2018 Vakantie naar België + Frankrijk

 

Ma 20 augustus.

's Morgens nog de laatste dingen inpakken en om 12.15 u. vertrokken we. Eerst in Meppel tanken en de laatste inkopen doen en dan de snelweg op. Er kon ondanks het drukke verkeer vlot doorgereden worden. Onderweg 1 x stoppen om de benen te strekken. Voorbij Breda richting Vlissingen zagen we steeds meer onbekende plaatsnaamborden. In Hoogerheide was de camperplaats al snel gevonden. Het was een lange parkeerplaats aan de rand van het dorp, waar een paar plekken (3x2) gemarkeerd waren als plek voor een camper. Achter de heg was een sportveld. Er stonden al een NL en een B camper. De NL vertrok even later. Aan de overkant stond een huis te koop. Op het bord stond "te koop Vader". Kennelijk een makelaar die Vader heette. Na het (lekkere) eten van Sonja gingen we naar het dorp wandelen. Beetje saaie route tot aan de kerk, waarbij we onderweg langs het steengrill restaurant kwamen, waar ik had willen eten. Maar het was gesloten. We besloten voor de terugweg een andere route te nemen. Maar moesten op een gegeven moment een fietser aanhouden die ons de juiste weg wees.

Dan nog wat spelletjes in de camper .

Vandaag 248 km gereden.

Di 21 augustus.

Door de warmte 's nachts niet goed geslapen. Daarom 's morgens, toen het wat koeler werd, nog even onder een laken gaan liggen. Na het ontbijt om ± 10.30 u. vertrokken. Eerst via de snelweg, met een enorme drukte bij Antwerpen, maar gelukkig vooral richting het noorden. Voorbij Gent TT (TomTom) ingesteld op de toeristische route en snelwegen vermijden. Nu kwamen we door verschillende dorpjes wat het rijden minder saai maakte. Onderweg bij een supermarkt nog wat inkopen gedaan. Vlak bij de eindbestemming werden we door TT een zandpad opgestuurd wat dood liep. Dus weer terug en na de auto aan de kant te hebben gezet, liepen we naar een oorlogskerkhof waar voornamelijk Engelse en Nieuw-Zeelandse soldaten lagen. Daarna naar een grote obelisk waar aan de voet Engelse en Australische slachtoffers lagen. Heel indrukwekkend, vooral als je de (jonge) leeftijden ziet.

 

Daarna was het nog een paar 100 meter tot aan het restaurant De Dreve. We parkeerden eerst in het bos met vele parkeerplaatsen. Toen ik daarna aan de eigenaar van het restaurant vroeg of we op zijn parkeerplaats mochten staan en hij toestemming gaf, reden we daar naar toe. Er stond al een Engelse camper en we hadden stroom (€ 3). Een bus met Engelse toeristen stond klaar om te vertrekken. Even later zaten we op het terras van een biertje te genieten (2x Bernardus 8 voor  € 7,20). Bij het café hoorde ook een klein museumpje en buiten stond het verroeste restant van een houwitser.

zijgevel van het café met vele tekeningen van de oorlog '14-'18

 

Iets verder was men bezig een gedenktuin aan te leggen. Om 18.15 u. liepen we naar het café en bestelden lasagna, kleine spagetti-schotel en 2 bier (14+9+5=28 Euro). Het werd vlot gebracht en smaakte goed. Toen ik ging afrekenen zei de eigenaar dat we het museumpje ook mochten bekijken. Dus de trap op naar de zolder, waar (meestal verroeste) restanten uit de 1e wereldoorlog lagen. De foto's van de opgravingen lieten zien dat het er destijds hevig aan toe gegaan was. Volgens de eigenaar werden er nog steeds vondsten gedaan, ook van gevaarlijk spul.

Om wat verkoeling te hebben deden we 's avonds ook de ramen zonder hor open. Maar het gordijn hield geen muggen tegen, zodat we nu slecht sliepen door de vele muggen. Midden in de nacht opgestaan om er nog een paar dood te slaan.

Vandaag 173 km gereden.

Wo 22 augustus.

Ondanks de slachtpartij 's nachts, waren er 's morgens zeker nog zo'n 15 muggen over, die als je er een doodsloeg een rode vlek gaven!

