'

Vakantie met de camper naar en door Spanje in 2016

Klik op de verborgen foto om de werkelijke te zien!

Planning: overnachten bij adressen van France Passion en de Spaanse Discovery.

 

Onderstaand schema geeft de planning aan. In sommige gevallen is daar (om verschillende redenen) van afgeweken. Daardoor en omdat we soms verkeerd reden is de totaal afgelegde afstand geen 8800 maar 9920 km geworden.

top

Op 10 mei vertrokken we richting zuid-Limburg. Vlak na vertrek nog even getankt (vol bij 139772 km). Op de weg veel vrachtverkeer. Bij Arnhem ging  de nieuwe TT (TomTom) weer de fout in. Met de oude TT ging het vorig jaar daar ook mis. We werden door de stad geleid om daarna via kleine plaatsjes ook nog eens door Nijmegen geleid te worden. Daarna de snelweg, maar bij Venlo weer door dorpjes heen. Op 20 km van het eindpunt TT weer ingesteld op de kortste route. Dat dan door kleine dorpen wordt gereden vinden we juist leuk. Onderweg verschillende aspergevelden gezien. Op de SVR-camping konden we op een verhard stukje staan met elektra. 140072 km = 300 km.

11 mei.  Vertrek om ca. 9 uur. In Maastricht stukje file door wegwerkzaamheden. Daarna snel door België waar de diesel € 1,029 kost. Bij Luik wat drukte en daarna soms slechte weg (gaten). Na al een paar keer Luxemburg op de borden zien staan, moesten we afslaan en een landweg richting Differdange nemen. Daar tankten we bij de eerste pomp die we tegenkwamen (Shell) voor  € 0,917 /l. 41,55 l bij 140238 km. Wat verder tussen de gele kool- mosterdzaad velden namen we ons broodje. Vervolgens reden we over landweggetjes met soms orchideën in de berm en door dorpjes. Wel vreemd omdat TT de opdracht had de snelste weg te kiezen. In de buurt van de eindbestemming reden we een stukje verkeerd. Er stond D109 richting Senzay. Maar op de kruising wees het bordje toch een andere kant op. Terug op het dorpsplein kon ik het aan een paar oudere dames vragen en werden we de goede kant op gestuurd. Op de eindbestemming in Lacroix-sur-Meuse (restaurant met visvijvers) stonden we eerst op de parkeerplaats en namen op het terras bij de Auberge een glas wijn en een biertje (Kronenbourg) € 5,50.

 

Daar werd gezegd dat we op het grasveldje konden overnachten en dat er vanaf 7 uur 's avonds gegeten kon worden. Naast het grasveldje was ook een toiletgebouwtje en kon je water innemen. Er hingen wel bordjes met: stationnement  € 3 en electricité € 5. We konden een tijdje een hengelaar bezig zien die 1 of 2 visjes ving. Daarna gingen we een stukje wandelen en zagen in de verte een oorlogskerkhof. Eerst leken er een paar honderd Fransen te liggen uit de 1e wereldoorlog. Maar toen we terugliepen zagen we dat bij een kruis 2 soldaten lagen. Alles zag er netjes onderhouden uit. Teruglopend wisten we niet of we het droog zouden houden. Het rommelde in de verte al wel. Ik ging voor de zekerheid nog even bij het restaurant vragen wanneer we konden eten. Dat bleek inderdaad 19 u. Rond die tijd regende het flink en liepen we pas om 19.20 u. naar het restaurant. Naast 2 heren waren we de enige gasten. We namen wat te drinken en bestelden een truite creme citron en een truite au bleu. Met drinken mee en het kaasplankje na kostte het  € 53. Ik had mijn forel te snel geopend en moest oppassen voor de graten. Sonja kreeg hulp van de serveerster die liet zien hoe het moest. Na het eten weer met paraplu op naar de camper en niet lang daarna naar bed. Aankomst 140332 km = 300 km.

 

top
12 mei. Om 8.45 u. vertrokken na nog even de eigenaar van het restaurant bedankt te hebben. Al snel begon het te regenen en dat deed het tot in de middag. Via Toul, Neufchateau, Langres (oud vestingstadje waarvan de muren nog goed te zien waren) naar Dijon. Daar reden we verkeerd en op een parkeerplaats bij een winkelcentrum, waar ik dacht te kunnen keren, liepen we vast. Terug was éénrichtingsverkeer en verder rijden kon niet doordat de doorrijhoogte te laag was. Uiteindelijk kwam er iemand met een portofoon die weer een ander belde die de slagboom voor ons open deed. Daarna via Beaune, Chalon-sur-Saone naar Tournus. Omdat we betaalwegen uitgesloten hadden duurde de rit wel langer, omdat we telkens door dorpen reden waar maar 50 of 30 km/uur gereden mocht worden. Maar wel een leuke rit. In Tournus konden we parkeren op een plek waar al vele campers en gewone auto's stonden. Daarna steile straatjes omhoog lopen tot we bij de St. Philibert kerk kwamen. In de eerste ruimte die we betraden was een expositie van kunst. Maar daar kwamen we niet voor. In de kerk zelf was al een groep mensen aanwezig die van een gids uitleg kreeg over de fresco's op de pilaren en het plafond. Maar ze was net klaar toen wij aankwamen en vlak daarna ging het licht uit zodat wij niet zo veel zagen. Ze waren ook niet zo duidelijk, wel uit de 14e eeuw.

Verder had de kerk wat mooie ramen, beelden en een orgel. Vanaf Tournus waren het smalle weggetjes tot we de aankondiging van de geitenfarm zagen en er tenslotte voor de deur stonden (Chissey-les-Macon blz 184). We kregen een plek aangewezen zo'n 100 m. van het winkeltje. Ik kocht nog 7 stukjes geitenkaas van 1 dag, 1 week, 1 maand oud en wat verschillende voor € 7,75. Daar konden we op ons plekje, samen met een glaasje port, meteen aan beginnen. Met een mooi uitzicht op de deels beboste heuvels. Aankomst 140696 km = 364 km.
13 mei. Omdat het nog steeds regende besloten we een uurtje uit te slapen. Dus om 7.45 u. ging de wekker voor de 2e keer. Na het ontbijt even de eigenares bedankt voor het mogen overnachten en een blik in de kaasmakerij geworpen. Daarna via landweggetjes naar Lyon, waar we de snelweg op moesten. Lastig rijden met de enorme drukte en de forse regen. Tot we de afslag naar St. Etienne namen en een rustige maar erg bochtige weg kregen. In Saugues tankten we 30 liter voor  € 35,61 bij 140984 km. Op de eindbestemming zag ik het bordje van FP (Saugues blz 337). Er stonden veel koeien bij de ingang van de stal, maar de deur van het winkeltje was dicht. Bij de stallen en bij het woonhuis was niemand te vinden. We hadden al een plekje in de tuin gevonden, maar vonden het raar om er zo maar te gaan staan. Dus besloten we een andere bestemming te zoeken. Eerst besloten we nog 1 keer te gaan kijken en jawel het winkeltje was open en had zelfs klanten. Er kwam iemand naar ons toelopen en vertelde dat waar we al gestaan hadden een goed plekje was. Ik kon daarna wat kaas kopen na verschillende geproefd te hebben. Ik nam van 2 kazen een stukje en betaalde  € 9,75. De klanten voor mij kochten voor  € 80 aan kaas.
Aankomst 140987 km = 291 km.
top
14 mei. Om een uur of 9.45 vertrokken we. De meeste deuren waren weer dicht, maar ik kon de boer toch nog bedanken. Daarna in de regen naar het zuiden en toen we op de snelweg naar Milau zaten klaarde het wat op. Onderweg een broodje met de nieuwe kaas gegeten met mooi uitzicht. Bij  Milau ging het even fout omdat TT op een rotonde de toegang naar een tankstation als afrit beschouwde. Bij Bizanet deden we wat inkopen en ik wilde bij de naastgelegen McDonald proberen wat kranten binnen te halen (op de tablet). Maar aan de balie ging het traag en werden mensen met een briefje met voorrang geholpen, zodat we weer vertrokken. Na een paar km konden we de oprit naar het domain oprijden (Bizanet blz 101). Even zoeken maar na kloppen op een raam kwam een dame vertellen waar we mochten staan (onder de olijfbomen).

