Veel mensen denken dat India (niet Indian) Pale Ale (IPA) is ontstaan in Burton-on-Trent in Engeland, maar dat is niet zo! Het werd voor het eerst gebrouwen door George Hodgson in Londen in de achttiende eeuw, en werd pas gebrouwen in Burton omstreeks 1920. Het is waar dat het de brouwers uit Burton waren - met name Bass en Worthington - die het perfectioneerden en op grote schaal brouwden. Nu bestaat het grote Britse Rijk niet meer, India is zelfstandig en zeer weinig Engelsen hebben een idee van de stijl. Een handvol Engelse brouwerijen brouwen verdienstelijke versies, maar deze zijn moeilijk te vinden. Meer op grote schaal zijn "IPA's" beschikbaar van regionale brouwerijen die net zo verschillen van echte IPA's als Amerikaanse lagers verschillen van Pilsner!
Op nl.wikipedia.org/wiki/India_Pale_Ale staat: "Vanaf de 17e eeuw had Engeland veel overzeese kolonies en al het bier voor de Engelse soldaten en burgers werd met behulp van schepen naar de andere kant van de wereld gebracht. Een zeilschip was bijna vijf maanden onderweg naar India - te lang om het gewone bier goed te houden. Nu wisten de Engelse brouwers, dat door aan het bier meer hop toe te voegen en het alcoholgehalte te verhogen, het bier langer houdbaar bleef. Vandaar dat al het exportbier wat zwaarder gehopt werd en daardoor bitterder en hoger van alcoholgehalte was. Zo ontstond gedurende de 18e eeuw India Ale. Veel later ontstond "India Pale Ale". MAAR: de bitterheid van bier wordt in de tijd minder. Dus de Engelse IPA die in India gedronken werd, was minder bitter dan toen het de brouwerij verliet. Er zijn kennelijk maar weinig hedendaagse brouwers die dat beseffen. En een black pale ale wordt alleen gebrouwen door iemand die geen Engels kent.
It has been claimed that beer bitterness decreases with age while sweetness increases, thus shifting the balance towards a sweeter Flavor for all beer types (Dalgliesh,1977). According to Pangborn, Lewis, and Tanno,(1977), this decrease in bitterness is accompanied by a change in its nature: fresh-bitterness is related to analytically determined isohumulone concentrations expressed in bitter units whereas aged-bitterness is not. These authors reported no effect of storage temperature on sensory bitterness whereas bitter units decreased as a function of both time and temperature of beer storage.
(Er wordt beweerd dat de bitterheid van bier afneemt met de leeftijd, terwijl de zoetheid toeneemt, waardoor de balans verschuift naar een zoetere smaak voor alle biersoorten (Dalgliesh,1977). Volgens Pangborn, Lewis en Tanno (1977) gaat deze afname van de bitterheid gepaard met een verandering in de aard ervan: verse bitterheid houdt verband met analytisch bepaalde isohumulonconcentraties uitgedrukt in bittere eenheden, terwijl oude bitterheid dat niet is. Deze auteurs rapporteerden geen effect van de opslagtemperatuur op de sensorische bitterheid, terwijl de bittereenheden afnamen als functie van zowel de tijd als de temperatuur van de bieropslag).
Uiterlijk: Kleur van goudachtig tot donker koper, waarbij de Engelse versie meestal donkerder is dan de Amerikaanse versie. Helder, maar wat mistigheid bij lage temperatuur is aanvaardbaar.
Aroma: een duidelijk bloemig, grasachtig, fruitig hoparoma. Een wat laag caramelachtige geur van de mout. Fruitigheid van hop en esters.
Smaak: Hopsmaak is matig tot hoog, met een duidelijke hopbitterheid. Moutigheid laag tot matig, maar voldoende om, met de body, in balans te zijn met de hoppigheid. Kleine hoeveelheden diacetyl zijn aanvaardbaar, en fruitigheid van esters (van vergisting en hop) geven het bier zijn complexiteit. In de sterkere versies is alcohol warmtegevoel aanwezig.
Mondgevoel: rond met matige body, geen wrangheid, met redelijk veel koolzuur, waardoor ondanks wat moutzoetigheid een droog bier geproefd wordt.
Totaal indruk: een uitgesproken hoppige, gematigde strong pale ale.