Vanwege de slechte nacht om kwart voor 8 opgestaan en om kwart voor 9 weer. Maar om 10.15 u. vertrokken we. Eerst richting Calais en de kanaaltunnel (met camper naar Folkstone kost ca. 160 Euro). Het hele gebied is bezaaid met oorlogskerkhoven. Onderweg ons broodje gegeten op de parkeerplaats van een supermarkt, omdat we onderweg geen geschikte stop vonden. In Comines de weg gevraagd naar de bierwinkel. Maar omdat de ander voornamelijk Frans sprak ging dat moeizaam, totdat ik de naam van de winkel (La Houblonnière) noemde. We moesten vóór het station rechtsaf zei hij in slecht Vlaams. Een tijdje later vroeg ik het aan iemand anders en bleken we te ver gereden te zijn. We moesten terug en na de spoorwegovergang (wat die ander het station noemde) linksaf. En inderdaad stonden we wat later voor de winkel. De keus was niet zo heel groot en de bieren die we gisteravond in het restaurant niet namen, had hij niet. Daarna op weg naar Tardinghen, waar een brouwerij zou zijn. Die vonden we, maar helaas was het brouwgedeelte gesloten. Dus kocht ik alleen wat flesjes bier. Daarna richting Cap Griz Nez. In de buurt daarvan konden we de camper aan de kant parkeren en moesten een klein stukje door het mulle zand lopen naar het strand. De grote parkeerplaats was verboden voor voertuigen hoger dan 2,10 m. Het was eb en er waren best veel mensen. Even tot aan de waterlijn gelopen. Op een paar plaatsen waren nog wat poeltjes met water, waar in 1 daarvan wat garnaaltjes zwommen. Te klein om ze te proberen te vangen. Op de terugweg namen we nog een paar stenen van het strand mee.

       

Daarna was het nog een paar km tot de overnachtingsplaats. Naast een schuur waarin 's nachts de koeien stonden en naast een veldje waar wat ganzen liepen. Die hadden op hun stukje niets te eten en we hebben ze ook niet zien voeren. De paar plukken gras die wij ze gaven werden snel verorberd. De camper moest op blokken gezet worden om waterpas te staan en het gas voor de koelkast ging moeilijk aan omdat de wind er op stond. Het uitzicht was erg mooi. In het winkeltje kochten we een (huisgemaakt) ijsje, een potje rillettes de canard en een fles cider (€ 9,50).

Om 18.05 kwamen de laatste koeien teruglopen uit de wei. De boer had zomers zo'n 65 koeien en 's winters 45.

Vandaag 152 km gereden.

Do 23 augustus

Door de koele nacht en wat minder muggen (nog een stuk of 5) wat beter geslapen. Tegen 10 u. vertrokken we naar Helfaut/Wizernes waar we La Coupole (de koepel) zouden bezoeken (€ 20). Een door de Duitsers (met behulp van dwangarbeiders) tijdens de Tweede Wereldoorlog in 9 maanden gebouwde fabriek en lanceerbasis voor 500  V2-raketten. Deze raketten konden met een snelheid van bijna 5000 km/uur in een paar minuten Londen bereiken en met explosieven in de kop veel vernietigen. De V1 was een soort onbemand straalvliegtuig, de V2 een echte raket.

 

Bij het bezoek werd aangeraden om een jas aan te doen omdat het onder de grond wel 5 °C kon zijn. Met een koptelefoon werd onderweg uitleg gegeven. In het bezoekerscentrum waren verschillende zalen (soms met film) ingericht om het verhaal van de invasie door de Duitsers, de bezetting, de samenwerking met de bezetter en het verzet, de bevrijding en de deportatie en genocide te zien. Door een lange gang ging het daarna iets omhoog, en aan het eind ging je met een lift in de koepel omhoog. Daar was dan de film te zien over de bouw van La Coupole. Het geheel was net klaar tegen het einde van de oorlog, maar werd door bombardementen niet in gebruik genomen. Ze lieten ook zien hoe aan het einde van de oorlog de Amerikanen en de Russen wedijverden om de raketgeleerden naar hun land te halen. De Amerikanen wonnen omdat ze Werner von Braun meenamen. Die werd ondanks zijn oorlogsverleden toch tot Amerikaan genaturaliseerd.