Ze bracht me naar de loods waar wijn opgeslagen lag. De goedkopere (€ 4,50 per fles) rood, wit of rosé. En nog 3 duurdere bewaarwijnen. Ik kocht 2 flessen wit.
Na ons kwamen er nog 2 Franse campers bij. Ze liepen wel naar het huis, maar kochten er zo te zien niets.
Aankomst 141298 km = 311 km.
15 mei. Pinksterzondag. Na een wat onrustige nacht, het regende soms erg hard, sliepen we 's morgens wat uit en vertrokken, na afscheid nemen, om een uur of 10. Het eerste stuk van de rit ging vlot in een stralend zonnetje. Bij de grensovergang bij Perthus ontstond een enorme file. Later bleek dat al het verkeer door de smalle hoofdstraat moest. Ondanks (of dankzij) de Pinksteren was het erg druk met winkelende mensen en volle terrasjes. In het dorp was ook de grensovergang, maar dat gaf geen oponthoud. In Figueres was de parkeerplaats bij de supermarkt snel gevonden. Er stonden al een paar campers waarvan 1 Nederlander. Een inwoner kon in het Spaans uitleggen waar het Dali-museum was. Na een broodje kaas met ei reden we richting museum. Bij de meeste parkeerplaatsen was de toegang te laag. We vonden een grote (gratis) parkeerplaats waar meer campers stonden. Vandaar was het niet zo ver lopen naar het museum. De toegangsprijs was  € 14 pp en dat gaf wat bedenkingen. Maar na een paar foto's van de buitenkant te hebben genomen, gingen we toch naar binnen (€ 10 pp 65+). Het was druk in het museum met veel groepen met een gids.

Veel wonderlijke schilderijen gezien en (gouden) voorwerpen. Toen we weer naar buiten gingen liepen we waarschijnlijk de verkeerde kant op. Toen we twijfelden vroeg ik het aan een politieagente die net geld stond te pinnen. Maar dat kon ze, in gebrekkig Engels, niet uitleggen. Ze belde een collega en zei ons 5 minuten te wachten. Dat werden wel 10 minuten, maar de agenten vroegen ons in te stappen en vonden met onze summiere aanwijzingen een grote parkeerplaats, maar niet de goede. Daarna bedachten ze een andere en jawel we zagen onze camper. Na onze dank reden ze weg en konden wij in ons campertje stappen.

Als lid van Espana Discovery (ED) (vergelijkbaar met FP, maar veel kleiner) kon ik in de gids een overnachtingsplek vinden, 16 km verder (Garriguella blz 95). Daar aangekomen bleek het een olijfoliefabriek te zijn. Er was niemand aanwezig maar we besloten toch maar te blijven staan. We stonden tegen de zijmuur en helaas brandde de schijnwerper 's nachts fel.

Aankomst 141452 km = 154 km gereden.
top
16 mei. We stonden al om 7 uur op en vertrokken om ca. 8 uur. Toen was er nog steeds niemand aanwezig. Ik vond het wel vreemd, dat in een electriciteitsgebouwtje vlak aan de weg een deur zo maar te openen was met toegang tot alle elektra.
Onderweg getankt 46,38 liter bij 141473 km.
Omdat we vroeg vertrokken waren zouden we te vroeg bij de camping Barcelona aankomen. Daarom zocht ik een omweg via Olot. Na een paar keer verkeerd gereden te hebben kwamen we daar en leidde TT ons door zeer smalle straatjes en vlak langs een drukke markt. Gelukkig kwamen we zonder brokken te maken het plaatsje weer uit. Daarna waren we bijtijds bij de camping Barcelona in Mataro. De toegangsweg liep langs een treinspoor. Aan de ander kant van het spoor begon het strand en zagen we de Middellandse Zee. Bij de receptie van de camping werden we door een vriendelijk meisje geholpen in het Engels. We betaalden voor 3 nachten en konden zonodig verlengen.

En we konden gelijk kaartjes kopen voor de bezichtiging van de Sagrada Familia (de basiliek waar al 144 jaar aan gebouwd wordt) en het Park Güell. De rit met de stadsbus sloegen we maar over.
Aankomst 141630 km = 178 km gereden.
17 mei. Vroeg opgestaan en om 8.10 u. stond ik al bij de receptie waar nog iemand stond te wachten. Om 8.01 u. ging de deur open en kon ik de buskaartjes voor de volgende dag reserveren. En ik kreeg aanwijzingen hoe we vanaf het plein waar we afgezet zouden worden met de metro naar de basiliek konden komen en vandaar met de metro naar het park Güell. Daarna konden we rustig ontbijten want ons busje zou om 11.15 u. vertrekken. Het werd een volle bus, met zelfs de staanplaatsen allemaal bezet. De rit duurde langer dan ik had verwacht, wel zo'n 3 kwartier. Op Placa de Catalunya werden we uitgelaten. Een enorm groot plein met een mooie fontein en enorm veel mensen. Wat ook opviel was langs de kant en ook langs de kanten van de wegen overal scootertjes en motoren gestald. We gingen eerst de metro in om te onderzoeken hoe die werkte. Een grote ondergrondse hal met aan de kanten eetgelegenheden. Heel veel poortjes waar je door heen moest met een kaartje om op een perron te komen. Gelukkig ook een infobalie, waarvan de dame met ons meeliep naar een automaat waar ze in gebrekkig Engels uitlegde hoe we een kaartje voor 2 personen konden kopen. Dat zou de volgende dagen ook geldig zijn.
Daarna liepen we wat winkelstraten in. Opvallend was het aantal bedelaars dat zat of liep. Om een uur of 1 kochten we wat te eten met een capucino. Dan weer wat straatjes en La Rambla. Aan 2 zijden de rijbaan en in het midden een brede laan waar kiosken en winkeltjes stonden met van alles te koop. Om de ±10 meter probeerde iemand een selfie-stick te verkopen, afgewisseld met verkoop van waaiers, sneltekenaars, schilders en aan het eind veel stilstaande levende beelden. Daar zaten hele mooie bij. Wat opviel was dat veel mensen foto's namen, maar dat er weinig geld gegeven werd. We bezochten een overdekte markt waar van alles te koop was. Wat opviel waren de vele hammen, waarvan sommige wel meer dan € 100 per kg kostten.
top Om ± 16.45 u. waren we terug op het plein en 5 min. later begonnen we met oversteken. Als je netjes op het groene licht wachtte kon dat enige tijd duren. De bus arriveerde rond 16.50 u. en vertrok volgeladen om 17.01 u. De terugreis duurde iets korter dan heen, waarna we, moe van het slenteren, naast de camper een drankje namen.
top
18 mei. 's Morgens vroeg opgestaan en om 9.05 u. liepen we, langs de enorme camper uit Engeland die de lengste van een stadsbus had en waarvan ook nog de zijkanten verbreed konden worden, naar de bus, waar al een groep mensen stond te wachten. Wij hadden besproken plaatsen vlak achter de chauffeur. Vanwege de grote groep die mee wilde moesten er een flink aantal staan of in het middenpad zitten. En ook een klein busje reed nog naar de stad.

