen de keel was rood). Op de terugweg liepen we langs een groot huis (coach house) en zagen aan het eind van het pad op een bord staan dat we op (verboden) privé-grond gelopen hadden.
Dag 7 (zondag 3/6) k68 Linwater-Edinburgh-(eerst de afslag South Queensferry),- M90- Anstruther-Crail-St. Andrews-Dundee-Perth-A9 k74 Pitlochry. Faskally Caravan Park, Pitlochry, Perthshire, Scotland, UK, PH16 5LD http://www.faskally.co.uk/index.php ca. 200 km.
Bezoek Edradour whisky stokerij Pitlochry Monday - Saturday. 10.00 to 17.00. Sunday 12.00 - 17.00. £ 5 pp. (of Blair Athol Distillery, Perth Road, Pitlochry, Perthshire PH16 5LY Mon – Fri 10.00am - 4.00pm).
Vroeg vertrokken, na afvalwater geloosd te hebben en vers water ingenomen. Eerst naar de afslag voor de ferries, om vandaar de bruggen te bekijken. Op het grasveldje huppelden weer de konijntjes. Dan de brug over en binnendoor naar East Neuk, een deel van de kust van Fife ("Neuk" is Schots voor hoek). In St. Andrews namen we bij het haventje fish and chips (gefrituurde vis en patat). De patat was lekker maar zoutloos en de vis had een ruime laag paneermeel en had verder ook weinig smaak. We bekeken nog even het kerkhof (geen oude graven) en een deel van het klooster dat nu een ruïne was. Vóór St. Andrews moesten we een andere weg nemen, omdat er kennelijk een ongeluk was gebeurd en iedereen terug kwam rijden. Daardoor kwamen we vlak langs de geheime bunker van Schotland, waar we even stopten.
Een bezoek aan de bunker zou £ 20 gekost hebben en dat vonden we teveel. Dus kocht Sonja alleen een paar ansichtkaarten en hoorden we van de beheerder dat hij vlak bij Roermond gelegerd was geweest. "Tot ziens" had hij nog onthouden.
Via Dundee en Perth, waar we tankten (km 91807 44.17 liter £ 61.35) (diesel kost £ 1.389 /L en benzine 1.339/L.) reden we naar Pitlochry. De camping die ik uitgezocht had was vol en we werden doorverwezen naar de camping die aan de andere kant van het dorp lag. Daar kon "Mary" een oudere dame ons gelukkig wel een plekje geven. Dat was in eerste instantie bezet door een konijn maar die was zo vertrokken. Na de camper gestald te hebben, konden we na een klein stukje lopen de Blair Athol Distillery bezoeken. Na ca. 15 min. wachten startte de tour voor zo'n 30 bezoekers. Er werd alleen gerstemout gebruikt die zonder rook gedroogd was. Het meeste distillaat werd verkocht aan andere distilleerderijen om te versnijden / blenden. Een klein deel werd in eikenhouten vaten gelagerd die in Spanje gebruikt waren om sherry te laten rijpen. Het distillaat mag na minimaal 3 jaar rijpen (wettelijk) whisky genoemd worden. Maar smaakt dan nog niet geweldig. Na 12 jaar lageren, waarbij per jaar zo'n 2 % verdampt (Angels share), is de whisky klaar. Degene die bij deze distilleerderij gemaakt werd was alleen ter plekke, in Zweden en in Zwitserland te koop. Aan het eind van de rondleiding kreeg iedereen in een glas een drupje van de 12-jarige whisky te proeven. Ik vond het erg sterk smaken (het was dan ook 43 %). Met een paar druppels water smaakte het veel zachter. Daarna liepen we terug naar de camper, waar ik een lekker biertje nam. Vandaag 236 km gereden.
Dag 8 (maandag 4/6) Pitlochry, k74 A93 Braemar, Ballater, k75, Stonehaven, Aberdeen, Kintore (180 km). Camping Hillhead Caravan Park.http://www.hillheadcaravan.com/
Eerst rijden we een stukje de verkeerde kant op, omdat we in een folder gelezen hadden dat er een gorge te zien was en dat daar destijds een soldaat naar beneden gesprongen was. Op deze plaats vond de Jacobieten overwinning plaats bij de strijd om Killiecrankie.
De Slag bij Killiecrankie (Schots-Gaelisch - Cath Raon Ruairidh) werd uitgevochten tussen de Highland Scottish clans die koning James VII van Schotland ondersteunden (ook bekend als Jacobus II van Engeland) en de troepen van koning Willem van Oranje op 27 juli 1689, tijdens de eerste Jacobite opstand. Hoewel het een prachtige overwinning was voor de Jacobieten, had het weinig effect op de uitkomst van de oorlog en werd hun leider gedood. Hun troepen werden verspreid bij de Slag van Dunkeld de volgende maand. Het slagveld is geïnventariseerd en wordt beschermd door Historic Scotland in het Schotse Historische milieubeleid van 2009.
Een van de enige vluchtwegen was de sprong over de kloof. Van een soldaat wordt vermeld de 5,5 meter sprong gemaakt te hebben met Highlanders achter hem aan die met zwaarden zwaaiden.
Daarna reden we een stukje terug en dan de A93. Een mooie weg door de heuvels, wel erg bochtig soms.
Op een gegeven moment staan er steeds borden langs de kant waarop uitgelegd wordt dat schapen en lammetjes geen verstand van verkeer hebben. En we zien ze dan ook regelmatig langs de kant van de weg lopen en zo nu en dan moeten we afremmen omdat ze midden op de weg lopen.
We stoppen op de parkeerplaats bij Balmoral Castle en wandelen naar de toegangspoort. We weten dat de koninklijke familie in Londen is om het 60-jarig regeringsjubileum van de koningin te vieren. Je kunt de radio niet aanzetten of ze hebben het erover.
We rijden door het dorp Banchory en vragen een inwoner de weg naar de brug over de Feugh. Vanaf de voetbrug kijken we op de waterval, maar we zien geen zalmen de trap op springen. Wel vinden we even later een Tesco supermarkt, waar we onze boodschappen doen. De winkel is open van 6 uur 's morgens tot middernacht. En op zondag van 8 uur 's morgens tot 10 uur 's avonds. Dan rijden we naar Kintore waar we de camping voor 3 nachten reserveren.
Aankomst op de camping om ca. 15 u. Vandaag 156 km gereden.
Dag 9 (dinsdag 5/6) Bezoek plaatsje Crovie 2 x 80 km en bij Portknockie wandelen we ook even naar de ‘Bow Fiddle Rock”.
Via Inverurie reden we naar Gardenstown en vandaar was Crovie (spreekuit Crivie) niet ver meer. Bovenaan de heuvel staat een bordje dat verder rijden alleen voor de inwoners toegestaan is.
Anderen kunnen op de parkeerplaats staan. Vandaar is er een mooi uitzicht over de rotskust en de zee. Het plaatsje Crovie ligt tussen de bergwand en de zee geklemd. In 1953 is het plaatsje door de zee verwoest. Nu staan er zo'n 40 huizen van een paar families. We zien twee vogeltjes met een rood "voorhoofd", iets geel op de vleugels en wit gestreepte staart die pluis van een plant plukken, waarschijnlijk voor een nest.
We rijden verder naar Portknockie en wandelen een stukje langs de kust. Met een mooi uitzicht op "Bow Fiddle Rock", een grappig gevormde rotspunt in zee.
Sonja ziet nog een mooi oud kacheltje, maar dat staat bij iemand in de tuin. Dan rijden we via Keith naar Oldmeldrum, omdat ik daar op de kaart een "Stone Circle" had zien staan. Als we in Inverurie aankomen zijn we kennelijk te ver gereden. We nemen een smalle weg terug en vragen onderweg bij een metaalbedrijf nog een keer de weg. Het dorpje waar we doorheen moeten staat niet op de kaart. De Loanhed Stone Circle is zo'n 3000_4000 jaar v. Chr. gebouwd.
Steencirkel met cairn
De Loanhead Stone Circle bestaat uit acht stenen, twee flankerende stenen en een door vorst beschadigde liggende steen. De cirkel heeft een diameter van 20,7 meter. De stenen die het verste af staan van de liggende steen beginnen met een hoogte van 1,4 meter; de stenen worden grofweg hoger naarmate ze dichter bij de liggende steen staan. De westelijke flankerende steen is de hoogste steen met een hoogte van 2,3 meter.
In de steencirkel bevindt zich een ring cairn van losse stenen met een diameter van 16,5 meter. De cairn is van het type clava cairn. In het centrum is een min of meer ronde ruimte met een diameter van 4,1 meter open gehouden. Uit opgravingen in 1932 bleek dat in het midden van de cirkel een brandstapel van wilgenhout was verbrand voordat de ring cairn was opgericht. In de centrale ruimte zijn veel resten van potten en menselijke botten gevonden. Zo werden er schedelfragmenten van vijftig kinderen in de leeftijd van 2 tot 4 jaar gevonden. Ook stenen gebruiksvoorwerpen werden er gevonden. De gevonden potscherven zijn van het type Lyles Hill ware en vroeg beaker. Dit suggereert dat de cirkel waarschijnlijk uit het late neolithicum stamt, de eeuwen na 3000 v.Chr.