Geschiedenis: dit bier moest de reis van Engeland naar India overleven. De hoge temperaturen en de bewegingen van het schip zorgden voor een ver uitgegist bier bij aankomst.
Opmerkingen: een pale ale die gebrouwen werd met hoog begin s.g. en hoge hopgift.
Storting: Pale ale mout (goed ontsloten mout, geschikt voor 1-staps-infusie maisch); Engelse hop. Soms bestaat een deel van de storting uit geraffineerde suiker. Water met hoog sulfaat- en laag carbonaatgehalte is belangrijk om de prettige hopbitterheid te bereiken.
Gegevens: stamwort: 1.050-1.075
IBU's: 40-60+ einds.g. 1.012- 1.016
Kleur EBC: 16-28 vol% alcohol: 5 -7.8 %
Voorbeelden: Anchor Liberty Ale, Sierra Nevada Celebration Ale, Brooklyn East India Pale Ale, Tupper's Hop Pocket, Great Lakes Commodore Perry IPA, Samuel Smith's India Ale, Fuller's IPA, Highfalls IPA, Victory Hopdevil, Three Floyds Alpha King.
Hieronder wat recepten.
Type India Pale Ale
Oorsprong recept: Zymurgy 19-4 1e pl
Grondstoffen voor 10 liter:
Pilsmout 476 g
Pale Ale mout 2147 g
Dextrine mout 118 g
Münchener mout 118 g
Kristalmout 118 g donker
Hop
22.4 g Nugget 4.4 % (60 min)
44.7 g Cascade 4.4 % (30 min)
15 g Goldings 4.2 % (dry 1 week)
Toevoegingen:
g
Maischen
Beslagwater liter °C
30 min 54 °C
75 min 67 °C
Koken: 85 min
Koelen: min
Gisting Gist: Wyeast 1028 Opgestart: j
Temperatuur 17 °C 6 dagen. Oorspr. s.g. 1,062
17 °C 10 dagen. Eind s.g. 1,014 Theor.alc. 6.7 %
op fles °C dagen (met g/l)
Beoordeling:
Kleur/helderheid:
CO2 :
Schuim :
Geur :
Smaak :
Nasmaak:
Afwijking/opmerkingen: goede balans, iets meer hop aan eind gewenst
Type IPA (India Pale Ale)
Oorsprong recept: Zymurgy 19-2
Grondstoffen voor 10 liter:
Pilsmout 3108 g
Caramelmout 348 g
Kristalmout 196 g donker
Tarwemout 100 g
Geroost. mout 100 g
Hop
12.2 g Columbus 13.6 % (60 min)
6.1 g id (10 min)
6.1 g id (5 min)
6.1 g id (eind )
6.1 g id (dry)
Toevoegingen:
g
Maischen
Beslagwater liter °C
55 min 69 °C
min °C
min °C
min °C
Koken:70 min
Koelen: min
Gisting
Gist: Wyeast 1968 Opgestart: j
Temperatuur 18 °C 12 dagen. Oorspr. s.g. 1,066
7 °C 18 dagen. Eind s.g. 1,022 Theor.alc. %
op fles °C dagen (met g/l)
Beoordeling:
Kleur/helderheid:
CO2 :
Schuim :
Geur :
Smaak :
Nasmaak:
Afwijking/opmerkingen: mag wat meer hop hebben
Type India Pale Ale
Oorsprong recept: Zymurgy 18-4
Grondstoffen:
Pilsmout 2368 g
Kristalmout 237 g
Hop
14.7 g Chinook 12,8 % (75 min)
30 g Irish Northdown 9,4 %(30 min)
14.7 g Kent Goldings 5,5 % (dry bij 2e gisting)
7.4 g Hallertau 4,1 % (dry bij 2e gisting)
Toevoegingen:
g
Maischen
Beslagwater liter °C
60 min 68 °C
Koken: 75 min
Koelen: min
Gisting
Gist: Nottingham ale yeast opgestart j
Temperatuur °C dagen Oorspr. s.g. 1,062
°C dagen eind s.g. 1,018
op fles °C dagen theor.alc. 6.1 %
(met g/l)
Beoordeling:onbekend
De IPA's in de 21e eeuw zijn 'hip' geworden. Veel bitterheid en meer alcohol maakt een bier kennelijk 'stoer'. Over het hoofd wordt gezien dat de eerste IPA's die bedoeld waren om een lange zeereis (maanden) te overleven zwaarder gehopt werden. Maar na 5 maanden lang niet zo bitter meer waren dan als ze vlak na het brouwen gedronken werden (zoals nu wel gebeurt). En het alcoholgehalte zal wel hoger geweest zijn dan de gebruikelijke ales, maar die hadden niet zo'n hoog alcoholgehalte. Dus als ze normaliter zo'n 3 % alc. hadden en sterker gebrouwen werden voor India, zullen ze misschien zo'n 5 % gehad hebben.
