Omdat we onze "nieuwe" camper wilden uitproberen en nog wat vakantie tegoed hadden, reden we volgens bovenstaand schema een "testrit".

Dag 1. Eerst naar Vleuten om de verjaardag van Waldo mee te vieren en de camper te showen. Na de broodmaaltijd vertrokken we naar Ottersum, maar omdat de afslag naar 's Hertogenbosch afgesloten was en TomTom (TT) dat niet begreep duurde het even voordat we Utrecht uitreden. Toen kon de cruise-control uitgeprobeerd worden. Ging goed en reed lekker. Het was druk op de weg in beide richtingen, misschien van mensen die van vakantie terugkeerden. Na een aantal rivieren overgestoken te hebben arriveerden we in Ottersum bij restaurant Old Inn. Op de camperplaats stond 1 camper waar wij achter gingen staan, plaats genoeg. Toen voor de eerste keer ons eigen toilet gebruikt. De koelkast aanzetten op gas was even lastig, maar na doorlezen van de handleiding kregen we hem aan de praat. Een controle-venstertje, zoals in de vorige camper, was er niet, maar als het lampje niet meer knipperde brandde het gas.

Tegen 6 uur gingen we naar het restaurant waar het druk was. We kregen toch nog een tafeltje met twee hoge krukken zodat we een goed overzicht over de andere gasten hadden. De bierkaart was erg uitgebreid (>50), maar de prijzen schrokken wat af. We namen ieder een glas Duvel voor € 3,80 per glas. En beide een schnitzel met een schaaltje groen en wat patat. Daarna ieder nog een ijs-toetje en dat werd dan totaal € 54.

Daarna maakten we nog een wandeling, langs een opvanghuis voor psychisch gestoorden en wat later over de hei. Volgens Sonja mooier dan het Dwingelderveld in Drenthe. Dan ontbijt klaarmaken voor de volgende morgen en alles klaarzetten voor de koffie en bijtijds naar bed. Vandaag 284 km gereden.

Dag 2. Beide lekker geslapen in het nieuwe bed. Het ligt wat ruimer. Naar het toilet gaan is wat lastiger geworden omdat de ruimte wat krapper is en het toilet wat hoger. Wel is prettig dat de luchtjes naar buiten geblazen kunnen worden. Na vertrek reden we al snel over de Duitse autobaan. TT had kennelijk een kortere route gevonden. Maar bij Aken ging het fout omdat er weer een wegafsluiting was en TT overstuur raakte. Elke keer moesten we een afslag nemen die er niet was. Daarom zette ik in TT maar dat snelwegen uitgesloten moesten worden. Dat betekende dat we een stukje door Aken reden, geen idee of het mocht met onze milieusticker, en daarna zaten we al snel weer in België. Bij de stuwdam van Gileppe, waar we al vaker stonden, waren alle camperplaatsen bezet en stond er al een te wachten totdat er een plaats vrijkwam. Dus reden we door naar St. Vith waar bij het biermuseum op een grote parkeerplaats nog maar 1 camper stond. Het museum was helaas op ma en di gesloten. Toen ik de achteruitrijcamera wilde uitproberen stond er op het scherm "geen video-signaal". En toen ik wat harder op het scherm tikte schoof de radio helemaal naar achteren. Met twee vorken lukte het de radio weer naar voren te wurmen, maar de camera deed nog steeds niets en ook de radio werkte nauwelijks. Een mailtje naar het camperbedrijf gestuurd of we aan het eind van de vakantie langs konden komen. Telefonisch waren ze steeds in gesprek. Daarna nog een wandeling van 2,5 km gemaakt over het bos-leerpad. Bij veel bomen en struiken stond informatie te lezen. We zagen al opvallend veel paddenstoelen. Vandaag 244 km gereden.