De steen ten oosten van de oostelijke flankerende steen heeft twaalf cup and ring marks op de zijde gericht naar de ring. Een lijn getrokken vanuit het centrum, die vervolgens de linkerzijde van deze steen raakt, heeft een azimut van 139 graden en een declinatie van -23.8 graden, de midwinterzonsopgang. Dit is ongebruikelijk voor een recumbent stone circle.
Crematiebegraafplaats
Ten oosten van de cirkel liggen de resten van een crematiebegraafplaats, waar voedselpotten en gecremeerde menselijke resten werden gevonden uit de vroege/midden bronstijd. Het is aannemelijk dat deze crematiebegraafplaats is ontstaan, toen de steencirkel in onbruik raakte, vermoedelijk circa 1500 v.Chr.. Rond 500 v.Chr. werd in deze cirkel aan metaalbewerking gedaan.
Na dit bezoek gaan we weer terug naar de camping. Naast de fazant die we 's morgens zagen en wat (roof)vogels, zien we ca. 50 m. voor ons een ree de weg oversteken. Op de camping blijkt op ons plekje nu een caravan te staan. De beheerder vertelt dat de plek al eerder geboekt was, maar niet in de boeken stond. We krijgen een andere plek aangewezen. Vandaag 92261-92051=210 km gereden.
top Dag 10 (woensdag 6/6) Omgeving bekijken; Bezoek Strathisla-distilleerderij in Keith. Seafield Avenue, Keith k80. Mon to Sat 9.30 – 16.00 hr.
Vandaag weer laat opgestaan. Het had 's nachts geregend, maar 's morgens "dizzelde" het nog en het was wat heiig. De bedoeling was in Stonehaven het Dunnotar Castle te bekijken.
Onderweg er naar toe werd het steeds mistiger en zo nu en dan een bui. Bij het kasteel, het was een ruïne, regende het. En het kasteel lag in de mist. We wandelden er een stukje naar toe, ik maakte een foto en toen weer snel terug om niet al te nat te worden. We besloten terug naar de camping te gaan en onderweg ergens fish and chips te bestellen. Het eerste dorpje dat we tegenkwamen was te klein, dus reden we door naar Aberdeen. In een buitenwijk zochten we het winkelcentrum. Door de mist en de onbekendheid ter plaatse reden we twee keer een industrieterrein rond. Daarna vonden we de supermarkt. Een hele grote met van alles te koop, van kleding tot verse vis en van TV's tot supermarkt artikelen. We kochten een warme gegrilde kip en nog wat boodschappen. In de camper aten we de kip meteen op. Toen weer de supermarkt in voor de laatste boodschappen. Brood, bier (niet al te duur), wijn (wel erg duur) enz. Er stonden wel 100 soorten wijn.
Daarna door mistig Aberdeen (wel acht keer rechtdoor op de rotondes) terug naar de camping. Daar bleek ons plekje al weer bezet en werden we tussen twee caravans geparkeerd. Deze camping nemen we dus nooit meer. Km 92369 dus vandaag 108 km gereden. Volgetankt in Portlethen.
Dag 11 (donderdag 7/6) k80 Kintore-Forres, A940 k80 , Fortrose (165 km) (N. van Inverness). Camping Fortrose Caravan And Camping Site http://www.ukcampsite.co.uk/sites/details.asp?revid=5523&map=on#maphere Deans Rd, Frodsham, Ross-Shire, IV10 8TJ, Scotland Black Isle Brewery Co., Old Allangrange, Munlochy, Ross-shire, Scotland nV8 8NZ.
's Morgens bijtijds opgestaan en vertrokken richting Elgin en Inverness. Omdat ik onderweg het idee had dat we verkeerd reden moest TT even "overruled" worden. Daarna ging het goed. Bij Munlochry zag ik borden staan naar een brouwerij, maar we reden eerst naar Fortrose om de camping te bespreken. In eerste instantie kwamen we bij een camping die eigenlijk voor leden bedoeld was. Niet leden moesten £ 9 extra betalen. Dus reden we naar de camping die ik thuis al had uitgezocht. We vonden een mooi plaatsje met uitzicht op het water, maar omdat de receptie pas om 3 uur open ging reden we terug naar Munlochry. Nu waren de borden naar de brouwerij niet te vinden, maar na even vragen kwamen we er toch. Midden op het platteland en groter dan ik dacht. De dame in de winkel vroeg ons even te wachten voor de rondleiding.
In de winkel waren naast bier ook allerlei andere zaken te koop, zelfs verse eieren van kippen die met bostel gevoerd waren. De rondleiding stelde weinig voor. Leuk was wel dat iedereen na afloop vier bieren te proeven kreeg.
In minimale hoeveelheden, dat wel. Daarna ging praktisch iedere bezoeker en ik ook een doos vullen met flesjes bier. De meest gangbare waren £ 2.15 maar er waren ook flesjes van £ 6,95. Alles bij elkaar was het toch zo'n £ 36.
Daarna terug naar de camping waar de receptie al geopend was. Ik kon voor 2 nachten boeken. En ik kon een bordje meenemen met reserved. De dame van de receptie liet een paar foto's zien van zeehonden en dolfijnen die hier vlakbij voorkwamen. Ze wees ons de plek aan (vlak bij de vuurtoren) waar de kans het grootst was. Toen de camper op 220 V aangesloten was wandelden we, langs en over de golfbaan, richting vuurtorentje. Daar stonden al heel wat mensen met kijkers en fototoestellen, maar de dolfijnen lieten zich niet zien. Dus weer terug. Sonja had op de heenweg een golfballetje gevonden en meegenomen. Op de terugweg zagen we iemand zoekend rondlopen, hopenlijk niet naar "ons" balletje. Terug in de camper besloot ik te gaan douchen. Dat ging redelijk goed, alleen pech dat ik m'n handdoek was vergeten! Daarna ging Sonja (met handdoek) douchen. Op camping incl. bezoek brouwerij 219 km gereden.
Vlak voor het naar bed gaan kwamen we tot de ontdekking dat het licht in de camper niet meer werkte. Alles gecontroleerd, maar nee. Wel gelukkig nog de 220 V, zodat we de looplamp voor verlichting gebruikten en nog koffie konden zetten. Als de koelkast het op 220 V blijft doen kunnen we het reisschema wel aanhouden (er zijn een aantal overnachtingen zonder 220 V gepland).
Dag 12 (vrijdag 8/6) Rondje Loch Ness. Via Inverness rijden we zuidwaarts langs de westelijke oever van het meer tot aan Drumnadrochit. Vanaf de weg is Castle Urquart al mooi om te zien, van dichtbij is het een plaatje. Hierna naar het zuiden rijden tot aan Fort Augustus en dan de oostelijke kant van het meer langs, over een single track road, een smal weggetje waar desalniettemin ook grote toeristenbussen (dubbeldeks) rijden. Eigenlijk is dit een veel betere weg om van het meer en het landschap te genieten en wie tijd heeft moet zeker deze weg eens volgen.
We staan wat later op en Sonja krijgt haar kado's. Een boekje over de Hadrian Wall (net gekocht) en symbolisch een paar speldjes, de rest ligt nog thuis. Het heeft 's nachts flink geregend en er is een storm komen opzetten. De overkant van het meer, gisteren redelijk te zien, is nu weg. Via Inverness komen we op de weg naar Fort Augustus langs het meer van Loch Ness. Zo nu en dan is het meer te zien tussen de bomen. We stoppen bij het bezoekerscentrum en gaan de expositie bekijken.
Tegelijk met twee andere Nederlanders en hun kleine kind lopen we door de verschillende ruimtes waar telkens een filmpje te zien is over het onderzoek (o.a. naar het monster) wat in de loop van de jaren gedaan is. Aan het eind worden we door een grote winkel geleid waar we een theelepeltje voor de buurvrouw en een mooi vest voor Sonja kopen (alweer een verjaarskado). Dan rijden we richting Fort Augustus. Bij het kasteel Urquhart stoppen we om een paar foto's te maken, lastig tussen de bomen door. Naar het kasteel (ruïne) gaan we niet, mede door het slechte weer. Dan via Fort Augustus weer terug naar Inverness, maar nu aan de andere kant van het meer. Het wordt al snel een single track road, wat betekent dat de snelheid terug moet naar zo'n 50 km/uur omdat, als er een tegenligger aan komt, je tijdig moet kunnen uitwijken. De uitwijkplaatsen liggen zo'n 100 meter uit elkaar. Meestal voordat ik kan uitwijken staat de tegenligger al met de koplampen te knipperen dat ik kan doorrijden. We stoppen bij de Foyers waterval en lopen een steil pad naar beneden. Op een bepaald punt is de waterval goed te zien en wil ik een foto maken. De camera doet, net als een paar keer daarvoor, raar en ik kan niet afdrukken. In de handleiding kan ik de fout niet vinden. Gebrek aan contrast kan het niet zijn. Of het door het schelden op de camera komt weet ik niet, maar als we de steile klim naar boven gemaakt hebben ben ik de lensdop kwijt. We lopen weer een heel stuk zoekend terug, maar weg is weg. Als we verder rijden zijn er verschillende tegenliggers die met lichten seinen. Eerst denk ik nog aan een verkeerscontrole, maar dan staat er een auto op de weg met de rechtervoorkant finaal in de prak. En even verder staat een camper met een opengescheurde zijkant. We rijden verder naar het plaatsje Dores en zien langs de weg allemaal paaltjes staan. Dan is er veel politie en mensen met gekleurde hesjes en wat verder zien we in het weiland allemaal auto's staan en in een ander weiland grote en kleine tenten. Zo nu en dan moeten we stoppen om auto's in of uit de weilanden te laten. Dan zien we bussen rijden met als eindbestemming RockNess. Op 8, 9 en 10 juni vond hier het RockNess muziekfestival plaats.