Het eerste bekende gebruik van de term 'India Pale Ale' is een advertentie in de Sydney Gazette and New South Wales Advertiser in 1829. Het werd ook wel aangeduid als pale ale bedoeld voor India, India Ale, pale India ale of pale export India ale
De term IPA komt veel voor in het Verenigd Koninkrijk voor bieren met laag start s.g. , bijvoorbeeld Greene King IPA en Charles Wells Eagle IPA. IPA's met een alcoholgehalte van 4% of lager werden gebrouwen in Groot-Brittannië sinds de Eerste Wereldoorlog, toen de belastingen op grondstoffen voor bier sterk toenamen en brouwers reageerden door het verlagen van de sterkte van hun bieren.
De term pale ale was oorspronkelijk voor een ale die was gebrouwen uit lichtgekleurde mout. De lichtgekleurde ales aan het begin van de 18e eeuw werden licht gehopt en waren heel anders dan de latere lichtgekleurde bieren. Tegen het midden van de 18e eeuw, werd pale ale meestal vervaardigd met mout die boven, met cokes gestookt, vuur was gedroogd, waardoor de mout minder gerookt en minder oververhit werd en dus een lichter gekleurd bier opleverde. Een voorbeeld was het oktober bier, een lichtgekleurd goed gehopt brouwsel populair onder de brouwers, die het in eigen land brouwden; na het brouwen werd het twee jaar in een kelder opgeslagen.
Eén van de eerste brouwers waarvan bekend is dat ze bier exporteerden naar India was de Bow Brewery, op de grens van Middlesex en Essex. De bieren van Bow Brewery werden populair onder handelaren van de Oost-Indische Compagnie eind 18e eeuw als gevolg van de locatie van de brouwerij en omdat Hodgson ze een krediet van van 18 maanden gaf. Schepen vervoerden Hodgson bieren naar India, waaronder zijn oktober bier, dat goed tegen de omstandigheden van de reis kon en blijkbaar hoog aangeschreven stond bij de consumenten in India. Bow Brewery kwam onder de leiding van Hodgson's zonen in het begin van de 19e eeuw, maar door hun zakelijke praktijken vervreemden ze van hun klanten. In dezelfde periode, verloren verschillende Burton brouwerijen hun afzet op de Europese markt in Rusland als gevolg van nieuwe belastingen op bier en zochten een nieuwe exportmarkt voor hun bier.
In opdracht van de Oost-Indische Compagnie ontwikkelde de Allsopp brewery een sterk gehopte Pale Ale in de stijl van Hodgson's voor de export naar India. Andere Burton brouwers, waaronder Bass en Salt, wilden graag hun verloren Russische exportmarkt vervangen en volgden snel Allsopp's voorbeeld. Wellicht als gevolg van de voordelen van het brouwwater bij Burton, kreeg Burton India Pale Ale de voorkeur van handelaren en hun klanten in India echter Hodgson's oktober-bier beïnvloede duidelijk de 'India Pale ales van de Burton brouwers .
De eerste IPA's, zoals van Burton brouwers en Hodgson, waren slechts iets hoger in alcohol dan de meeste bieren in die tijd en zou niet gezien worden als een strong ale**; echter, het wort werd verder uitvergist en het bier werd sterk gehopt.
Het gebruikelijke verhaal dat vroege IPA's veel sterker waren dan de andere bieren van die tijd, is echter een mythe. Sterker nog, de porters die verscheept werden naar Indië en Californië in die tijd overleefden de reis en de gebruikelijke verhalen dat Hodgson zijn bier aanpaste voor de reis en dat andere bieren de reis niet zouden overleven, zijn waarschijnlijk niet waar. Het is duidelijk dat in 1860, India pale ales op grote schaal werden gebrouwen in Engeland en dat ze verder vergist en sterker gehopt dan porters en vele andere ales.