Dag 3. Wat laat opgestaan omdat we niet van Gileppe maar van St. Vith naar Redange in Luxemburg reden. En omdat we 's nachts wakker werden van de kou en een extra plaid gebruikten. Naast ons op het grasveld was iemand met een maaier bezig. Na ontbijten reden we naar de eindbestemming. Aan de kentekenplaten op de auto's was te zien dat we in de buurt van Luxemburg zaten. Wat later ongemerkt de grens over en de prijs van diesel was gedaald tot € 1,08 per liter. Om 1 uur waren we in Redange op de grote parkeerplaats bij het zwembad, waar een deel van bestemd was voor campers. Er stonden er al zo'n 5 en vlak na ons kwam er weer een. Op de electriciteitspaal waren nog 3 stopcontacten vrij, waarvan wij er een namen. De stroom was gratis! En ook het bijvullen van de watertank en het lozen van vuil water was kostenloos. Toen er nog een Nederlandse camper naast ons kwam staan was er geen stopcontact meer vrij. Ik bood aan om het dan via mijn haspel af te nemen, wat dankbaar werd aanvaard. Op de stopcontacten stond dat ze goed waren voor 16 A, wat 2 campers samen nooit verbruikten. Wat later kwam aan de andere kant van onze camper nog een Fransman te staan, die ook gretig bij ons aftapte. In de tussentijd waren we nog even wezen kijken in de grote supermarkt Cactus, waar we 2 flesjes bier en een brood kochten. We belden met het camperbedrijf en hoorden dat we de volgende week konden langskomen. Op de mail was nog niet gereageerd. Vandaag 87 km gereden.

Dag 4. Laat opgestaan (9 u.). De ene camper had zich al losgekoppeld van onze stroomhaspel. De andere maakte zich klaar voor vertrek. Dus toen wij klaar waren konden we meteen aan de overkant het toilet legen en proberen vers water in te nemen. Dat laatste ging moeilijk omdat de slang niet goed op de kraan paste. Even later op weg naar de dichtstbijzijnde (grotere) plaats in Duitsland om al onze Duitse statiegeld flessen in te leveren. Maar TT gaf steeds aan dat Duitsland nog ver weg was en niet op onze route lag. Dus bij een parkeerplaats alles maar in afvalvaten gegooid. Bewaren van statiegeldflessen doen we niet meer, omdat ook in de eerste vakantie in Duitsland het inleveren mislukte. TT ingesteld op de snelste route naar de eindbestemming. En die ging vreemd genoeg via de stad Luxemburg. Maar op de snelweg reed het lekker vlot door. In het eerstvolgende plaatsje konden we goedkoop tanken 69,28 liter voor € 75,17 (€ 1,085/L). Gereden 1: 9,03 wel meer dan was voorspeld door het camperbedrijf 1: 11,5

Door Frankrijk reden we over de snelweg waar maar 110 km/u gereden mocht worden. In Nederland zou op een vergelijkbare weg 120 of 130 gereden mogen worden. Na een afslag was het nog maar een paar km tot Migneville (een gemeente in het Franse departement Meurthe-et-Moselle en telt 169 inwoners. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Lunéville). De geitenfarm was snel gevonden maar het winkeltje was dicht. Toen we om het gebouw heenreden stond aan de achterkant een deur open, maar er was niemand. Wel 2 flink blaffende honden, maar die lagen gelukkig aan de ketting. Omdat het portier even had opengestaan waren er meteen een aantal vliegen binnen. We parkeerden de camper in de schaduw naast het gebouw en gingen op zoek naar de eigenaar. Bij het eerste huis belde ik aan en deed een oude dame open die in rap Frans vertelde waar de eigenaar woonde. Ook zei ze dat het winkeltje om 5 uur open zou gaan. In het dorp vroegen we nog twee keer de weg en stonden voor het huis. Maar de meeste deuren hadden geen bel en bij de enige die dat wel had werd niet opengedaan. Ik klopte nog op een andere deur en probeerde of die open kon. Dat ging maar de enige die kwam kijken was een klein hondje. Dus weer terug naar de camper. Het boek van France Passion kon ik niet vinden, dus een alternatief zoeken zou lastig worden. Om kwart over 5 begonnen we ongerust te worden, maar er stopte een auto, waar een man, vrouw en kinderen uitstapten. Het bleek ook een klant te zijn en hij belde met de eigenaar. Die zei er snel aan te komen. Ondertussen was er nog een auto met klanten gekomen. De kinderen waren de 4 varkens en de 2 geitebokken aan het bewonderen. Even later kwam de eigenaar met zijn vrouw. Ik vroeg of we mochten blijven staan en ze legde uit dat we een landweggetje aan de andere bkant van de weg op moesten rijden tot aan het meertje. Daar mochten we staan. We kochten 4 kaasjes en 2 toetjes voor € 19.24 (4*3.75+2*2.12) afgerond op € 20. Verder was nog te koop, zeep, honing, vruchtensap. De eigenaar was al begonnen met kaasmaken. Het landweggetje ging eerst een heuvel op en daarna weer naar beneden tot aan het meertje. Het was al grotendeels dichtgegroeid met riet. Vlak daarnaast stond een huisje dat kennelijk ook wel eens verhuurd werd. Ervoor stonden een aantal stoelen en er lagen 2 overalls met laarzen. Ook was er een BBQ-oven. Op de wal van de vijver lag een bootje en stond een bordje dat er niet gevist of gezwommen mocht worden. Wij kozen een plek op het gras in de schaduw van een boom, vlak naast een vergane Amerikaanse windmolen. In het gras stonden verschillende weidechampinons, maar die lieten we voor de zekerheid maar staan. Al snel zaten we aan ons tafeltje toastjes met geitenkaas te eten met een glaasje wijn erbij. Vandaag 284 km gereden.