Daarna richting Riencourt-les-Cagnicourt. Onderweg kwamen we een bord tegen dat een wegversperring aankondigde. Ik reed eerst te ver door en moest terug. Toen een andere weg genomen waar geen bord bij stond, maar aan het eind van de weg konden we niet verder omdat de weg opgebroken was. En terug kon ook niet omdat er al een paar auto's achter ons stonden. Dus maar het opgebroken deel opgereden. Maar dat eindigde weer met een blokkade. Gelukkig kon een van de wegwerkers de (plastic) blokken opzij schuiven. De borden waren kennelijk met de Franse slag geplaatst.

Op de eindbestemming vlak bij een treurwilg in het dorp, een parkeerplaats naast een ommuurde woning.

 

De dame in het winkeltje zei dat haar man wat later zou komen en liet ons twee bieren proeven, terwijl zij bezig was met lijm en een kwast de etiketten op de flessen te plakken. Even later kwam haar man en mochten we via een steile houten trap naar de bovenverdieping waar zijn brouwerij was. Er werd eens per maand zo'n 350 liter gebrouwen. De opstelling was een maischketel waarvan hij de honderden gaatjes in de bodemplaat zelf geboord had, een filterkuip en een kookketel. Verder een gistingsruimte die op gewenste temperatuur gehouden kon worden, een warme kamer voor de nagisting op fles en een klein laboratorium met een microskoop. De gebruikte gisten waren van Fermentis en er werden hoppellets gebruikt.

Dan weer terug naar het winkeltje, dat als een museum was ingericht, waar we nog wat fruit en van elke soort bier 2 flesjes kochten (€ 20,82). In de camper namen we wat te drinken en gingen lezen of schrijven.

Na het eten nog een wandelingetje gemaakt. Opvallend was dat de meeste huizen een grote muur of een groot hek om de tuin hadden. Er stond ook nog een huis te koop. Bij de muur stond op een karton dat deze gevaarlijk was wegens instortingsgevaar. Een buurtbewoner vertelde dat de vraagprijs van € 150000 te hoog was. Het huis stond kennelijk al een tijd leeg en zag er vervallen uit.

 

Vandaag 142 km gereden.

Vr 24 augustus

Bij vertrek was de poort nog gesloten, dus deed ik maar een bedankbriefje in de bus met excuses voor het Frans omdat het al bijna 60 jaar geleden was dat ik dat op school leerde.

Toen op zoek naar een plek waar we de vuilwatertank konden legen. Op een stil weggetje, waar we verschillende fazanten met hun jongen het maisveld in zagen duiken konden we op een soort vuilnisbelt de camper zo schuin zetten dat de tank leegliep. Terwijl we wachten tot al het water er uit was, liepen we een klein stukje en zagen een haas die op het laatste moment wegrende. Onderweg bij de supermarkt nog wat inkopen gedaan, waarbij opviel hoeveel goedkoper wijn en hele kip waren dan in Nederland. Tegenover de supermarkt konden we redelijk goedkoop tanken (€ 1,419 per liter).

Daarna aan de kant van de weg ons brood gegeten met aan beide zijden van de auto een mooi vergezicht.

Vlak voor de eindbestemming Gussignies, zagen we een bord dat verwees naar een kasteel uit de 16e eeuw. Maar er stond geen afstand bij en bij een volgende kruising ontbrak een richtingsbord. Dus toch maar naar het restaurant/brouwerij Au Baron. De camper kon mooi op de eigen parkeerplaats gezet worden (had ik per e-mail al toestemming voor gekregen). Daarna kocht ik in het winkeltje 4 flessen bier (€ 14,50) en vroeg of we er ook konden eten. Ik werd doorverwezen naar het restaurant en daar hoorde ik dat alles al besproken was. Dus moest Sonja 's avonds weer eten klaarmaken en miste ik mijn forel.

  Na onze maaltijd liep de parkeerplaats vol (ook 1 camper).  

Vandaag 95 km gereden.