De vraag naar de export stijl van pale ale, die bekend stond als India pale ale, ontstond in Engeland rond 1840 en India pale ale werd een populair product in Engeland. Sommige brouwers lieten de term 'India' in het eind van de 19e eeuw vallen, maar verslagen geven aan dat deze "pale ales" de kenmerken van eerdere IPA's behielden. Amerikaanse, Australische en Canadese brouwerijen vervaardigden bier met het etiket IPA voor 1900 en verslagen suggereren dat deze bieren vergelijkbaar waren met de Engels IPA uit die tijd.
** Gemiddeld alcohol vol. %: 5.5-7.5%
IPA’s zijn populair. Het is overal verkrijgbaar en ze staan in elk café wel op de kaart. Daarnaast zijn het er tegenwoordig zo ontzettend veel! Maar wat maakt nou een goede IPA? En welke stijlen zijn er allemaal? Hieronder meer hierover.
Wat is IPA bier?
IPA is een afkorting dat staat voor India Pale Ale. Het bier kenmerkt zich door een overvloed aan hop. Diverse soorten hop worden op verschillende momenten tijdens het brouwproces toegevoegd. Dit heeft invloed op de smaak, geur en bitterheid. Om de bitterheid te balanceren worden er fruitige aroma’s aan toegevoegd.
Een IPA kenmerkt zich door een alcoholpromillage van tussen de 5,5 en 7,5%. Echter zijn er tegenwoordig ook alcoholvrije IPA’s. Die ook nog eens best goed smaken.
Tegenwoordig zijn er talloze stijlen binnen IPA. Elke stijl heeft zijn eigen kleur en karakter. De kleur is goud, rood/bruin of koperachtig. Het ziet er gefilterd of troebel uit. Het karakter bestaat uit sterke hopaccenten met fruitige aroma’s.
Wat is de geschiedenis van IPA bier?
Hiervoor gaan we aantal eeuwen terug. Begin 17e eeuw werd de eerste Pale Ale gebrouwen in Engeland en verkocht in Londen. Een aantal jaren later werd het geëxporteerd naar India.
In 1760 kwamen ze erachter dat het noodzakelijk was om extra hop aan het bier toe te voegen dat werd geëxporteerd naar landen met een warm klimaat. De bekendste Pale Ale in die tijd kwam van George Hodgson van Bow Brewery. Die bekendheid kwam niet per se door de kwaliteit van het bier, maar doordat de brouwerij de scheepslui een beloning gaven als ze hun bier verkochten in India. Het bier had destijds een alcoholpromillage van 6,5%.
In 1821 werden er regels opgesteld omtrent de hoeveelheid hop in bier dat naar India werd geëxporteerd. Pas in 1835 werd de naam “India Pale Ale” in zijn algemeenheid aangenomen.
De IPA’s van tegenwoordig lijken geenszins op hun voorgangers. Elke gedenkwaardige hop dat overal ter wereld ook maar kan groeien wordt gebruikt.
Welke IPA stijlen zijn er allemaal?
Door de jaren heen zijn er verschillen stijlen ontwikkeld. Een stijl betekent dat er altijd een vast ingrediënt in het brouwproces wordt toegevoegd dat centraal staat voor die stijl. Dit ingrediënt kan betrekking hebben op de smaak, het gevoel in de mond of het uiterlijk van het bier.
Elke IPA stijl heeft dus zijn eigen eigenschappen. Daarnaast geven brouwerijen hun eigen unieke twist aan de IPA. Hoewel er tegenwoordig talloze stijlen zijn, zijn er drie hoofdstijlen:
American IPA
De American IPA werd in de jaren zeventig geïntroduceerd. De kleur varieert van donkergoud naar koper met een oranje tint. Het alcoholpercentage varieert van 5,5 tot 7,5%.
In principe is het een helder biertje, mits het niet drooggehopt is. Drooghoppen is een techniek om extra aromatische oliën uit hop in bier op te lossen. Verder heeft het een witte tot off-white schuimkraag.
Het heeft citrus- en fruitachtige aroma’s. Ten opzichte van een English IPA heeft het een lager gehalte mout. Het bier geeft een medium vol gevoel in je mond, minder dan een British IPA.