Dag 5. Na afscheid nemen in het winkeltje, waar ik nog 1 kaasje kocht reden we naar de volgende bestemming. Onderweg in Blamont bij de Intermarché nog wat boodschappen gedaan. Aldi is veel goedkoper, maar deze kwamen we eerder tegen. Ze hadden weinig keus in betaalbare witte wijn. De keus aan bier was wel aardig, maar de eindbestemming zou bij een brouwerij zijn, waar ik hoopte nog wat te kunnen kopen. Brasserie La Grenouille assoiffée à Vahl-lès-Bénestroff.

Vlak bij de brouwerij en de kerk was een parkeerplaats met een mooi uitzicht. Maar toen ik de eigenaar van de brouwerij belde, kwam hij er snel aan en werd mij verteld dat we daar niet mochten blijven staan. Vlak naast de brouwerij was een kleine parkeerplaats in het grind waar we konden staan. Dus stonden we naast de biervaatjes, een paar emmers afgewerkte gist, een bak gebruikte hop, een heiligenbeeld en de Franse vlag. Even later kwam ook zijn vrouw aanrijden en nodigde mij uit om de brouwerij te bekijken. Alles in RVS. Het maischen was klaar en het filter met de bostel was met een takel uit de ketel gehesen. Het wort werd in de kookketel met het deksel er op verwarmd tot zo'n 98,5 °C. De bitterhop Columbus werd meteen toegevoegd, de aromahop Strisselspalt (een deel bellen en een deel pellets) werd afgewogen om de laatste 5 minuten mee te doen. De brouwmeester vertelde me dat voortaan alleen pellets gebruikt zouden worden. Er was 's morgens begonnen om 500 liter te brouwen en 's midDags / 's avonds zou nog een keer 500 liter gebrouwen worden. Terwijl ik stond te kijken waren de brouwmeester en zijn vrouw de bostel uit het filter aan het scheppen in plastic bakken. Ik bood aan om te helpen en even later was ik aan het scheppen. De dame vroeg of ze mijn telefoon mocht gebruiken en maakte wat foto's en een filmpje. Daarna werden de bakken op een karretje naar buiten gereden waar een boer de inhoud samen met de gistdrab zou ophalen. Ik zag ook dat de brouwmeester met behulp van zijn vrouw een monster jongbier uit 2 gisttanks nam. Hij steriliseerde met een spuitfles en een gasbrander de uitloop. De hals en de dop van het plastic flesje werden kort in de vlam gehouden en het flesje gevuld en gesloten. Het bleek naar een laboratorium te gaan voor onderzoek. Zelf hadden ze nog een Anton-Paar apparaatje voor de dichtheidsmeting. Had zo'n € 500 gekost en een apparaat om de hygiene te meten wat € 1500 gekost had. Ik kocht van elke soort 2 flesjes (totaal 10) voor € 26,50) en kreeg nog 2 gekoelde flesjes gratis.

Daarna maakten we nog een korte wandeling door het dorp en zagen op de begraafplaats bij de kerk veel mensen met de naam Lallemand lagen, mogelijk familie van de gistfabrikant. Volgens de brouwmeester werd de kerk wel gebruikt, maar lachend zei hij eens in de 5 weken. We mochten gratis stroom van hem gebruiken.

De naam "de dorstige kikker" kwam voort uit de hobby van zijn vrouw, het verzamelen van kikkers van allerlei materialen. Hij vertelde ook dat hij de volgende morgen niet aanwezig zou zijn omdat hij voor een oogoperatie naar het ziekenhuis moest. Vandaag 56 km gereden.