Terug bij de camping zien we ons bordje reserved nog staan, maar een hoop campers en caravans zijn vertrokken. Vandaag 152 km gereden.
top Dag 13 (zaterdag 9/6) k79 Fortrose, A9 langs de kust naar Wick (143 km). http://www.wickcaravansite.co.uk Naar John O'Groats en naar de kust.
Niet al te vroeg opgestaan. De herdershond van de buren mag even uit de kofferbak van de auto en moet er dan weer snel in want de buren gaan kennelijk ergens ontbijten. Als ik bij de receptie het bordje reserved en de sleutel inlever krijg ik £ 5 terug. We rijden eerst naar Dingwall waar we bij een Tesco inkopen doen en iets goedkopere diesel kunnen tanken (38,74 liter voor £ 1,369 / L). Dan rijden we richting Wick. Onderweg stoppen we op een parkeerplaats langs de weg (zijn meestal klein en liggen pal aan de weg). Voor ons staat een busje waar achter op staat www.battleback1000.com. Het blijkt een service busje te zijn voor een wielrenner die ook arriveert. Hij krijgt eten en drinken en dient zichzelf in beide benen een injectie toe. Doping of suikerziekte? Na een korte rustperiode stapt hij weer op de fiets en vertrekt het busje even later. Onderweg komen we ze nog een keer tegen.
In Helmsdale maken we een stop en bezoeken het museumpje.
De benedenverdieping gaat over het leven in het verleden en de goudvondsten in de buurt. We bekijken ook een film die over het verleden gaat. Op de bovenverdieping is een grote filmzaal waar een film met beelden uit de natuur vertoond wordt. Mooie beelden maar erg traag gefilmd. Dan naar Wick waar we eerst een Lidl bezoeken. Wat opvalt bij de Engelse en Schotse supermarkten is het grote assortiment dure wijn. We doen inkopen. Grote supermarkten zoals Tesco en Asda hebben van elk produkt een (overdreven) grote keus.
Als we de auto geparkeerd hebben vragen we iemand de weg naar Ebenezer Place. Het wordt het kortste straatje ter wereld genoemd. Als we er vlak voor staan maar het nog niet ontdekken, vraag ik het aan iemand in het hotel. We blijken al in het straatje te staan.
Het is een stukje stoep vlak voor een hotel, ingeklemd tussen twee andere wegen. Het hotel heeft nr. 1 en in de gevel staat Ebenezer. Daarna zoeken we de camping die door de borden makkelijk te vinden is. We boeken voor twee nachten en krijgen een leuk plekje op de niet al te volle camping. Overal zien we konijnen rennen, soms wel tien bij elkaar. Ik krijg uitgelegd waar we in Wick met een computer het internet op kunnen. De bibliotheek blijkt echter gesloten, maar in een souvenierswinkel kunnen we terecht. We sturen Waldo een mail en ik zie dat er nog genoeg geld op de bank staat, het meeste wat we betalen moeten tijdens de reis gaat met een creditkaart.
Sonja koopt nog een theelepeltje voor de buurvrouw en een tasje voor Indie. Dan wandelen we langs de rivier terug naar de camping.
Dag 14 (zondag 10/6) Wick- John O'Groats-Thurso-Wick. Stacks Of Duncansby bekijken bij Duncansby Head, John O' Groats.
We gaan na de afwas van gisteren eerst naar John O'Groats. Vlak voor het plaatsje is de omgeving zwart verbrand. Misschien afbranden van heide? Daarna zagen we weer allemaal bordjes langs de kant van de weg en politie. Op een weiland stonden allemaal oude auto's, er was een oldtimerfestival gaande. Later hoorden we dat die dag ook de olympische toorts aan land zou komen. Het plaatsje zelf (het dorp zou zijn naam ontlenen aan een Hollander, Jan de Groot, die in 1496 het veerrecht tussen het vasteland en de Orkney-eilanden verwierf van koning Jacobus IV van Schotland) stelde weinig voor. En wat er stond was gericht op toeristen. Bij de VVV hoorde ik hoe we bij de Stacks of Duncansby konden komen. Eerst een stukje "single track road". Gelukkig weinig verkeer en wat er aan kwam was al aan de kant voordat ik kon uitwijken. Op de parkeerplaats bij de vuurtoren stonden al wat auto's. Er liep een platgetreden graspad de heuvel op tussen de schapen door. Sommigen zagen er wat vreemd uit, glad aan de onderkant en grote plukken wol bovenop. De schapen die los mogen lopen worden kennelijk niet geschoren.
Bovenop de heuvel waren de Stacks (puntige rotsen) al goed te zien ondanks de heiigheid. We keken ook in een inham met steile rotswanden aan beide zijden. Overal waar een plekje was zat een meeuw, soms twee. Bijna bij het water zaten een heleboel vogels die erg op pinguins leken. Ze liepen ook net zo. Later hoorden we van iemand met een vogelboekje dat het Guillimots waren. Dit zijn zeekoeten en familie van de alk.
Er waren ook een soort aalscholvers te zien en toen we goed keken (we waren de verrekijker vergeten) zagen we ook een paar papagaaiduikers (ook familie van de alk).
Onderweg hadden we al van andere mensen gehoord dat ze puffins gezien hadden. We liepen wat verder naar een andere kloof en konden daar nog meer papagaaiduikers zien. Daarna reden we terug naar het dorp, kochten fish and chips en reden weer terug naar het vuurtorentje. Daar aten we en vervolgens gingen we dezelfde wandeling nog een keer doen, maar nu namen we de verrekijker mee. Alles was nu een stuk duidelijker te bekijken. Maar de zeehonden, die zo vertelde ons een Nederlands echtpaar ook te zien waren, zagen wij niet.
Daarop reden we naar Dunnet Head, het meest noordelijke stukje van het vaste land van Groot-Brittannië. Het uitzichtpunt lag op een heuvel waar kennelijk een grote bunker onder zat.
Het uitzicht was niet zo bijzonder. Wel leuk was dat er overal verschillende soorten orchideeën groeiden.
Er stond ook een bord met de vermelding dat dit het noordelijkste stukje was. Er stond een motorrijder dat bord te fotograferen. Toen we dichtbij waren vroeg hij me een foto van hem te maken. Terwijl ik dat deed zag ik dat het een Zwitser was. Hij vertelde zo'n 3000 km gereden te hebben om hier te komen. Daarna reden we terug naar Wick. Onderweg zagen we nog twee auto's die elkaar kennelijk met grote snelheid geraakt hadden. En we stopten nog een keer bij Tesco voor eten en diesel. Op de camping waren weinig konijnen te zien omdat het gras met een motormaaier gemaaid werd.
Het probleem met de stroomvoorziening wordt groter. Eerst viel het licht uit, maar nu werken de pompjes voor water (gootsteen en toilet) ook niet meer. Maar de controlelampjes geven aan dat de accu van de auto en die van het woongedeelte vol zitten. Dat laatste geloof ik niet meer. Bij de receptie van de camping krijg ik een adres waar iemand werkt die van dit soort dingen veel verstand heeft. En anders een adres in Edderto (onder Golspie) waar we ook volgens de planning langs komen. Vandaag 93028-92921= 107 km gereden.
top Dag 15 (maandag 11/6) k86 zigzag Wick, Latheron, Thurso, Golval, Kinbrace, goud zoeken Helmsdale, Golspie, Lairg (207 km). Dunroamin Caravan &Camp. Park. N58,0225 W4,3959 www.lairgcaravanpark.co.uk
Ev. Bij Helmsdale aan de kust (Cliffs and Foreshore) fossielen zoeken? goud zoeken
58.16817°N, 3.85077°W weg A 897
We rijden vandaag van Wick via Watten-Thurso-Golval-Kinbrace naar de afslag bij Altanduin om daar goud te zoeken. Maar eerst naar de werkplaats die door de receptie was opgegeven. We moesten vragen naar Andrew. We kwamen er om half 9 aan en hoorden dat Andrew pas om kwart voor 10 aanwezig zou zijn. Daarom wandelden we de heuvel op, waarbij we een paar konijnen opjoegen en konden we een paar paarden voeren. Dan weer terug en langs de andere kant de heuvel op en weer terug naar de auto. Daar hadden we een mooi uitzicht over Wick en kon Sonja bijna de, heel dikke, krant uitlezen. Andrew kwam precies op tijd en toen ik het probleem had uitgelegd controleerde hij eerst de accu van het woongedeelte. Die was gelukkig vol. Daarna keek hij naar de zekeringen op het controlepaneel en constateerde dat er een zekering stuk was. Na vervanging door een nieuwe deed alles het weer naar behoren. Ik kreeg een paar reserve zekeringen en gaf hem £ 10. Daar was hij blij mee.