In iets minder dan 45 min. waren we er. Toen naar de metro met het kaartje dat we vorige dag gekocht hadden. Het was niet duidelijk welke lijn we moesten hebben, dus maar weer vragen.

 Het moest een korte rit worden (2 haltes) en dan overstappen op een andere lijn. Dat werd weer zoeken en vragen, maar uiteindelijk bereikten we de halte die vlak bij de Sagrada Familia bleek te liggen. Omdat we pas tussen 11.15 en 11.30 u. naar binnen mochten, hadden we tijd genoeg om de buitenkant te bekijken en er omheen te lopen.

 De bouwkranen waren goed zichtbaar en je kon zien en horen dat er gewerkt werd. Precies op tijd stonden we in de rij om naar binnen te gaan. De kaartjes werden gecontroleerd en de inhoud van de tas van Sonja werd onderzocht. Toen stonden we binnen. Alles imposant groot en mooi gekleurde ramen. We bekeken de video met uitleg in het Spaans en zagen pas later dat ergens anders ook een video in het Engels was. Toen we alles bekeken hadden zochten we buiten weer een metrostation om naar park Güell te gaan.
Ook dat werd weer zoeken en vragen, maar we kwamen waar we wilden komen. Wat wel vreemd was, was dat we maar 1 kaartje met z'n tweeën hadden, zodat ik een keer bijna klem kwam te zitten bij een toegangspoortje. Naar het park moesten we via een weg die zo steil was dat er wel 6 roltrappen in zaten. En met een brandende zon valt dat wat tegen. Helemaal boven was de ingang van het park, maar omdat we er pas om 15 u. in mochten, konden we, na een tijdje zoeken, op een bankje in de schaduw zitten en ons broodje eten. Om 3 u. konden we aansluiten in de rij om naar binnen te gaan. Direct bij de ingang was een mooi huis, maar om naar binnen te gaan moest je wel 45 min. in de rij staan (in de zon). Daar hadden we geen zin in. Een paar dingen en gebouwen in het park waren aardig, maar het geheel viel mij wat tegen. En 2 glaasjes bier in het restaurant voor € 8  is ook wat prijzig. Terug naar een metrostation ging via een andere weg en nu konden we zonder te zoeken of te vragen meteen de juiste lijn vinden en waren na 4 haltes op de plek waar de bus ons om 19 u. zou ophalen. We aten bij Burger King een menu, waar cola-glazen bij zaten van 0,75 liter. Wel ca. voor 1/2 gevuld met ijsblokjes. Beneden zat ook een echtpaar, die net zo lang als wij bleven zitten maar niets gebruikten. Waarschijnlijk Nederlanders. Ook zagen we dat iemand bij het weggaan zijn zonnebril liet liggen, die even later door een jong stel snel in een tasje werd gestopt. Terug in onze camper konden we uitrusten en om ca. 10 u. naar bed. top
19 mei. We hoefden niet vroeg op te staan. Na ontbijt, toilet legen en water bijvullen vertrokken we om een uur of 10. Het eerste stuk was vervelend, druk en tussen industriegebieden door. Daarna liep de snelweg tussen lage bergen door met uitzicht op de besneeuwde toppen van enkele bergen in de Pyreneeën. Een aantal keren konden we rechtsafslaan naar Andorra. Vanaf Monzon werd het een echte bergweg, bochtig steil en soms smal. Zo kwamen we in Colungo. Maar na vragen werd er door een vriendelijke dame in het Frans uitgelegd hoe we verder moesten rijden om de rotstekeningen te zien. En ter plekke zagen we dat we nog over een steil slecht begaanbaar pad verder moesten lopen zodat we er van afzagen. De wandeling door Barcelona had mij 's nachts al genoeg beenkramp bezorgd. Dus weer terug naar Monzon, waar we met de gegevens van ED al vlot de camperplaats vonden. Er stonden al 8 campers en er konden nog wel 5 bij.
Aankomst 141976 km=  346 km gereden.
20 mei. Beetje laat opgestaan. Zo nu en dan hoorden we een camper vertrekken. Wij vertrokken om 10.10 u. Eerst naar Fuentes de Ebro. Via een aparte route, die overging in een grindpad. Als je achterom keek was het 1 grote stofwolk. Gelukkig kwamen we maar 1 tegenligger tegen, die ook een flinke stofwolk veroorzaakte. Links en rechts waren sterk geërodeerde rotsen te zien, waarvan we ook een foto maakten. Een tijdje later konden we weer een "normale" weg berijden. Soms met wel erg grote gaten in het wegdek. In Fuentes de Ebro konden we niet ontdekken waar de (gesloten) gipsgroeves lagen. Dus maar verder naar Belchite, waar we wel 3 keer het dorp rondreden zonder een supermarkt(je) te vinden. Dus besloot ik naar Zaragoza te rijden, een grote stad. Maar ook daar vonden we in eerste instantie geen supermarkt (wij zoeken een supermarkt = estamos buscando un supermercado) en bij degene die we wel vonden was in de wijde omtrek geen parkeerplaats te vinden. Uiteindelijk besloten we maar te vertrekken, richting Fuendetodos. En aan de rand van de stad vonden we toch nog een supermarkt! De parkeergarage was bijna leeg, maar de toegang te laag. Gelukkig konden we vlakbij parkeren en zelfs onder een boompje, wat prettig is in de felle zon. Met de nodige boodschappen vertrokken we naar Fuendetodos, wat al van te voren werd aangekondigd als de geboorteplaats van de schilder Goya. In het dorp waren de wegen erg smal, maar we vonden zelfs een parkeerplek en liepen richting geboortehuis. Een dame kwam ons tegemoet en nodigde ons uit om binnen te kijken. Het was er lekker koel en er stond wat meubilair gebruikt door Goya. Toen we weer buiten stonden begeleidde de dame ons naar het museumpje. Daar waren op verschillende verdiepingen etsen te zien en het persje waarmee ze gemaakt waren (entree € 4 voor ons tweeën). Daarna vertrokken we naar de camperplaats (CP) in Carinena, omdat de plekken in het boekje van ED te veraf lagen. In Carinena waren we de eerste camper en dat bleven we ook. De warme maaltijd met de 2 burgers was lekker, maar mij te veel. Blijkbaar heb ik met die warmte meer dorst dan honger. Onderweg, maar ook in de rest van Spanje, veel ooievaars met jongen op hun nest. En een aantal nesten zit dan op een schoorsteen of kerktoren. Onderweg getankt: 65,11 liter bij 142138 km. Ondanks de rustige nacht toch beiden niet zo goeg geslapen. Op de CP kon water worden ingenomen en het toilet gelegd. En op het bord stond: taking out things as chairs, tables, bbq, qwaings etc. hanging out clothes and take out the stabilizer foot is forbidden because that es considered as "camping".
Aankomst 142284 km=  308 km gereden.
top
21 mei. Niet al te vroeg vertrokken. De andere camperaar, er was 's avonds nog 1 bijgekomen, vertrok eerder dan wij. De route naar Alcaniz was via (soms) slechte wegen door bergachtig gebied. In Alcaniz vonden we zowaar nog een plek om te staan en gingen we op zoek naar de VVV. Een dame was zo vriendelijk om een heel stuk terug te lopen, terwijl haar kind op de baby moest passen in de kinderwagen. We moesten een steegje in en dan via de parkeergarage omhoog naar de supermarkt. Iets verder was dan de VVV. De dame aan de balie kon ons vertellen dat het aquaduct in de stad erg klein was en gaf ons een kaart met de route. Er was een festiviteit aan de gang wat leek op een bruiloft. Een aantal bierdrinkende mannen met daar achter een dweilorkestje. En een man verkleed als bruid, die zo nu en dan in de lucht werd gegooid. Bij het aquaduct aangekomen bleken het de restanten. Er waren nog 3 bogen over. Op de terugweg ging het even fout en we verdwaalden bijna in de parkeergarage. Maar met de kaart van de VVV en wat vragen kwamen we bij onze camper. Die verplaatsten we naar een plekje in de schaduw waar we ons broodje aten. Daarna weer door bergachtig gebied, met haarspeldbochten waardoor de snelheid er flink uitging. Maar uiteindelijk kwamen we bij de hammenfabriek in Cedrillas (blz 53 in de ED-gids). Die was gesloten maar aan de achterkant trof ik een jongen en een meisje aan wie ik vroeg of we daar wel een nacht konden blijven staan. Ze haalden de mede-eigenares van de fabriek erbij en die zei dat het mocht. Dus hadden we een aardig plekje aan de achterkant van de hammendrogerij.
Aankomst 142534 km=  250 km gereden.
22 mei. De dame die ons toestemming had gegeven deed, na aanbellen, niet open, dus vertrokken we. Eerst naar Teruel. In het stadje ging het fout omdat ik als bestemming het centrum in TT had laten staan. Zo gauw het kon veranderde ik dat, maar we werden toch nog door een paar erg smalle straatjes geleid. Toen we dan ook nog een haakse bocht moesten maken stapte Sonja uit om te helpen. Het ging gelukkig net goed, alleen stootte Sonja haar been wat erg pijnlijk was en verloren we een theedoek. Dan richting Cuenca via een soms erg mooie weg. Onderweg nog even de weg gevraagd, maar als het antwoord in rap Spaans komt heb je er niet veel aan. Gelukkig hing ook ergens een grote kaart en daarop kon ik de eindbestemming "Los Callejones de Las Majadas" vinden.