Dag 6. We hoefden niet vroeg op te staan. Om een uur of 9 kwam de hulp van de brouwer een aantal dingen buiten schoonspoelen. Om 10 uur waren wij klaar, zeiden de hulp geDag en vertrokken. Eerst richting de volgende bestemming door veel dorpjes wat de snelheid er uit haalde. Onderwg een broodje gegeten toen we voor de auto eindelijk een plekje in de schaduw vonden. Daarna verder en tegen 1 uur waren we op de eindbestemming. Maar er waren 2 plaatsen beschikbaar en het was weer een kaasboerderij. Dus het boek van Landvergnügen erbij en we vonden niet veel verder een plek in Herchweiler. We kregen weer een wegomlegging en moesten eerst een flink stuk terug en volgden daarna de borden Umleitung. Uiteindelijk kwamen we op de eindbestemming. Het was een boerenbedrijf met geiten, kippen en lama's. Ik zocht de eigenaar, maar de enige deur die openging was naar het (lege) winkeltje en de geitenstal. Bij een andere deur belde ik aan maar geen gehoor. Er stond al een camper en ik vroeg aan de eigenaar, die een stoeltje in de schaduw gezet hadden of ze wisten of er iemand was. Hij zei van wel dus liep ik weer naar de deur met de bel. En nu kwam de eigenaresse naar buiten, zei waar we mochten staan en vertelde later langs te komen om te laten zien waar we stroom konden aftappen. Maar ze kwam niet en de eigenaar van de andere camper kon met zijn verdeeldoos zorgen dat ik stroom kreeg. Daarna konden we lekker in de schaduw van onze camper wat te drinken nemen. Om kwart over 5 liepen we naar het winkeltje, maar dat was nog leeg. In het Gasthaus wilden we alleen iets gaan drinken. Maar er werd gezegd dat we konden gaan zitten en even later werd de kaart gebracht en konden we 2 Weizenbier bestellen en kiezen uit verschillende schnitzels. Tot wel 1 kg aan toe. Wij bestelden een zigeuner- en een jagerschnitzel. Eerst werd een bordje aangemaakte sla neergezet en wat later kregen we ieder een forse schnitzel met saus, champignons en frites. Heel lekker allemaal en ruim voldoende. Ik bestelde nog een Weizen en begon onze bijdrage in het gastenboek te schrijven. Er stonden niet veel Nederlanders in. Afgerekend € 35,40. Nog even gewandeld en geprobeerd de geiten en de lama's een pluk gras te geven. Maar die waren te schrikachtig. Vandaag 198 km gereden.

Dag 7. Beetje bijtijds opgestaan, maar de 2 andere campers waren al vertrokken. Nog even afscheid genomen in het restaurant en gevraagd wat ik voor de stroom moest betalen. De eigenaar zette een spaarpot voor me neer en ik mocht zelf het bedrag bepalen. Vaak wordt er zo'n € 2 gerekend, dus dat deed ik er maar in. Daarna vertrokken we, maar TT was nog niet wakker en stuurde ons een smal landweggetje op met grote gaten. Zodra het kon draaiden we en reden terug via een gewone weg. Toen we op een gegeven moment mosten afslaan werden we tegengehouden en werd ons gevraagd of we kaarten hadden. Kennelijk werd verderop een ralley gehouden. Ik zei dat we daar niet geinteresseerd waren en we werden verzocht via een stukje autobaan een andere route te kiezen. Dat deden we en konden even later toch afslaan naar Idar-Oberstein en Niederbrombach. In die laatse plaats kwamen we vroeger vaak in een hotel als we in de buurt gingen stenen zoeken. Op een grote parkeerplaats stonden allemaal auto's van de fa. Ruppenthal en we wisten toen meteen dat dat ook de naam van de hoteleigenaar was geweest. Het hotel vonden we even later en het leek ons leuk er een kopje koffie te gaan drinken. Maar op de deur stond een briefje met "heden gesloten" en we hadden het idee dat dat briefje nooit weggehaald werd. Dus verder naar de eindbestemming het Weingut Clemens en Wintrich aan de moezel. De hellingen met druivenstokken zagen we al van verre. In het dorp volgden we de bordjes en reden even later het terrein op. Er stonden al veel campers en een caravan. Op het enige beschikbare plekje gingen wij staan. Maar in het proeflokaal was niemand en aankloppen had geen effect. Dus sloten we de camper maar aan op 220 V en aten ons broodje. Een tijdje later ging ik nog eens aankloppen en toen kwam er iemand die zei dat we goed stonden en om 5 uur wijn konen proeven (en kopen). Dat deden we en kregen 4 witte droge wijnen te proeven. De eerste rook heel sterk (ik denk de 2013 Wintricher Riesling Kabinett trockene Art met iets van dennengeur). Die kochten we niet. Wel de drie volgende die we te proeven kregen: 2017 Wintricher Riesling trocken en de 2018 Wintricher Riesling en de 2018 Dhron Hofberger Riesling trocken. Voor € 27. Voor die prijs kopen we in Nederland geen wijn, maar nu zat er ook een camperplaats bij (+ 2 Euro voor stroom). Vandaag 90 km gereden.