Daarna reden we richting Helmsdale. Iets voorbij Kinbrace stopten we langs het riviertje om goud te zoeken (goldpanning). We hadden bij de kringloopwinkel in Meppel een glazen schaal en een aluminium deksel van een pan gekocht die wat op de officiële goudpan leken. De bedoeling is dan er een schep zand met steentjes in te doen, deze vlak onder het oppervlak van stromend water te houden en dan met een draaiende beweging de steentjes en het zand uit de pan te spoelen. Goud is zwaarder dan zand of steen en zal dan uiteindelijk achterblijven in de pan. Ik had destijds in Amerika staan kijken en die man vertelde dat er uiteindelijk wat steentjes, zwart zand en goud overbleef. De plek waar wij zochten was kennelijk al heel vaak bezocht. De stukjes goud die wij vonden leken verdacht veel op glimmer en pyriet.
Op een andere plaats bleef wel wat zwart zand over en toen ik daar iets geels in zag, werd het geheel op een stukje wc-papier gedeponeerd. Helaas brak dat doormidden door al het vocht en het is dus de vraag of we ons goud hebben meegenomen (ja dus).
De "glazen goudpan" was geen succes en toen het begon te regenen lieten we de rest van het goud maar waar het was en lieten we onze "pannen" in een huisje achter voor andere zoekers.
Verder op de single track road zagen we nog een koppeltje patrijzen lopen en wat verder een groep herten.
Het leek er op of ze bij een huis hoorden, maar er was geen hek te zien. Een paar honderd meter verder zagen we weer een groep herten, nu duidelijk in het wild. Op de camping aangekomen waren we zo te zien de eerste gasten. Verder stonden overal vaste stacaravans, die kennelijk onbewoond waren. Net voordat ik wilde gaan douchen kwam de beheerder een volgende camper een plek wijzen. Pal naast die van ons. Het waren Oostenrijkers. Net nadat Sonja gedouched had begon het te stortregenen. Op de camping loopt een groep van 12 eenden rond. Een homp brood hebben ze zo verorberd. Na het eten gaat Sonja op jacht naar kleine vliegjes (midges?). Buiten zie je zwermen, maar omdat het raam tijdens het eten koken open stond, zijn er ondanks het horregaas toch een hoop binnengekomen.
Vandaag 182 km gereden.
top Dag 16 (dinsdag 12/6) k84 Lairg-Tongue(61)-Durness(48)-Kinlochbervie(30)-Sheigra (via weg C1133) (145 km). Sheigra Wild Camping. het pad langs de begraafplaats inrijden Wandeling naar Sandwood Bay, heen en terug een afstand van 13 km (mooi).
We reden weer een single track road dus links rijden was niet nodig (onmogelijk). Onderweg weer net als we eerder zagen vlaktes met wit uitgeslagen resten van bomen (naargeestig gezicht). En grappig, op een paar plaatsen was te zien dat er turf gestoken werd.
Naast de uitgegraven geulen lagen de hompen turf (niet zo mooi als vroeger in Drenthe) te drogen. We zagen weinig wild, een enkele fazant en weinig vogels. Onderweg een paar keer gestopt om een foto te maken en wat vaker om tegenliggers te laten passeren. De meesten steken als dank een hand op. Vlakbij Durness kreeg Sonja opeens op het scherm van TT een lijst van politiebureau's. Ze was bang dat er thuis iets gebeurd was. Daarom stopte ik bij een restaurant in de hoop dat er een draadloze internetverbinding beschikbaar was. Dat was inderdaad het geval en ik kon de mail controleren. Niets van thuis. Ik stuurde Tonny en Gert een antwoord op hun mail over de tweede AED in Uffelte. En een mail naar Waldo met het verzoek om ons te mailen als er iets gebeurd was. Ik verwachte in Durness nog geld te kunnen opnemen, maar het dorp was te klein voor een bank.
Daarna reden we naar Sheigra (kent TT niet) en vonden de weg langs het kerkhof waar we volgens internetgegevens langs moesten om uiteindelijk op de kampeerplek uit te komen. Het was een slecht pad met grote kuilen. Eerst nog door een smal toegangshek en wildrooster en toen stonden we in een heuvelachtig weiland. We vonden een plek waar de camper redelijk waterpas stond. Iets verder stond nog een tent opgesteld.
Er was niemand aanwezig. Voorbij een rand met gladde rotsblokken was een zandstrandje en dan de baai. Wat later kwam de eigenaar van de tent met een auto aanrijden. Hij liep met een vishengel richting tent en wachtte even toen hij zag dat ik iets wilde vragen. Volgens hem mocht je hier gratis overnachten. Later zagen we dat de man een generator bij de tent had en dus stroom had. We liepen de steile heuvel op en hadden vandaar een mooi uitzicht over de camperplaats, de zee en de rotsen.
Daarna dronken we wat zittend in onze stoeltjes in de luwte van de camper met uitzicht over de baai. De schapen met lammeren liepen rond en soms zag je een vogeltje die op onze kwikstaart leek. Rond 8 uur 's avonds aten we ons avondmaal. We hebben besloten hier 1 nacht te blijven en rijden morgen naar Poolewe. Vandaag 93358-93210=148 km gereden.
Dag 17 (woensdag 13/6) k84 Sheigra-Kinlochbervie-Lairg-Ullapool-Poolewe (175 km). k77
Corrieshalloch Gorge tussen de A832 en A835 bij Braemore. Access to the footbridge is via a 300 m path from the car park on the South side of the gorge.
Vanmorgen met mooi weer vertrokken. 's Nachts had het flink geregend. We namen de weg via Scourie. Die was iets breder dan de geplande weg via Lairg. Op een aantal plaatsen gestopt om van het uitzicht te genieten. In Ullapool deden we inkopen bij Tesco (o.a. weer een warme kip voor tussen de middag). En we haalden £ 200 bij de Bank of Scotland. Ook kochten we een paar ansichtkaarten. De postzegels zijn £ 0,87 (luchtpost). Totaal 28 kaarten incl. postzegels £ 40.
Dan door naar Poolewe. Onderweg nog even een file omdat er een kudde schapen op de weg liep. En een stop bij Corrieshalloch Gorge. Je moest per persoon £ 2 betalen om door het hek te gaan, maar omdat er geen controle was liepen de meeste mensen zo door. Het was een indrukwekkend diepe kloof. Op het bordje bij de voetbrug stond dat er maar zes mensen tegelijk de brug op mochten. Vlak voor Poolewe was een camping maar die lag pal naast het kerkhof. De camping in Poolewe ligt vlak aan de weg. En we konden er maar één nacht staan i.p.v. de geplande twee nachten. Voor £ 2 had je 24 uur internet toegang. Het lukte mij in eerste instantie niet om verbinding te maken, maar met hulp van iemand van de receptie lukte het wel. Bij de camper kostte het weer extra moeite, maar het lukte. Nadat ik veel overbodige mail had weggegooid maakte ik een reisverslag voor Waldo, maar toen ik het wilde verzenden lukte dat niet! Dan maar een andere keer. Na een broodmaaltijd (de kip tussen de middag gold als warme maaltijd) waren een aantal ansichtkaarten klaar voor verzending gemaakt. En moest er een andere camping voor de volgende dag worden gezocht. Als het bezoek aan de tuin in Poolewe niet teveel tijd kost kunnen we doorrijden naar Balmacara (bij Kyle of Lochalsh) of iets verder naar Shiel Bridge.
top Dag 18 (donderdag 14/6) k77 Poolewe-bezoek tuin-Shieldaig ca. 70 km. Inverewe gardens in Achnasheen
Een erg mooie plaats is Shieldaig. Er kunnen ook caravans staan en er is een groot grasveld voor waar ook tentjes kunnen staan. Toiletten en warm water.
Het is gratis maar er staat wel een doosje waarin je een vrijwillige bijdrage kunt doen.
A896 bij het plaatsje Shieldaig. Boven het dorp is een plaats voor ongeveer 10-15 campers. Er is water verkrijgbaar. Beneden in het dorp is een toilet gebouwtje. Je hebt vanaf deze plek een prachtig uitzicht. Het terrein is van de plaatselijke school en bij de waterkraan is een bakje voor een donatie voor de school.