Za 25 augustus

Het had 's nachts flink geregend en omdat we onder de bomen stonden was het fris. In TT had ik de eindbestemming gezet en een tussenstop in Berry-au-Bac. Maar op een gegeven moment stonden we al bij de eindbestemming en had TT de tussenstop overgeslagen (TT is geen prettige routeplanner omdat het vaak fout gaat, bij rotondes soms gezegd wordt "rijdt de rotonde rond, 1e afslag", bij doorgaande wegen gezegd wordt "houdt links aan", terwijl rechtsaf een duidelijke afslag is enz. enz.).

Dus gedraaid en weer ca. 90 km terug. Vlak voor het plaatsje was een monument met een tank uit de 2e wereldoorlog en een gepantserd voertuig uit de 1e (in België en Frankrijk Grote Oorlog genoemd).

          Daarna vroeg ik aan iemand waar het oorlogskerkhof was en hij wees me de weg.   Opvallend is dat op de vele oorlogskerkhoven van de geallieerden witte kruisen staan en op de enkele aanwezige Duitse oorlogskerkhoven eenvoudiger (metalen?) kruisen staan.

Toen weer naar onze eindbestemming. Het was een parkeerplaats naast het huis van een particulier, die zelf een paar dagen later met een grote camper naar Bretagne zou gaan. Er was niemand aanwezig, maar op een bord stond dat je je in dat geval mocht installeren. Dat deden we, vlak naast het tafeltje met 2 banken, naast een pruimenboom. Er konden maximaal 2 campers staan.

 

Een tijdje later kwam de eigenaar een praatje maken en toen we vertelden uit Nederland te komen pakte hij een map en gaf ons allerlei folders over de Ardennen in het Nederlands. Er was ook een map voor Fransen, Engelsen en Duitsers. Hij wees op de pruimenboom en zei dat we mochten plukken. Maar de meeste waren nog niet rijp, terwijl er wel een paar mooie rijpe op de grond lagen. Wel oppassen want als er een gaatje in zat kon er ook een wesp inzitten.

Wat later kwam de eigenaar nog eens langs om te vertellen waar nog een mooie camperplaats was aan het water (Monthermé aan de Maas). Hij vertelde dat wij dit jaar de 86e bezoekers waren en dat hij in de afgelopen 10 jaar wel 1000 bezoekers had gehad. Ik gaf hem een fles bier van Au Baron , omdat hij verteld had dat zijn vrouw graag bier dronk.

Vandaag 290 km gereden (dankzij TomTom).

Zo 26 augustus

Om 10.30 u. namen we afscheid en wensten onze gastheer een prettige vakantie. Het idee om op de nabijgelegen camperplaats in Monthermé aan de Maas te gaan staan lieten we varen. Het was 's nachts wat koeler geworden en na een slok koffie kon je de adem zien. Op weg naar Gileppe kwamen we weer een wegomlegging tegen en stuurde TT ons een weggetje op dat ERG smal was. Gelukkig geen tegenliggers, maar wel heel langzaam twee ruiters te paard gepasseerd. Aan het eind van het weggetje moesten we weer de grote weg op, maar die was na een paar 100 m. versperd. Dus weer terug en een andere route gekozen, terwijl TT maar bleef roepen dat we terug moesten. Uiteindelijk maar een andere eindbestemming gekozen (Verviers) en toen we daar in de buurt waren weer Gileppe ingevoerd. En toen ging het wel goed.

Op de camperplaats aangekomen stonden er al een paar campers en waren twee camperplaatsen bezet door gewone auto's. Ik zette mijn camper daar maar vlak achter in de hoop dat ze snel zouden vertrekken. Maar de eigenaar van een Duitse camper kwam vertellen dat een andere camper zou vertrekken. En inderdaad kwam er al snel een plek voor ons beschikbaar.

Ik vertelde de Duitser dat er gratis electriciteit te krijgen was, waar hij weer dankbaar voor was. Daarna ging ik in het restaurant boven in de toren vragen of we er 's avonds konden eten. En na enig zoeken bleek er om 6 uur nog plaats te zijn. Met de lift naar beneden kozen we de laagste verdieping en konden via een pad omhoog langs de klimbaan lopen en zien hoe de een vlot over de hindernissen ging en de ander de baan angstig nam. Dan wat spelletjes om de tijd vol te maken en daarna met de lift weer naar boven. In het restaurant kregen we een hoekplaats met een grote halfronde bank. Er was behalve bos niet veel te zien. Het duurde even voordat iemand kwam vragen wat we wilden drinken. We kozen beide voor het bier Septante Sept (77). Zo genoemd omdat dat de hoogte was waarop het restaurant zich bevond en het bier heeft 7,7 % alcohol. De kaart was niet zo uitgebreid en zonder forel. Dus voor mij een zalmfilet en Sonja nam de steak. Beide met een bakje saus à € 2,50. Bij ieder zat een bakje salade en een bakje patat. Totaal € 61. Het was wel heel lekker.