Dag 8. Niet vroeg opgestaan, maar we werden 's morgens al wakker gehouden door het geluid van racemotoren, sirenes en een helicopter. Het bleek dat in de buurt een ralley werd gehouden. De helicopter zal wel rondvluchten hebben verzorgd. Om 10 u. ging ik afscheid nemen en vertrokken we. Het beloofde weer een mooie, warme dag te worden met een strak blauwe lucht. Onderweg kwamen we langs het circuit van de Nürburgring waar het druk was met (o.a. dure) auto's. Even later kwamen er stoplichten omdat er aan de weg gewerkt werd. En aan de linker kant zagen we een tankstation. Maar toen we konden rijden mochten we volgens Sonja niet linksaf en reden een heel stuk rechtdoor. Uiteindelijk konden we keren en kwamen weer bij de stoplichten waar we nu wel rechtsaf konden naar het tankstation. Daar tankten we 74,16 liter voor € 84,47. Het verbruik was nu 1: 5,4 geweest! Erg veel dus. Een stukje verder wees een bord naar een oorlogskerkhof en konden we op een mooie parkeerplaats staan. We liepen de weg op (700 m) naar een kapelletje dat boven op de berg lag. Het kerkhof was klein en er lagen ook nog een paar onbekende Polen. Het kapelletje was open en toen we naar binnen gingen leek het of er electrische kaarsen brandden. Maar het waren echte. We liepen dezelfde weg terug, hoewel bleek later, er ook een kortere weg was langs allemaal beelden waar gebeden kon worden. Terug bij de camper maakten we ons broodje klaar en konden dat op een bank met houten tafel opeten. Daarna verder naar Schalkenbach bij Remagen. Er stonden een paar (vakantie)huizen op een boerenerf. Het winkeltje was gesloten, maar aan de zijkant begonnen een paar honden hard te blaffen. Dus de suggestie, die op een bordje stond, om hard ding-dong te roepen omdat de bel het niet deed was overbodig. Er kwam een jongen naar buiten die zei waar we konden gaan staan rekening houdend dat er nog 2 campers zouden kunnen komen. Hij zei ook dat het winkeltje mogelijk 's avonds nog open zou gaan. Even later zaten we aangesloten op 220 V op onze plek. Om ca. 5 u. renden de geiten langs op weg naar een verder gelegen stukje grasland.  En om 6 u. aten we een broodje geitenkaas met een kop soep. Om kwart v. 7 kwam de eigenaresse nog even langs. Ze wilde geen hand geven omdat ze zoals ze zei met kaasmaken bezig was. Maar pakte even later wel een gieter om wat plantjes water te geven. We konden meelopen naar het winkeltje en kochten 2 stukken kaas, een potje jam en een flesje bier. Totaal € 19,50 omdat ze ook alvast de stroom wilde afrekenen: € 4 !! Daarna moest het rijschema worden aangepast. Vandaag 124 km gereden.