Eerst naar de tuin Inverewe Gardens gereden. We waren er even voor 10 uur en de tuin werd opengesteld om 10 uur.
We betaalden en kregen een plattegrond mee.
De tuin is in verschillende delen opgebouwd. Deel Japans, deel Amerikaans, deel Engels, deel Zuid-Afrikaans. En een deel groenten- en bloementuin en rotstuin.
Overal stonden ook rododendrons. En we kwamen een bordje tegen waarop stond dat er een ziekte onder de rododendrons was uitgebroken en dat daar tegen gespoten werd, sorry voor de overlast. En inderdaad zagen we zo nu en dan mannen in beschermende pakken bezig met spuiten. We zagen een hoop mooie en nieuwe planten en bomen.
Daarna kochten we nog wat ansichtkaarten en vertrokken richting zuiden. Ik wilde de overnachtingsplaats Shieldaig wel zien. De weg er naar toe was erg smal en heuvelachtig. Daarom kostte het wat tijd om in Shieldaig te komen. We besloten om dan maar een nacht te blijven. Bij het toegangshek naar het weiland wordt een donatie gevraagd die dan ten goede komt aan de plaatselijke lagere school. We wandelden de heuvel af en liepen door de enige straat van het dorpje. We kwamen langs een zalmrokerij, het hotel, het restaurant en een paar B&B (bed and breakfast). Aan het eind van de straat kocht ik een dairy icecream.
Sonja moet vanavond weer een stukje van mijn rug masseren met gel. Soms is het moeilijk om niet mank te lopen (soort spit). 's Avonds staan er zo'n 7 grote en kleine campers, een auto met caravan en een auto met tent op het terrein. En twee motorrijders met een tent. Ik ben benieuwd hoeveel de school er vandaag van binnenkrijgt. Het toiletgebouwtje aan het begin van het dorp is netjes onderhouden. Schoon, zeep en papier en zelfs warm water.
Dag 19 (vrijdag 15/6) Shieldaig-Kyle-Balmacara (122 km). 93715-93613=102 km gereden.
Weer laat opgestaan en op weg richting de camping in Erdusaig of Shiel Bridge. Veel van de andere kampeerders zijn al vertrokken. De storm (harde wind) is niet gaan liggen. Als we na het ontbijt richting dorpje rijden om de ansichtkaarten te posten zijn we een van de laatsten die vertrekken. De Nederlanders voor ons vertrekken ook en hebben moeite om met zulke wind de tent op te vouwen. We rijden eerst naar Plockton en omdat het te vroeg is om de brouwerij te bezoeken door naar Erdusaig. Ik dacht op de kaart gezien te hebben dat daar een camping was, maar een plaatselijke Schot in een rokje vertelde dat de camping in Balmacara was. Daarop volgde de smalste single track road tot nu toe. Soms streken de boomtakken aan beide kanten langs de camper, 30 tot 50 km/uur kon nog net. In Balmacara was de camping zo gevonden. Mooi aangelegd en een keurig toiletgebouw. Op een houten hutje stond dat je kon gaan staan waar plaats was en dat van 5 tot half elf 's avonds betaald kon worden. In het hutje lagen allerlei folders en er stonden blikken waarop reserved stond. Zo'n blik nam ik mee om voor de volgende dag ons plaatsje gereserveerd te houden. Na de lunch reden we naar Kyle of Lochalsh wat een toeristisch plaatsje bleek te zijn. We kochten wat boodschappen en diesel (57.37 L voor 648.8-93674 km = 1: 11.31 gereden). Sonja kocht nog een houten "puffin" en een theelepeltje voor de buurvrouw. Daarna liepen we naar de VVV annex kantoor van de "Glass bottom boat" .
Ik had kaartjes besteld vanuit Nederland voor zondag, maar wilde proberen die om te ruilen voor zaterdag. De dame achter de balie kon mijn reservering niet vinden, maar zaterdag was goed. Ik betaalde de rekening en we vertrokken. Op de camping zag ik dat de rekening verkeerd was. Hij was voor een 1,5 uur trip en ik had voor 2 uur besproken. Gelukkig kon ik bij de campingbeheerder bellen (mijn eigen telefoon werkte niet in Engeland) en het zou goed komen. Meteen de rekening voor 3 overnachtingen voldaan (3x 15,40 = £ 46,20). Daarna reden we naar Plockton om achter de lagere school de brouwerij te ontdekken. Deze was iets groter dan mijn eigen brouwerij en omdat de brouwer bezig was om schoon te maken was er geen tijd voor een rondleiding. Maar ik had praktisch alles toch al gezien. We kochten in een winkeltje 3 flesjes voor £ 12 !! Toen we terugliepen kwam er een oud T-fordje aanrijden met daarin een pas getrouwd stel. Deed ons even aan Noorwegen denken.
Dag 20 (zaterdag 16/6) Shieldaig--Kyle Skye k77 Uig Bay Caravan & Campsite. http://www.uig-camping-skye.co.uk/campsite.htm eilean donan castle bij Dornie http://www.uig-camping-skye.co.uk/
Vandaag eerst afvalwater geloost en toilet leeggemaakt. Vers water innemen gaat wat lastig om dat de slang te kort is. Dus vullen we telkens een 2-literfles en dan leeggieten in onze tank. Daarna reden we naar Donan Castle. Dit kasteel werd in de 6e eeuw gebouwd, versterkt in de 13e eeuw, verwoest in 1719 en na herbouw heropend in 1932. Op de parkeerplaats was het al aardig druk. We betaalden £ 10. Eerst wilde de dame aan de kassa £ 12 rekenen, maar omdat ik zei dat we beiden boven de 60 waren kregen we korting.
Via een stenen brug kwamen we bij het kasteel waar we eerst omheen liepen en toen naar binnen. Er was van alles uit de oudheid te zien. Opeen gegeven moment kwamen we in een zaal waar net een Schot in klederdracht uitleg aan een gezelschap gaf. Dat werd dan weer in Zwitsers Duits vertaald door de reisleidster. Hij deed het komisch en liet zelfs een keer zien hoe de Schotse kilt vroeger werd gedragen en liet daarbij zijn blote billen zien. Na allerlei slaapvertrekken en een leuk ingerichte keuken bekeken te hebben vertrokken we weer. Eerst naar Kyle of Lochalsh waar we een naald kochten om mijn schoen te repareren. Daarna liepen we naar het kantoortje van de Glass bottom boat om bij te betalen (gisteren te weinig betaald).
Daarna kochten we fish and chips.
Dat aten we in de auto op met een glaasje melk. Vervolgens reden we de grote brug over naar het eiland Skye. Dit was nog niet zo lang geleden een tolbrug. En even daarna een smal weggetje dat naar Kylerhea ging. Het weggetje werd steeds smaller, bochtiger en heuvelachtiger. Vaak reed je omhoog en zag alleen de lucht en dan naar beneden in een diep gat. Er zouden otters, dolfijnen en veel vogels te zien zijn. Maar of het door het slechte weer kwam weten we niet, maar we zagen alleen een paar meeuwen en in de verte een paar koppen van zeehonden. Dus weer terug naar de camping.
Dag 21 (zondag 17/6) Balmacara vv (2x 5 km). On this trip we look for otters and other wildlife as we head out under the famous Skye bridge. See spectacular scenery, explore underwater, and then visit the protected seal and bird colonies on Seal Island. Join us on an exciting voyage of discovery as we visit the remains of a WWII shipwreck. You will also see a working salmon farm.
Vandaag weer later opgestaan. Net als gisteravond zwermen de midges rond de auto. Andere kampeerders die aan het opruimen zijn worden aangevallen. Sommigen hebben zich beschermd met netjes. Als ik de afwas ga doen zijn de meeste weg, maar als ik de stroom ga afsluiten wordt ook ik aangevallen. We besluiten maar tijdig naar Kyle of Lochalsh te gaan om zeker van een parkeerplaats te zijn. Dat valt mee, als we aankomen zijn er nog plaatsen genoeg. Om kwart voor 1 lopen we naar de boot en blijken er al verschillende mensen beneden te zitten. Naar later blijkt Nederlanders, Duitsers en Engelsen. Intussen hebben we door de ramen al heel wat zeewier gezien. En in het raamkozijn zitten een paar levende koraaltjes. Tijdens de tocht zitten we afwisselend beneden door de onderwater ramen te kijken en soms boven op dek. We varen langs een schip geladen met explosieven dat destijds in brand vloog, maar waarvan alle explosieven heel bleven. Nu zijn alleen de vage omtrekken van het schip te zien. Onderweg wordt gewezen op zeekoeten, grote zeemeeuw, zeehonden (soms wel 9 bij elkaar) en onder water op zeewier (kelp), zeesterren, inktvis, koraal en een enkel (klein) visje. Dolfijnen, haaien, orka's enz. die hier ook voorkomen zien we niet. Wel zien we zalmen boven water springen in een grote kwekerij waar voor zo'n £ 15 miljoen rondzwemt. Ze worden automatisch op vaste tijden gevoerd en als ze gevangen zijn in Noorwegen verwerkt. Als we weer aan de steiger komen heeft de reis geen 2 uur maar iets meer als 1,5 uur geduurd.
top Dag 22 (maandag 18/6) Skye. Overnachten bij Staffin? W 6º12'252-N 57º38'201 Vlak voor Staffin is een grote parkeerplaats vanwaaruit de kliffen inclusief een waterval goed waargenomen kunnen worden. Een plek waar we twee nachten blijven staan.
eten bij The Old School restaurant ma/za v.a. 6 uur.