top
De snelste weg ging via Cuenca en dat betekende dat we niet richting zuiden zouden gaan. Vlak voor Cuenca stak een groepje reeën vlak voor de auto de weg over. Een mooi gezicht en, zou later blijken, ook bijna het enige wild wat we onderweg in Spanje zouden zien. Op verschillende plekken langs de weg liepen paarden los. Nog even aan iemand de weg gevraagd, maar ik had aan de gebaren meer dan aan het rappe Spaans. Via een bergweg bereikten we de parkeerplaats, waar al een aantal auto's stonden. Een klein stukje gewandeld tussen de door erosie mooi gevormde rotsen. Er stonden ook veel leuke plantjes, waaronder veel blauwe druifjes. De parkeerplaats kwam zo nu en dan onder een wolk stof te liggen wat opwaaide van de grindweg. En zoals later bleek ook via kiertjes binnen in de camper terechtkwam.
Aankomst 142763 km=  229 km gereden.
23 mei. Na een koude nacht was het 's morgens bij het opstaan nog maar 8 °C. De lucht was egaal bewolkt. Vertrokken met lange broek en vest richting Cuenca (zelfde weg als gisteren) en dan door naar Villena. Eerst weer bochtige bergweggetjes en dan opeens de snelweg. Dat schoot lekker op hoewel we regelmatig van 120 naar 90 terug moesten. De bedoeling was te tanken in Albacete, maar de wijzer stond al een tijdje in het rood, dus tankten we een dorp eerder: 67,03 liter (€ 73,00) bij 142926 km. Iets later reden we Albacete in op zoek naar een supermarkt. Zoals gewoonlijk lukte dat eerst niet, maar na vragen werden we naar een verwezen. Dat bleek een soort Makro te zijn. Dus alleen maar voor mensen met een pasje en eigenlijk alleen voor groot-inkoop. Maar de chef zei dat we ook losse dingen konden kopen, dus zochten we wat melk, vleeswaren en groente bij elkaar. Bij de kassa kregen we een A-4tje als betalingsbewijs. Op de parkeerplaats konden we in de schaduw ons broodje eten. Toen weer verder naar Villena. In het stadje konden we een parkeerplaats vinden en wandelden we naar de VVV. Die bleek gesloten en wat erger was, het museum dat we wilden bezoeken was ook dicht (alleen 's morgens open). Toen ik aan een paar mannen om informatie vroeg kreeg ik te horen dat er in de buurt ook geen camping was. Toevallig kwam de dame van de VVV net langslopen, die ons meenam naar het VVV-kantoor en ons een kaart en wat info gaf. Terug in de camper zochten we in het boekje van ED en vonden 2 adressen op 23 en 25 km afstand. Die op 25 km afstand was gesloten, maar na aanbellen ging het hek wel open, maar kwam iemand vertellen dat we er niet mochten overnachten. Hij wist wel een camping in de buurt. Toen het adres van 23 km vanaf Villena geprobeerd te bereiken. Maar zoals TT al had aangegeven ging dat via een onverharde weg. En die weg was zo slecht en zo onduidelijk (soms leek het wel of we een wijngaard ingestuurd werden) dat we uiteindelijk besloten terug te gaan en dan maar de camping op te zoeken. Dat kostte weer heel wat kilometers en via een slechte weg, met grote gaten, bereikten we de camping (Navalón de Arriba, 46811 Navalón de Arriba Enguera). Het kostte wat moeite de beheerster te vinden, maar uiteindelijk kregen we een plekje aangewezen op een schuine helling naast een oud gebouwtje waar we stroom konden aftappen. Niet goedkoop voor de plek € 5,50 voor de plek, € 8,80 voor 2 volwassenen, € 5 voor camper en € 4,40 stroom totaal € 23,70 !! Ondanks de primitieve douche maakten we er toch gebruik van en ik besloot het toilet de volgende dag maar in een gewone WC te legen, omdat in de stortplaats van het chemisch toilet geen papier mocht. We zagen op de buitenkant van het oude gebouwtje een cigalle (grote sprinkhaan) die voetje voor voetje omhoog klom. En rond de camper waren verschillende mierennesten te zien. Bij het openen van de achterdeur was te zien hoeveel stof de dag tevoren naar binnen was gekomen.
Aankomst 143145 km=  382 km gereden.
top
24 mei. Bijtijds opgestaan omdat ik toch naar Villena wilde gaan. TT wilde ons over slechte grindwegen laten rijden, maar ik nam een misschien langere maar betere weg. De grote parkeerplaats in het dorpje hadden we snel gevonden, maar ik reed nog wat verder om te zien of we dichterbij konden parkeren. Dat lukte niet en we vonden een plek vlak bij een school. Een dame die net wilde vertrekken kon gelukkig op de gisteren gekregen plattegrond aanwijzen waar we stonden. Daarna naar het museum gewandeld. We stapten naar binnen, waarna een man om onze kaartjes vroeg. Die hadden we kennelijk bij de VVV moeten kopen. Maar we mochten blijven en kregen over verschillende dingen nog wat uitleg. Helaas in het Spaans. Er lagen vondsten uit de ijzertijd en de bronstijd en vondsten uit de Romeinse periode. Toen we alles bekeken hadden gingen we naar een hoek waar al een groep Spanjaarden stond. De tv werd voor ons op Engels ingesteld en we zagen de vondst van de gouden voorwerpen uit de bronstijd, het echte doel van ons bezoek aan het museum. De archeoloog die de vondst (door arbeiders) moest beoordelen leek niet erg verbaasd. Toen de tv uitging, deed de suppoost de deuren open van een soort kluis. En daar lag de goudschat! Een groot aantal schalen, armbanden en andere sieraden, kledingversierselen enz. alles in puur goud.  Je mocht de kluis (de voorwerpen lagen achter glas) tot op een halve meter naderen. Heel indrukwekkend allemaal. Daarna vroeg ik de 2e suppoost die wel Engels sprak of we nog kaartjes moesten kopen. Maar volgens hem was het vandaag voor ons gratis! Daarna vonden we onze auto redelijk snel, waar we ons broodje aten. Dan TT ingesteld op Benidorm, via een weg die ons ook bij het adelaarsnest zou brengen. Maar de zeer bochtige weg bracht ons wel in Guadeleste, maar het adelaarsnest zagen we niet. Wel veel sinaasappels en abrikozen aan de bomen en met netten overdekte boomgaarden. Op zoek naar een CP reden we eerst verkeerd met de Middellandse zee aan onze rechterkant. Daardoor zagen we nog wel de grote rots in zee bij Calp. Omgedraaid en langs Benidorm kwamen we in El Campello. Daar stonden langs de opgedroogde rivier al zo'n 7 campers. Paar Spaanse, Franse en 1 Nederlander.  Nadat we geïnstalleerd waren maakte ik een praatje met de Nederlanders.  Zij waren met de camper zo'n 6 maanden op reis en stonden meestal op plaatsen waar niet betaald hoefde te worden. Sonja dacht even dat onze watervoorraad op was. Maar in de tank zat zeker nog zo'n 40 liter. Er kon voor € 1 bij het benzinestation water bijgevuld worden. Regelmatig kwam er achter ons een treintje langs, maar daar hadden we geen last van. 's Avonds zagen we aan de andere kant van de droge rivier een paar konijnen, de eerste die we in Spanje zagen.
Aankomst 143374 km=  229 km gereden.
top
25 mei. Bijtijds vertrokken, een paar andere campers waren al eerder vertrokken.