Vandaag 209 km gereden.

Ma 27 augustus.

We waren de eerste van de 4 campers die vertrokken. Het had bijna de hele nacht geregend en ook 's morgens vielen er wat spatjes. Vervelend voor de grote groep kinderen en hun begeleiders die aan de overkant stonden.

We kozen weer de milieuvriendelijke route, maar alweer met een wegversperring. Gelukkig waren de borden "deviation" nu duidelijk geplaatst. Bijna ongemerkt reden we Nederland binnen. Rond Maastricht en een paar keer door een tunnel. Omdat het over de snelweg wel erg vlot ging zouden we erg vroeg op de eindbestemming aankomen. Daarom zette ik in TT maar dat snelwegen vermeden moesten worden. Maar nu reden we door oninteressante plaatsen heen, dus maar weer een plek gezocht om de instelling van TT te veranderen. Ik dacht een parkeerplek gevonden te hebben, maar het bleek de oprit van de snelweg en voordat we er erg in hadden reden we in Duitsland. Na een paar km konden we keren en terug naar NL. En omdat we verder geen plek zagen om ons brood te eten reden we even later de SVR-camping op. Er was geen kantoortje te bekennen, maar een andere gast vertelde dat bij de ingang op een bord een telefoonnummer stond. Op beide nummers werd niet opgenomen, maar ik kon een bericht achter laten.

Terwijl we nog stonden te bedenken wat te doen werd er op onze deur geklopt en kon ik met de dame meelopen, de papieren invullen en betalen (€ 15 voor plek, stroom en douche en toeristenbelasting). Daarna ons broodje eten met zicht op de Maas en een zijarm.

Toen het zonnetje wat doorkwam gingen we naar de Maas wandelen. Onderweg raapten we wat walnoten, sommige zagen er te vies uit op op te pakken. Dan over een smal fietspad, waar een man op een driewieler ons tegemoet kwam. Hij keerde daarna en sprak ons aan. Daarna kwamen we niet meer van hem af. Maar hij kon aardig wat vertellen over het nabij gelegen Gennep en de omgeving. De papierfabriek die destijds in Gennep stond heette papierfabriek Gennep (gevestigd tussen 1936 en 1999). Daar werd o.a. het Page-papier gemaakt. Aan de Maas stond nog een oude ruïne waar Frederk Hendrik (prins van Oranje en graaf van Nassau) en ene Norbert gewoond hadden. Die Norbert stichtte later de orde der Norbertijnen. Ik liep op een gegeven moment een paadje op dat naar de Maasoever liep. En 10 min. later had Sonja zich van het mannetje kunnen losmaken en volgde mij. We bekeken de ruïne van het huis en beklommen de uitzichttoren waarvandaan je mooi over de Maas kon kijken.

 

Terug in de camper pelde ik de walnoten, wat best een klus is en gele vingers geeft. In een SMS-je vroeg Waldo of we de volgende dag zouden langskomen. En ik gaf als antwoord dat als we in Culemborg terecht konden, we daarna wel naar Vleuten konden komen. 

Vandaag 189 km gereden.

Di 28 augustus.

Onderweg getankt in Dodewaard en in Culemborg een stop voor de watertank gekocht bij Buscamper Nederland. Voor een klein stukje plastic toch € 15 moeten betalen. Daarna waren we vlot in Vleuten waar we onze oude (gerestaureerde) pickup met versterker konden bewonderen. Qwin lag in z'n bedje, Ravi was ziek en sliep op de bank en Indie zat nog op school. Daarna nog getankt in Meppel en boodschappen gedaan en even later waren we thuis.

Vandaag 273 km gereden. In totaal 1771 km gereden.