We staan op met een stralend zonnetje en een blauwe lucht. Na het ontbijt vraag ik aan de "warden" of we een afdruk van het plaatje met de "Schotse file" annex passing places kunnen krijgen. Hij zal het per mail opsturen. Daarna gaan we over de brug het eiland Skye op. Het eerste doel is de distilleerderij Talisker . Het ligt wat afgelegen, maar is goed te vinden.
Sonja vond 1 distilleerderij genoeg en gaat niet mee. De groep die rondgeleid wordt door David bestaat uit 6 mensen. Het verhaal was ongeveer hetzelfde als bij de vorige distilleerderij en werd in rap tempo verteld. Alleen werd hier mout gebruikt die boven een turfgestookt vuur gedroogd was. Dat gaf de mout en later de whisky een aparte geur en smaak. Na de rondleiding, waarbij verteld werd dat alleen gelagerd werd in oude Amerikaanse eiken houten vaten, werden we naar de winkel gebracht. Ik had het idee dat we met z'n allen vandaar naar het proeflokaal gebracht zouden worden, maar er gebeurde niets. Toen ik uiteindelijk er naar vroeg bleek dat het de bedoeling was om zelf naar het proeflokaal terug te lopen. Dat deed ik en er werd een glaasje voor mij ingeschonken. Meer dan bij de vorige distilleerderij. Het smaakte nogal scherp en ik moest hoesten, waana een dame uit het gezelschap begon te lachen. Ze had het ook te scherp gevonden. Maar met een scheutje water uit een karaf werd het een stuk drinkbaarder. Ik kocht voor Sonja drie kleine flesjes (10, 12 en 14 jaar oude whisky) en een glas. Daarna terug naar de auto en verder naar Dunvegan. Meteen aan het begin van het dorp was het restaurant "The Old School Restaurant" . We gingen naar binnen en ik vroeg of we de kaart konden zien. Toen bleek dat ik er ook Haggis kon eten reserveerden we twee plaatsen voor 7 uur 's avonds. De camping bleek vlakbij te liggen en we kozen een plekje aan het water. Door de eb was het op dat moment meer een keienstrandje begroeid met algen. Met elektra £ 18. Het was nog steeds zonnig en een blauwe lucht, alleen de wind is koud. Om even over half 7 liepen we richting restaurant. Het bleek dichterbij te liggen dan we dachten, dus maakten we een ommetje en gingen iets voor 7 uur naar binnen. Voor ons stonden 3 Nederlanders waarvan 2 in korte broek. Er werd heel wat besproken en daarna liepen ze weg. Later op de avond kwamen ze terug en kregen alsnog een tafeltje. Wij kregen een tafeltje voor 2 aan het raam. Omdat het zonnetje naar binnen scheen werd het een warm plekje en deed iemand van de bediening de jaloeziën dicht. We bestelden een glas wijn en een real ale van de brouwerij van Skye. Daarna kregen we een stukje brood met boter aangeboden en bestelde Sonja beefsteak en ik Haggis met neeps and tatties. Dat is Haggis met aardappelpuree en puree van koolraap. Er werd nog gevraagd of ik dit als voorgerecht of hoofdgerecht wilde hebben en na even aarzelen koos ik toch voor hoofdgerecht. Sonja kreeg een flink stuk vlees (waarvan een klein deel niet te kauwen was) en ik twee soorten puree en een bergje van een soort donker gekleurd gehakt met granen ertussen. De eerste hap smaakte peperig en kruidig. Het was een lekker gerecht. De grote gebakken paddenstoel van Sonja kreeg ik ook en een stukje vlees om te proeven. Op het niet kauwbare deel na een lekker stukje vlees. Daarna bestelden we homemade ijs. Sonja sinaasappelijs en ik rabarberijs. Allebei heel lekker. Daarna wandelden we voldaan terug naar de camping.
Na het ontbijt vers water in en vuil water uit en toilet leeg. Dan richting Uig. De brouwerij kon niet bezocht worden, maar nadat ik wat flesjes bier in de winkel gekocht had hoorde ik dat de brouwerij achter de winkel lag. Dus toch maar even gekeken. Het stelde niet veel voor. Daarna reden we door een bergachtig mooi zonnig landschap (het had de hele nacht geregend) naar Staffin. We vonden een grote parkeerplaats, maar of dat degene was waar overnacht kon worden werd niet duidelijk. Er stonden veel auto's en zo nu en dan stopte een bus waarvan de passagiers de informatieborden over dinosaurus vondsten gingen lezen en de kliffen bekijken. Op de parkeerplaats liep een "schapenhond" (border collie) rond. Sonja dacht dat hij vergeten was door de eigenaar omdat de hond elke keer als er een auto stopte even actief werd. Toen we wegreden zagen we dat de hond langs de kant van de weg naar wat huizen liep. We besloten in het vlakbij gelegen museumpje inlichtingen te vragen. Daar naar toe gelopen en wat bleek: net gesloten.
Omdat de parkeerplaats toch niet zo aantrekkelijk leek om te overnachten reden we naar Portree om daar een camping te zoeken. Onderweg een paar keer gestopt voor foto's of tegenliggers. Even een foto maken en dan meteen weer naar binnen, omdat de midges aanvielen! Bij Portree vonden we ook geen camping en dus besloot ik terug naar Balmacara te rijden. Vandaag 94045-93893=152 km gereden.
Dag 24 (woensdag 20/6)
Niet al te vroeg vertrokken (was niet nodig). Onderweg stopten we even bij het monument voor de commando's in de 2e wereldoorlog.
Het werd druk bezocht. Al vroeg arriveerden we in Fort William, maar een plekje om de auto bij het station te parkeren vonden we niet. Uiteindelijk besloot ik dan maar op een plekje voor het personeel te gaan staan, maar daar werden we weggestuurd. Iets verder weg was wel parkeergelegenheid en we zetten de camper op de parkeerplaats van de Lidl. Later zouden we hier onze boodschappen wel doen. Bij de kaartverkoop op het station kon men ons niet helpen. We hadden namelijk besloten de treinreis wat eerder te maken omdat we er nu toch waren en de weersverwachting voor de volgende dagen steeds slechter werd. Volgens de lokettist moesten we het aan personeel van de trein vragen als die binnenkwam. Dat zou ruim een half uur duren dus gingen we eerst terug naar Lidl en deden onze boodschappen. Daarna weer naar het station waar even later de trein binnenreed. Voordat de mensen tot het perron werden toegelaten duurde het wel een half uur. Op het perron legde ik iemand uit wat ik wilde en we werden verwezen naar de rij mensen die kaartjes moesten kopen. Toen ik aan de beurt was werd me verteld dat ik de volgende morgen maar om half 10 aanwezig moest zijn om het nog eens te vragen.
De camping lag gelukkig niet ver weg (zo'n 5 minuten rijden). Het was een grote camping en waarschijnlijk omdat het zo dicht bij het stadje lag kostte het £ 44,60 voor twee nachten incl. stroom. De douches waren dan wel weer gratis. Na inspectie van het sanitair (zag er goed uit) had Sonja de stoeltjes buiten gezet en konden we weer eens buiten zitten (vaak was het daar te koud, nat of winderig voor). Het begon al snel te betrekken en het buiten zitten duurde niet lang.
Bij het eten klaarmaken (soep) stopte de gastoevoer (lege tank). Het verwisselen van fles is lastig omdat er moeilijk bij te komen is. Vandaag 94167-94045=122 km gereden.
Fort William-Mallaig treinreis. Camping ligt ca. 4,8 km van station. The Jacobite Steam Train journey from Fort William to Mallaig (v v ± 140 km) Scotland UK. Aanwezig 9.45 u. Vertrek 10.15 u. Aankomst Mallaig 12.20 u. Vertrek Mallaig 14.10 u. Aankomst Fort William 16.00 u. Ca. £ 67 (2x 32 + 3). Whilst there is ample parking in Fort William, near the railway station, please allow at least 20 minutes for parking before your trip departs.
Vroeg opgestaan omdat we op tijd naar het station willen om te horen of onze kaartjes voor vrijdag vandaag gebruikt mogen worden. Als we £ 1,50 voor een dag parkeren betaald hebben, zien we de trein vertrekken! Maar even later komt ie weer terug rijden. Als we bij de trein aankomen zitten er al een paar mensen in. En gelukkig kunnen we onze kaartjes omruilen. We wandelen naar de lokomotief met kolenwagen en worden door de machinist uitgenodigd binnen te komen. Daar zien we het vuur branden en voelen wat een hitte dat uitstraalt. Volgens de machinist valt het onder het rijden wel mee.