Naar Almeria ging vlot. Onderweg verschillende keren fruitboomplantages gezien (sinaasappels, citroenen en abrikozen). Veel wordt verbouwd onder plastic, zodat hele stukken wit waren. Dan op zoek naar de CP. Het was een betaalde en dat wilden we uitproberen. In de buurt van Nijar wezen de borden naar een "camper-plaza". Dat bleek uiteindelijk een CP te zijn in de vorm van een camping. Na inschrijven en € 10 betaald te hebben mochten we staan waar we wilden. Er stond 1 andere camper en daar bleek de beheerder met z'n vrouw te wonen. We stonden in het grind met electra en een waterkraan. Verder was er een toiletgebouw en een plek om afvalwater te lozen. Dat deden we, maar omdat het met een dun straaltje weg liep duurde dat even. Thuis maar eens een ontstopper gebruiken. Daarna douchen en wat drinken. Het internet was goed bereikbaar (logisch met zo weinig gebruikers), dus kon ik mailen, financiën regelen en wat kranten binnenhalen. Om 19.15 u. liepen we naar het naastgelegen restaurantje. Er waren 3 gasten, waarvan er 2 snel vertrokken en 1 constant naar Sonja zat te kijken. Later kwamen er nog wat gasten, allemaal Marokkanen. In de wijde omgeving werkten de Marokkanen op de met plastic overdekte plantages. We bestelden wat te eten, waarbij we hoorden dat er alleen tapa's besteld konden worden. De eigenaar noemde 4 verschillende en wij zeiden telkens ja. De tapa's bestonden uit stukjes vlees van varken of kip en 1 was met vis. Er zat op elk schoteltje een stukje brood met wat olijfolie. Het smaakte redelijk en met 2 glazen wijn en 2 glaasjes bier viel de prijs van € 9,40 ook mee. Daarna nog wat gelezen in de camper en gejaagd op muggen. Kennelijk niet alles gedood, want 's nachts hadden ze feest. Er waren 's avonds nog 2 andere (kleine) campers binnengekomen.
Onderweg getankt: 73,9 liter=€ 79 bij 143649 km.
Aankomst 143374 km=  295 km gereden.
26 mei.  In een folder die we bij de VVV in Gualdix kregen stond een plek waar wel 200 dolmen te zien zouden zijn. Dus na de boodschappen bij een Lidl (bij de ingang stond weer iemand te bedelen) reden we die kant op. Maar de weg die waarschijnlijk naar de dolmen leidde was zo slecht, grind, gaten en rotspunten die deels ontweken konden worden, dat we besloten terug te gaan. Toen via een mooie weg naar Granada en daarna een bergweg richting Sierra Nevada. De weg ging constant omhoog met veel haarspeldbochten. Uiteindelijk kwamen we op een parkeerplaats waar nog een camper stond. Ik vroeg aan de Spanjaard of je hier vrij mocht staan en volgens hem was dat zo. Dus konden we eindelijk rust nemen. Op de berg naast ons lag op gelijke hoogte als waar wij stonden SNEEUW! Vandaag ook postzegels gekocht: 23 voor € 26,45. Net als de jaren hiervoor besloten we in een volgende vakantie geen kaarten meer te versturen. Omdat de man in de camper had gezegd dat er verderop naar boven nog een grote en mooie parkeerplaats was besloten we daar te gaan kijken. Inderdaad was er een grote parkeerplaats met (gesloten) houten kiosken aan de rand. 's Winters zou het hier wel veel drukker zijn. Vanwaar we stonden, aan de rand, hadden we een mooi uitzicht over het dal en de bergen (wel wat heiïg). De bruine boontjes die we dachten gekocht te hebben bleken zwarte olijven met pit te zijn. Een paar aten we op, de rest ging in de vuilniszak. We stonden op ± 2500 m. hoogte en op de top van de berg stond een observatorium. Toen we al even in bed lagen begon het te waaien. En dat zwelde aan, zo erg dat de auto heen en weer geschud werd en we niet in slaap konden komen. Toen ook het stofzand dat onder het bed lag omhoog werd geblazen vond ik het welletjes en besloten we terug te gaan naar de parkeerplaats waar we eerder stonden. In het donker reden we naar beneden en misten de afslag. De stokken langs de weg om 's winters met sneeuw aan te geven waar de weg liep, waren goed te zien. Toen ik in de gaten kreeg dat we te ver doorgereden waren moest er op de smalle weg gekeerd worden (gelukkig geen verkeer om 0.45 u. 's nachts). Op de nieuwe plek was het eerst lekker rustig, maar later begon het ook daar nog flink te waaien.
Aankomst 143974 km=  305 km gereden.
top
27 mei. De camper die we 's nachts hadden zien staan was al vertrokken. Wij reden om ±10.15 u. richting Granada. Eerst op weg naar het Alhambra. De parkeerplaats voor bussen en campers was nog lang niet vol. En ook de parkeerplaatsen voor auto's (overdekt tegen de zon) die we onderweg naar de kassa passeerden waren nog niet voor de helft gevuld. Maar de rij voor de kassa was wel flink lang. En niet overdekt, zoals we in Amerika meemaakten. We stonden al een half uur in de rij en waren maar weinig opgeschoten toen er in het Spaans wat werd omgeroepen. Gelukkig daarna ook in het Engels. Het kwam er op neer dat de kaartjes voor het Alhambra uitverkocht waren en alleen nog de tuin bezichtigd kon worden. Daar hadden we geen zin in en dus verlieten we de rij. Bij de parkeerautomaat bleek dat we € 3,60 moesten betalen. Maar dat had ik niet in munten, alleen nog een briefje van € 50. Maar dat werd door de automaat niet geaccepteerd. Dus op de knop help gedrukt en uitgelegd wat het probleem was. De stem zei dat er zo iemand zou komen en gelukkig konden we wisselen. De prijs was intussen verhoogd naar € 3,90. Daarna gingen we op weg naar Nerja. We bewonderden daar het Romeinse aquaduct en zochten tevergeefs naar een brievenbus voor de ansichtkaarten. Dan verder naar Antequera. Onderweg was verschillende keren de Middellandse Zee te zien. In Antequera vonden we een parkeerplek en in het VVV-kantoor kregen we een plattegrond en aanwijzingen hoe we naar het park El Torcal moesten rijden. De luxe in het stadje was opvallend en ook het aantal mooie grote deuren was opvallend. De weg die we reden ging flink omhoog met de nodige scherpe bochten. Even twijfelden we of we op de goede weg zaten, zo niet dan was het een heel eind terug. Maar opeens stond er weer een bord El Torcal en even later stonden we op de grote parkeerplaats bij het bezoekerscentrum. Daar was wat uitleg over het park en we kregen toestemming om max. 2 nachten te blijven staan. Er stond nog een Duitse camper en veel personenauto's. We besloten de volgende dag een wandeling te maken. We konden eten aan een picknick-tafel en zagen de schapen vlakbij eten. Sonja vond het geklingel van de bellen het mooiste concert wat ze ooit gehoord had. Uit de nu 2 Duitse campers gingen de mensen allemaal aan de tafel zitten vlak achter onze camper, zodat het wat lawaaierig werd. Toen de zon bij de tafel verdween gingen ze bij de andere tafel zitten en keerde de rust terug. Die nacht hadden we voor 't eerst weer eens een rustige nacht en konden doorslapen.