Dag 9.  Beetje laat opgestaan, de avond tevoren had het nog even geregend, maar het werd al weer warm. Toch maar even afscheid genomen van de onvriendelijke dame, die nu iets vriendelijker was. In Sinzig deden we bij de REWE supermarkt wat inkopen, het is een dure winkel. Daarna reden we even later door Remagen, bekend door de brug in de oorlog. Nog een stukje langs de Rijn en door Bonn, richting Keulen. In een buitenwijk van Keulen vonden we een parkeerplaats met wat schaduw. Maar bijna elke plek (en het waren er veel) lag onder de weggegooide troep. Net een vuilnisbelt. Toch maar ons broodje gegeten en verder door Keulen. TT koos soms erg smalle straatjes, maar het lukte. Daarna door een paar dorpen en we waren al op de eindbestemming. Een grote parkeerplaats bij een tuinventrum, winkeltje en restaurant. We herkenden de plek, hier hadden we al eens eerder gestaan. Ik parkeerde de camper tegen een paar appelboomjes tussen de gevallen appels. In het winkeltje zei de dame dat we goed stonden. Dus de stoeltje naar buiten terwijl het zweet van ons hoofd liep, zo warm en geen zuchtje wind. Om 3 uur gingen we naar het restaurant waar we ieder een glas Maisel Weizen namen (€ 4,20/glas). Daarna nog een stukje kaas en 8 eieren gekocht voor € 7. En vervolgens in de hitte wachten op de dingen die komen gingen. Om een uur of 4 begon het licht te onweren. Stoelen enz. naar binnen, maar er kwam geen regen, dus kon ik een paadje inlopen, het begin van het Obstpfad. Maar na 50 m. was het afgesloten met touwen.Er achter waren enorme bramenstruiken te zien die vol met blauwe bramen hingen. Maar op de terugweg vond ik toch ook nog wat rijpe bramen. En toen het begon te motregenen kon ik met een handje vol naar de camper.  Sonja had de dakluiken van de camper al op een lage stand gezet, waardoor de temp. binnen nog wat opliep. Ik belde met de volgende bestemming en hoorde dat we welkom waren. Ook belde ik met het camperbedrijf om te vragen of we woensdag wat eerder konden komen, maar dat kon niet.  Vandaag 95 km gereden.

Dag 10. Het was 's morgens nog steeds erg warm. Na afscheid nemen vertrokken naar de volgende bestemming Alter Gasthof Bredeck-Bakker. In de gids stond dat ze een eigen brouwerij en stokerij hadden. Al gauw reden we door het Ruhrgebied van de ene grote plaats naar de andere. Met het ene stoplicht na het andere op rood. hoe krijgen ze dat voor elkaar. Ook wat kleinere plaatsen met vaak slecht wegdek. En toen we dan een Aldi zagen, gauw naar binnen en lekker afkoelen. Ook nog wat gekocht dat we in de camper meteen opaten. Daarna zat het weer tegen, we zaten achter een paar vrachtwagens die niet vlot reden, maar niet in te halen waren. Maar op die weg mocht bijna overal maar 70 gereden worden. In de plaats van bestemming was het even zoeken, maar we vonden het Gasthaus en werden naar een plekje verwezen naast het restaurant. Beetje lastig om er in te komen. Met stroom, dus benieuwd wat ze daar voor gaan rekenen. Al gauw zaten we op het terras met ieder een glas Weizen. Aan de grote tafel naast ons zaten allemaal Nederlanders. Daarna nog even door het dorp gelopen, maar het was te heet. Bij de receptie vroeg ik naar de brouwerij en de stokerij. De stokerij was alleen maar te bezoeken met groepen en het bier werd elders voor hun gebrouwen er was geen brouwerij. En het bier werd niet in flessen verkocht, dus jammer. Omdat het zo warm was besloten we de dichtbij gelegen Aldi te bezoeken om af te koelen. En daarna liepen we nog naar de naastgelegen supermarkt Edeka. We zagen een doos kersen liggen maar er zaten wel wat slechte tussen. De manager vroeg of we alles voor 2 Euro wilden hebben. Ik aarzelde, maar Sonja zei ja. Hij haalde er een paar slechte tussenuit en deed de rest in een plastic zak. Tegen de cassière zei hij dat het 1 Euro was. Ik vergat helemaal dat we gekomen waren om af te koelen en betaalde meteen. Daarna liepen we naar de camper en deden ons avondmaal met kersen en wat hapjes om vervolgens weer naar de Aldi te gaan voor verkoeling. Maar die ging bijna sluiten zodat we niet lang bleven. Dus bij de camper maar op een stoeltje in de HITTE zitten. Vandaag 137 km gereden.

Dag 11. Laat afscheid genomen en vergeten te vragen wat de stroom kostte. Daarna richting Nijverdal. Het was niet ver, dus konden we onderweg nog een paar keer stoppen. In Nijverdal tankte ik nog even om het verbruik te berekenen. Dat kwam uit op 1: 11, dus dat viel mee. Bij het camperbedrijf vertelden we over de radio en werd ons uitgelegd hoe het kraantje van de afvalwatertank werkte: gewoon draaien ondanks dat dat erg zwaar ging. De radio werd vastgezet en de melding van oliepeil controleren werd gereset. Daarna kon de thuisreis gedaan worden, met een korte tussenstop in Meppel om bij de Aldi nog wat inkopen te doen. Thuis zagen we dat de buurman zijn auto bij ons op de oprit gezet had. Even later stonden we op onze plek en konden beginnen met leeghalen. Vandaag 294 km gereden.