We lopen terug naar het station en blijven daar op een bank zitten tot 5 voor 10. Dan gaan we de trein in. We zitten in de laatste coupé en moeten achteruit rijden. Wat later komt tegenover ons aan het tafeltje een Fransman met zijn zoon zitten. In het volgende deel van de wagon zit een gezelschap Indiërs. Telkens als er wat gezegd wordt beginnen de 3 dames in het gezelschap hard te schaterlachen. Dat is in het begin wel leuk, maar het ging de hele reis van zo'n twee uur achterelkaar door. En dan is de lol er gauw af. We blijken aan de verkeerde kant te zitten want we zien vooral bergwand, tunnelwand en bosjes. Aan de andere kant zijn regelmatig meren en bergen te zien. Maar als het erg mooi is gaat iedereen staan en zien wij niets. Als er dan ook iemand (en later nog iemand) een raampje open doet om betere foto's te maken, maar het raampje niet sluit zodat de stinkende rook van de lokomotief naar binnenkomt vergaat de lol helemaal. We stoppen onderweg bij een stationnetje waar de benen gestrekt kunnen worden (de zitplaatsen zijn wat krap) en een museumpje bezocht. Maar dat staat al snel zo vol dat wij er vanaf zien. De trein die om 10.10 uur vertrok komt om 12.26 u. aan in Mallaig. We gaan eerst wat eten in een vistent met barkrukken. Sonja neemt fish and chips en ik bestel de Haggis met chips. De chips en de vis zijn meteen klaar. Chips (patat) is dik en slap. De vis met een krokante laag er omheen is lastig te eten met het bijgeleverde houten vorkje. Als na zo'n 10 minuten mijn Haggis klaar is, blijkt dat de patat erbij iets teveel van het goede is. En met het houten vorkje lukt het helemaal niet, dus vraag ik een plastic vork. De vorige Haggis die ik at was veel lekkerder. De overtollige patat kunnen we buiten aan wat meeuwen en een paar jonkies voeren.
Daarna lopen we door het dorpje, niet te snel anders zijn we er zo door. We kopen nog wat ansichtkaarten en een kalender voor 2013 met foto's van papagaaiduikers. Bij de drogist kopen we een spuitbus met Smidge (£ 6,90) dat beter tegen midges en andere vliegbeesten schijnt te werken dan Skin so Soft van Avon. Na een bezoek aan het openbaar toilet (heel netjes) gaan we weer naar de trein. We zitten nu direkt achter de lokomotief op onze eigen plaatsen en gelukkig is het gezelschap Indiërs achter gebleven. Wel zit er een dame met een laptop computer die de hele reis hooguit één of twee buiten kijkt. Ook op de terugreis zitten we aan de verkeerde kant van de trein, zodat ik bij aankomst verzucht: zonde van het geld! (£ 66.49 = € 84.93). We kopen bij Morrison supermarkt nog wat nootjes en staan even later op ons gereserveerde plekje op de camping. Vandaag maar 176-167=9 km gereden.
Dag 26 (vrijdag 22/6) k72 A82 Fort William-N-Ballachulish, A828 Duror, k66 Oban-Stirling-Denny-Kirkintilloch-Stepps (200 km). bij Portnacroish Castle Stalker. Craigendmuir Caravan & Camping Park, Stepps http://www.craigendmuir.co.uk/
Na vertrek rijden we eerst naar Portnacroish waar we Castle Stalker kunnen zien.
Eerst vanaf een berg en later vanaf de waterkant. Het kasteel ligt op een eilandje maar schijnt bij laag water via een brug te bereiken te zijn. Dan rijden we terug tot Ballachulish en dan richting Stirling. Langs de snelweg wordt op borden gewaarschuwd voor slecht weer (regen). Dat merken we zelf ook, zo nu en dan een stortbui met zelfs onweer. Als we vlak voor Stirling zitten zien we Stirling Castle al mooi boven op een berg.
Als we afslaan om een foto te maken mag er nergens gestopt worden. Uiteindelijk zet ik de auto dan maar op een parkeerplaats van een kantoor en kan na 100 m teruglopen eindelijk de foto maken. Dan rijden we naar Stepps waar we al snel de camping vinden. Maar de hevige regenbui is opnieuw aan het vallen en ik wacht even om bij de receptie naar binnen te gaan. Als het wel kan hoor ik dat er in een ander kantoortje betaald moet worden. En als we daar voor de deur staan regent en hagelt het weer zo hard dat ik moet wachten. Als het even minder wordt en ook de receptioniste aangekomen is met haar auto kan ik een plaatsje bespreken voor twee nachten. Volgens haar is dit soort weer toch niet typisch voor Schotland. Ik krijg een sleutel voor het sanitair en folders voor Glasgow. Als ik bij de auto terug ben, blijkt er weer een probleem in de watervoorziening. De zekering is heel dus het probleem is groter dan de vorige keer. Bij de receptie krijg ik een adres in Glasgow waar iemand me zou moeten kunnen helpen. Maar het blijkt alleen een winkel te zijn dus keren we onverrichter zake weer terug. Bij de camping regent het weer zo hard dat we moeten wachten om de auto waterpas te zetten en op 220 V aan te sluiten. In de caravans tegenover ons zitten waarschijnlijk Polen die in Glasgow werken.
Vandaag 94442-94176=266 km gereden.
Dag 27 (zaterdag 23/6) Stepps-Glasgow-Stepps
Laat opgestaan omdat we slecht geslapen hebben door het slechte weer. Dan richting Glasgow en afslaan naar een klein plaatsje om te tanken (68.02 L £ 95.16 782.1-94456 km = 1:11.49). Dan rijden we naar het huis waar de Burrell Collection te zien is. De Burrell Collection is oorspronkelijk een kunstverzameling van Sir William Burell en zijn vrouw, Constance, Lady Burell. De collectie bevattende 9000 kunstwerken werd in 1944 als geheel door hen geschonken aan de stad Glasgow en vindt zijn onderkomen in een museum gelegen in het Pollok Country Park. Het gebouw met aanhorige gronden werd in 1967 geschonken door Mrs Anne Maxwell Macdonald. De sterk gevarieerde collectie bestaat uit middeleeuwse kunst, tapijten, glaswerk, Engelse eiken meubelen, Europese schilderijen waaronder werk van Degas en Paul Cézanne, Islamitische kunst, modern beeldhouwwerk waaronder werk van Epstein en Rodin.
In 1983 werd voor deze verzameling een geheel nieuw museum opgericht in het park, gelegen op enkele kilometers zuidwaarts van het Glasgowse stadscentrum.
Thuis zie ik dat we niet de Burrell Collection bekeken hebben (we vonden het al tegenvallen) maar een bezoek gebracht hebben aan het Pollok House.
Het huis - gebouwd in 1752 en ontworpen door William Adam - werd aan de stad Glasgow geschonken in 1966 door Dame Anne Maxwell Macdonald, wiens familie het landgoed al bijna 700 jaar in bezit had. Het valt nu onder de National Trust for Scotland en is open voor publiek. In het Pollok House is een grote privé collectie Spaanse schilderijen te zien waaronder werk van El Greco, Francisco Goya en Bartolomé Esteban Murillo. Er hangen ook schilderijen van William Blake, en glas, zilverwerk, porcelein en antieke meubelen.
Na betalen van toegang werden we ontvangen door een soort hofdame in klederdracht (ook ander personeel was in klederdracht). Ze begon uitgebreid te vertellen over het huis en zijn (vroegere) bewoners. Daarna konden we overal schilderijen bekijken waarvan sommige helaas weinig belicht werden.
Uiteindelijk belandden we in de grote kelders waar naast winkeltjes ook een restaurant gevestigd was. Sonja nam een pasta, die het geld niet waard was en ik koos voor de 3e keer voor Haggis, nu met champignons en whisky-saus. Het was de op 1 na lekkerste, maar wel een kleine portie. Met vier in de schil gekookte aardappelen en wat groente. Een glas wijn en een flesje bier erbij maakte het compleet.
Vervolgens reden we naar een groot winkelcentrum waar we wat boodschappen deden en ik een wegenkaart van Groot-Brittanië kocht. We hadden besloten de terugreis wat in te korten en hopen maandag te horen of we eerder de overtocht naar Frankrijk kunnen maken.