Aankomst 144250 km=  276 km gereden.
28 mei. Vandaag een rustdag, althans voor de camper. Laat opgestaan en na het ontbijt maakten we een korte wandeling naar een uitzichtpunt vanwaar aan de ene kant de geërodeerde bergen te zien waren en aan de andere kant duidelijk een dorpje en wat verder weg ook Malaga. Daarna een wandeling die niet zo lang hoefde te duren. Maar het was lastig lopen tussen de rotsen door, dus maakten we de wandeling niet af en keerden terug. In de tussentijd was de parkeerplaats practisch vol en stonden er wel 10 campers, waaronder 1 uit Engeland wat een verbouwde vrachtwagen was. We maakten nog een wandeling waar de dag tevoren de schapen hadden gelopen. Mooie rotsformaties, maar weer lastig te lopen. Ik kwam een keer te vallen en kreeg een schaafwond onder de knie. Toen het begon te regenen liepen we snel terug naar de camper, maar we waren goed nat geworden. Dan maar wat lezen en schrijven onder het genot van een glaasje wijn en een biertje, met daarbij geroosterde maïskorrels.
Aankomst 144250 km=  niet gereden. top
29 mei. Om ca. 10 uur vertrokken we richting Gibraltar. Het duurde lang voordat het op de borden stond. Onderweg bij BurgerKing een broodje en een soort milkshake genomen. Helaas was de internetverbinding zo traag dat we geen kranten konden downloaden. Bij Gibraltar was een kleine file voor de douane, maar we gingen er vlot doorheen. Ik vroeg nog aan de beambte wat GBZ betekende op de auto's en hoorde dat het voor Great Brittain Zone stond. Dus niet wat ik dacht dat GB voor Gibraltar stond. Gibraltar is een hoge rots (met apen), waar omheen en doorheen (tunnel) gereden kan worden. We zagen een vuurtorentje en een grote moskee. Verder nog een oud kanon, wat we van dichtbij bekeken. In en buiten de haven lagen wel veel schepen. En Marokko was duidelijk te zien. Daarna reden we Gibraltar weer uit, na nog net 4 apen gezien te hebben die snel de weg over staken. Dwars de startbaan voor vliegtuigen over en we waren weer in Spanje. Daarna naar Tarifa het meest zuidelijke puntje van Spanje. Vandaar leek Marokko wel erg dichtbij (= ± 20 km). Dan nog even overlegd of we op de parkeerplaats bij de Lidl zouden blijven overnachten. We besloten door te rijden naar Castellar de la Frontera, een CP. Daar konden we eindelijk ons toilet legen (was bijna vol) en water bijvullen, terwijl intussen de vuilwatertank geleegd werd. Daarna namen we op het terras wat bij het zwembad hoorde wat te drinken. Op het bord naast de deur stond wat er te eten was, maar alleen in het Spaans. Op mijn verzoek kreeg ik nog wel een menukaart, maar toen ik wilde bestellen bleek dat de keuken pas om 20 u. open zou gaan. Zo lang wilden we niet wachten met eten dus betaalde ik en gingen we naar onze camper, waar intussen een Spaanse camper naast was gaan staan.
Onderweg getankt: 63,29 liter € 67.97 bij 144307 km.
Aankomst 144533 km= 283 km gereden.
30 mei. We waren 's morgens de eerste camper die vertrok. Eerst via een bergweg richting Sevilla. Een mooie weg, maar we moesten wel over een stukje dat net gerepareerd werd en dus over nat teer. Later op de snelweg kwam er opeens een hevig kabaal onder de auto vandaan. Eerst dacht ik aan een klapband, maar toen we op de smalle vluchtstrook stopten zagen we dat een stuk van de binnenkant van de rechter wielkast losgeraakt was en onder het wiel zat. We konden het lostrekken en besloten het mee te nemen en een garage te zoeken. Terwijl ik even gauw naar het toilet ging, was er al een politieauto achter ons gestopt. De agent zei dat we daar niet mochten blijven staan vanwege de vele vrachtwagens die langsreden. We vertrokken snel en stopten op een parkeerplaats bij een restaurant waarna we in een boekje de dichtstbijzijnde Fiat-garage opzochten. Die bleek in Sevilla te zijn, zo'n 50 km verder. Aan de rand van Sevilla kregen we bij een benzinepomp aanwijzingen hoe daar naar toe te rijden. Maar omdat de uitleg steeds in het Spaans ging moest ik nog 2 x stoppen om de weg te vragen. We kwamen om 14.15 u. bij de garage, waar de receptionist zei dat we moesten wachten tot 15.15 u. omdat dan de garage weer openging. Dus konden we in alle rust ons brood eten. Daarna reed ik de camper naar binnen en werd na ± 1/2 uur geconstateerd dat reparatie alleen met een nieuw onderdeel kon. En dat moest besteld worden in Madrid, zo'n 550 km verder. Als het op tijd zou arriveren zou het de volgende dag gerepareerd kunnen worden. Dus zochten we met TT naar een CP. Niet ver van de garage was een betaalde CP.    Voor de poort stonden een paar grote vrachtwagens voor autovervoer. Toen het hek open ging kon ik achter de vrachtwagens het terrein oprijden. In het kantoortje kreeg ik een plattegrond van de omgeving en in 't Nederlands (op papier) uitleg over de CP. Deze kostte € 12 per nacht en electra € 3 extra. We zochten een plek, maar de electra was steeds te ver weg, dus die ging ik in het kantoortje weer ongedaan maken. De koelkast maar op gas gezet. Verder was er een toilet, eenvoudige douche en beneden en boven het kantoortje WiFi. Tot laat in de middag was er nogal wat lawaai van het in- en uitladen van de vrachtwagens. Wel zo'n 50 campers uit verschillende landen stonden er. Ik ging in de WiFi ruimte mailen en de kranten ophalen. Er zaten verschillende camperaars hetzelfde te doen. Om ±10 u. naar bed, zonder dekens vanwege de warmte.
Aankomst 144753 km= 220 km gereden.
top
31 mei. De mail die ik 's morgens naar de garage verstuurde met de vraag of we langs konden komen werd niet direct beantwoord. Ik kon nog wel via internet het saldo op mijn telefoon opladen en een paar mails versturen. De ruimte waar we de vorige avond hadden zitten internetten was eigenlijk kantoorruimte. Daarnaast was een ruimte met WiFi voor camperaars. We besloten het nabij gelegen park Maria Luisa te bezoeken. De kortste route bleek langer dan gedacht. Want eerst over een rommelig terrein en toen bleek de trap naar de weg er boven afgesloten te zijn. En na verder lopen bleek het hele terrein met een hek afgesloten. Teruglopend vonden we een hek waar we met wat moeite overheen klommen. Toen liepen we over de brug over de Guadalquivir rivier over. Een grote rivier want hij was zo diep dat kleine zeeschepen tot in de stad konden komen. Aan het eind van de brug oversteken (veel verkeer) en we konden het park in. Lekker in de schaduw van veel mooie bomen. Het park werd goed onderhouden met o.a. water geven. Er kwam nog een groep schoolkinderen binnen die op het gras konden spelen. Aan het eind van het park was een dansschool waar we naar binnen konden kijken, alles mooi betegeld. Een paar keer belde ik de garage, maar meestal was het in gesprek en de ene keer dat er werd opgenomen stopte ik, na 5 minuten hetzelfde liedje aangehoord te hebben. Onderweg terug naar de CP kochten we bij de Aldi nog wat dingen. Op de CP controleerde ik de mail en er was inderdaad antwoord. Maar hoewel ik de vraag in het Engels had gesteld, was het antwoord in het Spaans, waar ik dus niet uitkwam. Dus besloten we 's middags maar op goed geluk naar de garage te gaan. Om 15 u. leegden we eerst het toilet en betaald ik € 12. En met behulp van TT reden we feilloos naar de garage. Daar konden we bijna meteen naar binnen en was de reparatie en de betaling €119,33 snel gedaan. Daarom besloten we niet terug te gaan naar de CP en de andere CP ( N37°53'21" W6°34'12" ) op te zoeken in Aracena, niet zo ver rijden. Daar vonden we een plekje net onder een boom, wat met de felle zon wel zo prettig was. Na het eten en een korte wandeling die ons bij een wasplaats bracht uit 1920, waar met water uit de bergen destijds gewassen werd.    