Het kenmerkt zich door een bittere smaak. Een goede American IPA heeft net genoeg mout hier balans in aan te houden. Het aanwezige mout kan een beetje zoet zijn en mogelijk een beetje karamelachtig proeven. De citrus- en fruitachtige aroma’s proef je terug in het hop. De bitterheid proef je direct bij een slok alsook de afdronk, maar dit is niet onprettig.
Kleur: donkergoud of -koper
Karakter: fruitige aroma’s met sterke hopaccenten en een vloeiend mondgevoel
Smaak: bitter maar citrus- en fruitachtig
Bierspijs: zoute en gefrituurde gerechten, pittige gerechten, volle en zoete desserts
English IPA (ook wel British IPA)
De English IPA is de oudste. Door de jaren heen zijn er veel variaties op gekomen. Het ziet er oranje tot licht koper uit. Het alcoholpercentage varieert van 5,0 tot 7,5%.
De helderheid van dit biertje is helder tot licht troebel. Het kenmerkt zich door aardse en kruidige (bloemachtig) aroma’s. De aanwezige fruitige aroma’s zorgen voor een mooi contrast hierin. Dit fruitige karakter proef je er ook in terug. Verder is de mate van bitterheid gemiddeld tot hoog.
Het voelt in de mond wat soepeler aan dan de Amerikaanse variant. Ook heeft het ten opzichte hiervan een hoger gehalte mout.
Kleur: oranje tot licht koper
Karakter: aardse en bloemachtige aroma’s in contrast met de fruitachtige
Smaak: gemiddeld bitter en fruitachtig
Bierspijs: sterke kazen, gegrilde vleesgerechten
Double IPA (ook wel Imperial IPA)
De Double IPA komt uit de jaren 90 en is een variant op de Amerikaanse. Het heeft meer hop en een hoger alcoholpercentage, vaak tussen de 7,5 en 10 %
Het varieert tussen een gelige goudkleur tot brons oranje. De helderheid van het biertje hangt af van het wel of niet drooghoppen. Dan wordt het troebel, anders is het helder. Aangezien veel Double IPA wel zijn doorgehopt zien de meeste er troebel uit. De schuimkraag is wit tot off-white.
De aroma’s komen uit een variatie aan hop die bekend staan om citrus, steenfruit, tropisch fruit, bessen en meloen en kunnen zeer intens aanwezig zijn. Mout is niet veel aanwezig, maar kan een lichtzoete karakter hebben. Een lichte alcoholgeur kan aanwezig zijn, maar dit mag niet de boventoon voeren. Het voel licht tot mild vol aan in je mond.
Het heeft een sterke en gevarieerde hop smaak die te herleiden zijn naar de aroma’s: citrus, steenfruit, tropisch fruit, bessen en meloen. De sterke aanwezigheid van hop kan extreem bitter smaken. Bij een slok blijft het bittere ook even hangen, maar dat wordt niet vervelend tijdens de afdronk. Een lichte alcoholsmaak mag aanwezig, maar wederom niet de boventoon voeren.
Kleur: geelgoud tot brons oranje
Karakter: gevarieerde aroma’s met zeer sterke hopaccenten
Smaak: extreem bitter met een grote variatie aan hop
Bierspijs: pittige gerechten, gegrilde vleesgerechten, vette vis, blauwe kazen, machtige desserts
Andere stijlen
Andere stijlen zijn:
- Belgian IPA
- New England IPA
- Red IPA, Black IPA, White IPA
Wat maakt nou een goede IPA?
Dit is heel discutabel en erg persoonsafhankelijk. Wat belangrijk is, is dat je de smaak van een IPA vaak moet leren waarderen. Dat kan even duren. Sommige IPA’s bevatten heel veel hop en andere weer heel veel graan. Dat maakt het voor sommigen moeilijk om te beoordelen wat nu een lekkere IPA is.
Een goede IPA bestaat uit een goede balans tussen alle ingrediënten die zijn gebruikt, zodat je een smaak ervaart die uniek is en die je niet snel vergeet. Laat je daarbij niet misleiden door meningen van anderen en vind jouw favoriete IPA. Probeer er gewoon veel uit.
* De hopbitterheid in bier neemt af in de tijd. 1/3 van de hopbitterheid verdwijnt in ca. 1 jaar. Dus een bier met een bitterheid van 50 EBU, zal na een jaar 37 EBU hebben.
Maak jouw eigen website met JouwWeb