Toen maar terug naar de camping en een lekkere warme douche genomen. Vandaag 94494-94442=52 km gereden.
top Dag 28 (zondag 24/6) M6 Stepps- Stoke-on-Trent-Stafford-Haughton (222 km). Red Lion Farm. http://www.redlionfarm.co.uk/
Bijtijds opgestaan om tijdig te kunnen vertrekken. Maar toen we dat om half 9 wilden doen was de receptie nog gesloten. Volgens een papiertje op de deur zou deze op zondag pas om 9 uur open gaan. Er stond nog een dame het papiertje te lezen en toen ze de deur van de telefooncel opendeed bleef ik even staan. Ze legde mij in gebroken Engels uit dat de douches geen warm water hadden. Ik had bij het doen van de afwas ook al gemerkt dat er geen warm water was. De dame drukte op het knopje voor de manager en legde uit wat het probleem was. Daarna gaf ze mij de hoorn zodat ik kon zeggen dat we weg wilden. Na 5 minuten kwam de receptioniste er aan en kreeg ik £ 2 borg terug voor de sleutel. Na lozen van afvalwater konden we vertrekken. Ik had 's morgens al de vers-watertank laten leeglopen omdat het pompje het toch niet deed. De M6 snelweg was in Schotland nog niet zo druk, maar toen we het bordje England gepasserd waren werd het steeds drukker. Het was een 6-baansweg met voor ons 3 banen, maar die liepen zo nu en dan aardig vol. De snelheid ging dan van 130 naar 100 km/uur. Officieel is het 70 mile/hour = 112 km/uur, maar er reden mij veel auto's voorbij. We stopten een keer bij een wegrestaurant om gebruik van het toilet te maken en een liter motorolie te kopen. Het rijden met zo'n snelheid is bij die drukte vermoeiend. In de buurt van Stoke-on-Trent horen we een harde tik tegen de voorruit. Maar we zagen niets. Later op de camping zagen we dat er een scheur van ca. 40 cm ontstaan was. Bij Stafford slaan we, voor de camping, af richting Haughton. Op de heen- en terugweg door het dorp geen bordje te zien. Iemand bij de plaatselijke inn kon me uitleggen hoe te rijden. En inderdaad vinden we het boerenbedrijf annex camping. Stukjes weiland zijn geschikt gemaakt om met camper caravan of tent te gaan staan. Het toiletgebouwtje is voor mannen en vrouwen tegelijk. Ook is er een winkeltje waar zelf gemaakt ijs en souvenirs te koop zijn. Sonja koopt een paar koeken voor Indie en ik een ijsje. Overal zijn dieren te zien en die lopen ook vlak langs onze camper (behalve de koeien). Paarden, koeien, schapen, kippen, parelhoenders en in een kooi konijnen en cavia's. Vandaag 94940-94494=446 km gereden.
Dag 29 (maandag 25/6) k60 Haughton-Dover
Weer bijtijds opgestaan om een lange rit te maken. We zaten al snel op de M6 die steeds drukker werd. Bij Birmingham namen we het tolgedeelte van de M6 (£11) om sneller op te schieten. Daarna richting de Dartford toltunnel bij Londen. Vlak daarvoor werd de dieselvoorraad erg krap zodat we eerst nog maar 20 liter tankten (20.01 L £ 29.39). De tunnel kostte weer £ 1,50. Kent waren we snel door en we reden Dover binnen. Eerst naar het kantoor van DFDS. Daar bleek als we dezelfde dag nog meewilden het € 40 extra zou kosten. Als we de volgende dag meewilden zou het € 25 extra kosten. Ik koos maar voor het laatste. Op weg naar de uitgang reden we verkeerd en kwamen we bij de douane. Na uitgelegd te hebben waar we heen wilden werd uitgebreid verteld hoe we naar de Hawthorn farm in Martin Mill moesten rijden. We konden daar een nacht staan zonder elektra.
Nog even met het camperbedrijf in Culemborg gebeld (telefoon van Sonja) maar die konden ons deze week niet helpen vanwege de drukte. Dus morgen naar huis. Vandaag 95324-94940=384 km gereden
Dag 30 dinsdag 26/6 Overtocht en naar huis.
Bijtijds vertrokken omdat we al om 9 uur bij de boot moesten zijn die om 10 uur zou vertrekken. We waren er al om kwart voor 9 en konden in een rij aansluiten. Langzamerhand werden de rijen naast ons ook (deels) gevuld. Bij de personenauto's stond een Engelse auto met een vader en drie zoons. De oudste zoon was constant met zijn haar bezig. Eerst met spuug en dan door het haar, later pakte hij er ook nog een potje gel bij. De wat jongere broer ging de koplampen afplakken voor rechts rijden. De papiertjes die hij overhield gooide hij allemaal onder de auto. Bij wegrijden was te zien dat hun auto de enige was waar rommel onder lag. Later aan boord zagen we ze nog een keer en bleek de oudste zoon nog steeds met zijn haar bezig.
Wij kozen een tafeltje aan het raam en konden heel lang na vertrek de Engelse krijtrotsen nog zien. Er was minder scheepsverkeer op Het Kanaal dan op de heenreis. Alleen wel meer zeilboten. Mooi op tijd kwamen we in Duinkerken aan, waar het meteen een uur later was (1 uur 's middags). Frankrijk waren we zo uit en na even tanken in Veurne, waren we België ook snel door. In Nederland kregen we een paar file's te verwerken en na tanken in Meppel vol 37.06 L € 49.25 382.9-95765 km waren we ca. 7 uur thuis. Vandaag 95777-95324= 453 km gereden.
Totale reis 5570 km over de weg (diesel € 1000). En ca. 150 km over water.
Hoogtepunten:
overtocht Duinkerken-Dover met gebruik van de misthoorn
camping Eye Kettleby Lakes Melton Mowbray (luxe)
muur van Hadrianus en Romeins museum
bezoek Edinburgh en National Museum of Scotland
bezoek Blair Athol en Talisker Distillery
Crovie en Bow Fiddle Rock
bezoek Wick
bekijken Stacks of Duncansby met papagaaiduikers
goudzoeken (en vinden) bij Baiile an Or
camperplaats bij Sheigra
camperplaats bij Shieldaig
bezoek Dornie Castle
Skye en eten bij The Old School restaurant
bezoek van, en eten in restaurant van, Pollok House
de natuur in Schotland met toch wel veel wild
De Highland mug (wetenschappelijke naam: Culicoides impunctatus) (Scots: Midgie) (Gaelic: Meanbh-chuileag) is een soort klein vliegend insect, gevonden in de hoger gelegen en lage gebieden (moerassen, venen en moerassen), vooral in het noordwesten van Schotland vanaf de late lente tot de late zomer. Deze insecten worden ook gevonden in andere delen van het Verenigd Koninkrijk, Scandinavië, andere regio's in Europa, Rusland en Noord-China. Vrouwelijke Highland muggen vliegen in grote groepen en bijten mensen, en zijn de kleinste vliegen in Schotland die dit doen, hoewel het grootste deel van het bloed dat ze krijgen van runderen, schapen en herten komt. Ze worden algemeen beschouwd als ongedierte .
Midges haten ....De zon, midges vermijden liefst direct zonlicht, ga dus in de zon en niet in de schaduw zitten. Bodylotion skin so soft van Avon schijnt lekker te ruiken en prima te helpen tegen midges, maar het nieuwe middel Smidge schijnt nog beter te werken.
Probeer een plekje te vinden met wat wind, het is verrassend hoe weinig wind ze al weghoud. Midges kunnen een normale wandelaar niet bijhouden.
Ga als het mogelijk is 's morgens en 's avonds niet buiten zitten. Dit is natuurlijk wel de tijd dat je buiten wilt zitten, en meestal wordt je niet gestoord, maar als ze je vinden zul je weg moeten om ze kwijt te raken.
Witte of lichtgekleurde kleding hebben ze ook een hekel aan, dus vermijd donkere kleding.
Midges vallen je binnenshuis niet aan, dus als ze je buiten lastig vallen kun je naar binnen vluchten zelfs met deur en ramen open. Maar met licht aan: ramen en deuren dicht!
Overdag en 's avonds in de Highlands gedurende mei, juni en juli zul je in de schemering geen last hebben.
In de perioden met veel midges kun je anti midge hoeden dragen, die lijken op hoeden van imkers, maar met kleine openingen. Te koop in outdoorwinkels in Inverness en de Highlands onder de namen 'Jackaroos' voor mannen en Jillaroos' voor vrouwen.
Het wrak van de HMS Port Napier, een WW2 mijnenlegger die zonk op 27 november 1940 tijdens het beladen met explosieven. Het schip was aangelegd in de haven van Kyle met 550 zeemijnen en meer dan 6000 explosieven toen een brand uitbrak. Omdat blussen onmogelijk bleek, werd het heldhaftig weggesleept uit de buurt van het dorp. Even later explodeerde het en delen van het schip kwamen door de kracht van de explosie zelfs in Kyleakin Harbour terecht (ca 500 m). Verbazingwekkend, geen van de explosieve granaten ontploften. Het wrak werd veilig gesteld en de lading geborgen door de autoriteiten. Bij laag tij, kan men delen van haar infrastructuur nog steeds zien uitsteken boven het water. Als een ongewoon wrak in de ondiepe wateren van Loch na Beist en op een schilderachtige locatie, is het een hele attractie voor wrak duikers van alle niveaus van ervaring
laatste keer pagina veranderd: 8-7-2012 (foto's toegevoegd 31-1-2017)
'
Maak jouw eigen website met JouwWeb