Aankomst 144870 km= 117 km gereden.
1 juni. Niet alleen vanwege de verjaardag, maar ook omdat we wilden uitslapen werd het 8.45 u. voordat de koffieceremonie begon. Daarna op zoek naar de grot.  Die was dichterbij dan we dachten en we parkeerden de auto vlakbij. Een straatje omhoog lopen en we stonden bij de VVV waar we kaartjes kochten voor bezoek aan de grot. Gelukkig zei Sonja nog net op tijd dat we 65+ waren en betaalden we € 7 i.p.v. 8,50 pp. We moesten nog een min. of 20 wachten voordat de tour begon. Volgens de dame achter het loket was het in de grot niet koud, maar wel vochtig. De groep die met ons naar binnen ging bestond grotendeels uit scholieren. De uitleg was in het Spaans, maar die hadden we eigenlijk niet nodig. Het lopen in de grot ging redelijk, met soms een trap en vaak een leuning. Sommige stukken moesten gebukt afgelegd worden. Er waren veel mooie stalacmieten en stalactieten  en een paar meertjes met helder water. Na zo'n 45 min. kwamen we weer buiten, niet koud maar wel nat. In de kiosk kochten we nog wat, helaas was het tasje dat Sonja graag wilde hebben net aan een ander verkocht. Daarna op weg naar de nieuwe bestemming. Vreemd genoeg moesten we eerst een stuk richting Sevilla. Uiteindelijk moesten we van snelweg wisselen en reden we naar het noorden. Ik had Zafra als tussenstop in TT gezet, maar toen we daar gingen tanken en bij de Lidl wat inkopen deden en diesel tankten: 59,57 liter voor € 66,06 bij 144985 km zagen we een bordje CP en gingen tussen een camper uit Spanje en een uit Engeland staan (Carretera Badajoz-Granada, 61, 06300 Zafra).   De camperplaatsen waren eigenlijk ergens anders maar we stonden wel lekker in de schaduw. Toen de officiële plekken voldoende schaduw hadden gingen we daar staan en even later kwamen de andere campers weer naast ons staan.
Aankomst 144988 km= 118 km gereden.
top
2 juni. Na een onrustige nacht (er was veel verkeer) waren we 's morgens toch de eerste die vertrokken na het legen van het toilet en water innemen tijdens het lozen van vuil water. Het landschap op weg naar de volgende stop was saai, heuvelig met alleen kleine boompjes. Later nog zicht op de besneeuwde toppen van bergen in de verte. Onderweg bedacht ik dat de vrijdag een gunstiger dag zou zijn om het Museo Nacional del Prado te bezoeken dan de zaterdag. Maar om kaartjes te kopen had ik internet nodig. Bij de geplande CP was die aanwezig maar deze lag al heel dicht bij Madrid zodat ik besloot om naar de stadscamping van Madrid door te rijden. Met 100 km/uur door Madrid en toch duurde het een tijd voordat we door de stad waren. Toen nog zo'n 12 km en we waren bij de stadscamping, € 26,50 voor 1 nacht met electra. We vonden een aardig plekje met zicht op een grasveld met wat bomen. Sonja ging eerst douchen en ik probeerde via internet 2 kaartjes te kopen voor het Prado. Daar was de tentoonstelling van schilderijen van Jeroen Bosch op 30 mei geopend in aanwezigheid van prinses Beatrix. Het leek te lukken, maar ik moest de volgende dag kijken of het bedrag afgeboekt was. Het bestellen ging lastig omdat het alleen in het Spaans kon. Daarom vroeg ik bij de receptie om hulp, maar dat konden ze niet geven. Dat was in Barcelona anders! Ik bestelde 2 kaartjes à € 16 per stuk, waar nog iets bij zou komen en betaalde met VISA. Een betalingsbewijs kreeg ik niet dus maar duimen tot de volgende morgen. Bij de balie werd wel uitgelegd hoe ik met de metro de stad in kwam.
Aankomst 145440 km = 452 km gereden!!
3 juni. We stonden vroeg op en maakten ons gereed voor een bezoek aan Madrid. Iets na 8 uur ging ik in de WiFi-ruimte kijken of er antwoord was van het Prado en of het bedrag van de kaartjes bij VISA was afgeschreven. Maar geen van beide waren er. De kans dat we in het museum konden komen was dus klein en dan zou de verwachtte ellende met de metro en de extra overnachting op de camping voor niets geweest zijn. Dus besloten we maar te vertrekken naar Penafiel. Iemand had in een reisverslag geschreven dat daar op weg naar het kasteel "vreemde torens" te zien waren. Rond Madrid was erg veel verkeer, maar later werd het rustiger. In het kleine plaatsje Penafiel reden we eerst aan de onderkant van de berg waarop het kasteel lag. Maar geen torens te zien. Toen we terugreden zag ik eerst 2 en later nog een aantal stenen torentjes van ca. 2 m hoog met een gat er in. Ik dacht meteen aan ventilatietorens en ging voor de zekerheid bij een bodega informeren. Degene die mij in het Spaans te woord stond verwees mij naar de bodega aan de andere kant van de weg. Ook daar alleen Spaans totdat een dame, die opgeroepen was, mij in het Engels kon uitleggen dat het inderdaad ventilatietorens waren van de kelders onder het kasteel. Die kelders waren in totaal wel 2 km lang. Later zag ik dat deze bodega in de gids van ED vermeld werd. Omdat deze bodega en andere in de omgeving een overnachting koppelden aan een rondleiding met proeverij en daar een flink bedrag voor rekenden, besloten we een CP in Tordesilas te bezoeken. Daar aangekomen bleek het een redelijk volle camping te zijn waar € 22 voor een nacht werd gerekend. Dat vonden we te gek en reden we verder. De CP werd een parking in Zamora. Geen voorzieningen, afgezien van een kinderspeelplaats, maar wel rustig. En er stonden al 3 andere campers. Onderweg getankt: 30,67 liter = € 30 bij 145613 km.  Naast de opstelplaatsen voor de campers was een veld met allerlei trimtoestellen. Er waren veel jongelui bezig. Sonja probeerde ook een paar en ik eentje. De jongelui en een paar ouderen bleven doorgaan totdat om ca. 21.30 u. de automatische sproeiers voor het gras begonnen te werken. Toen het begon te schemeren was iedereen vertrokken. Intussen waren er weer een paar campers bijgekomen. Zoals gebruikelijk had ik in de namiddag wat geslapen en 's nachts was weer een rustige nacht.
Aankomst 145813 = 373 km gereden.
top
4 juni. 's Morgens vroeg ik aan een paar voorbijgangers die hun honden uitlieten waar het aquaduct was. Dat was er volgens hen niet in Zamora. Toen ik vroeg waar de VVV was, kreeg ik eerst uitleg in een mengelmoes van Spaans en Engels. Toen ze dat zelf onvoldoende vonden pakten ze de smartphone erbij en konden op de plattegrond aanwijzen hoe ik er moest komen. Ze hadden ook nog Google Streetview waarmee je kon zien hoe je moest rijden. Allemaal heel erg behulpzaam. Maar toen we reden leek het allemaal toch anders. En toen we richting kasteel reden zagen we dat in een éénrichtingsstraatje een bocht gemaakt moest worden die ik niet zou halen. Dus achteruit terug, gedraaid en tegen het verkeer in naar de binnenstad. Een dame stak vermanend haar vinger op, maar ik kon niet anders. Daarna de stad uit om via Braganca en Chaves te rijden, waarbij TT ons een klein stukje door Portugal liet rijden, volgens de kaart een mooie weg. Maar TT bleef maar richting Porto rijden en omdat ik dat niet wilde veranderde ik in Mirandela de route. Toen kwamen we wel in Chaves, maar omdat (volgens mij) TT alleen via het centrum van een plaats wilde, volgde ik de borden naar Espagna. Telkens wilde TT ons weer terug sturen naar het centrum. In Spanje konden we weer goedkoper tanken dan in Portugal: 59,3 liter = € 67,01 bij 146047 km.  In Verin was volgens de lijst een CP. Dat bleek een parking naast een benzinestation te zijn. We stonden naast een andere camper lekker in de schaduw van een boom. Het grote gebouw naast ons stond leeg en was vroeger kennelijk een restaurant. Nu was er achter het pompstation een cafetaria. 's Avonds kwam er een groepje jongeren met eigen auto's die bier gingen drinken op het terrasje. Met dreunende muziek uit een van de auto's. Gelukkig vertrokken ze om ca. 21.30 u.
Aankomst 146081 = 268 km gereden.
5 juni. Toen we om 8.30 u. opstonden was het buiten mistig en binnen koud. Tijdens de koffie stopte er een bus waaruit de passagiers naar het toilet renden. Sommigen haalden dat niet en deden het in de bosjes, een man stond pal achter onze camper te plassen. Na een korte pauze vertrok de bus weer. Wij gingen na het eten de ramen schoonmaken, het toilet legen en water bijvullen tijdens het lozen van vuil water. Daarna op weg naar het Keltische dorp. Abusievelijk stond TT ingesteld op de kortste route, waardoor we weer door Portugal geleid werden via smalle berg-weggetjes, waar je hoopte dat er geen tegenligger aan zou komen. We zagen wel een keer vlak bij een dorpje een uiltje op een draad zitten. Eén keer volgde ik de aanwijzingen van TT niet omdat ik bang was klem te komen te zitten tussen twee huizen. Uiteindelijk zagen we de oceaan en was het, na even de weg vragen, makkelijk het Keltische dorp te vinden. Voor € 1 pp mochten we de steile weg omhoog rijden en konden op verschillende plaatsen zien waar destijds de Kelten woonden. Met erg mooi uitzicht over de oceaan. Daarna op weg naar de overnachtingsplaats van ED. Dat was een plek bij een restaurantje in het plaatsje Arbo. Naast het kerkhof en de kleine kerk met de luide klokken (die werden niet geluid, maar het klokkengeluid werd wel via luidsprekers verspreid). Toen ik voor het restaurant stopte om te zien of we op de juiste plaats waren, kwam de eigenaar al aanlopen en zei dat we goed waren. Toen ik probeerde te vragen of we 's nachts mochten blijven staan begreep ik (hij sprak alleen Spaans) dat hij vroeg of we bij hem gingen eten. Toen ik ja zei, was een plekje voor de camper geen probleem. Binnen werd eerst gevraagd wat we wilden eten en gelukkig had het meisje van de bediening een smartphone zodat bleek dat we konden kiezen uit inktvis, geit, schaap of kip. Het werd het laatste met een glas bier en een karafje wijn dat in een kommetje geschonken moest worden waarvan Sonja dacht dat het voor vingers schoonmaken was. De kip had veel botten en daaraan was te zien dat het een groot beest geweest was. De gebakken aardappeltjes waren lekker en teveel en de twee lapjes paprika eigenlijk wat te klein. Daarna nog een toetje met ijs. Omdat WiFi alleen aan de bar werkte kon ik daar mijn vraag vertalen of er zelfgemaakte wijn was. En daarvan kocht ik 2 flessen wit a € 4 per stuk. De totale rekening was € 48 wat we wel erg veel vonden. Daarna nog lekker buiten gezeten. De kerkklok maakte ook 's nachts veel lawaai, zodat het een onrustige nacht werd.
Aankomst 146311 = 230 km gereden.
top
6 juni. Onderweg naar Ponferrada zaten we op een gegeven moment achter een auto die veel te langzaam reed. Achter mij zat een vrachtwagen die ook wel sneller wilde. Toen we wel konden passeren zagen we dat er een dame achter het stuur zat. Daarna reed ze steeds net zo hard als wij, misschien had ze de pest in. Want even later toen ik stopte voor een rood stoplicht reed ze ons voorbij, het rode licht negerend. In Ponferrada deden we eerst boodschappen bij de Lidl en vonden daarna toevallig een CP. Naast een gebouw waar pelgrims, die de voettocht naar Santiago de Compostela liepen, konden we overnachten. Albergue de Peregrinos. Er stonden al 2 campers. We besloten hier 's nachts te blijven. Aan een wat oudere man vroeg ik waar de VVV was. Hij zei dat we met hem mee moesten lopen en bracht ons naar een kiosk (voor pelgrims?) waar we een plattegrond kregen met uitleg. Langs het kasteel, wat musea en veel restaurantjes vonden we de VVV en kregen de gewenste info. En hoorden we waar een brievenbus was, zodat we de laatste kaarten konden versturen. Na het eten gingen we nog een keer naar de VVV, omdat ik van de volgende bestemming niet meer zeker wist waar die lag. De PC bij de VVV weigerde op een gegeven moment alle diensten. Dus gingen we naar een winkel waar, naast allerlei etenswaar en souvenirs, ook WiFi beschikbaar was. Even snel zoeken en ik wist genoeg. Voor € 0,15 en een ijsje van € 2 waren we klaar. De enige camper die zich niet aan de regels hield en stoelen met tafel buiten zette en de was buiten hing was van een paar Belgen.
Aankomst 146537 = 226 km gereden.
top
7 juni. Vandaag ging het goudzoeken niet door. We reden eerst naar Las Medulas, een klein plaatsje. Het infokantoortje was eerst nog gesloten maar na 10 u. was er iemand aanwezig. Er was voor ons een echtpaar, met jong kind, die uitgebreid informatie kreeg en dat duurde een hele tijd. Met ons was hij snel klaar. We kregen een plattegrond met de wandeling langs de grotten en er werd verteld dat het landschap bij Orellàn nog mooier was. De wandeling ging eerst over een grindpad onder bomen, zodat we constant lekker in de schaduw liepen. Daarna ging het een paar keer flink steil omhoog en als er dan geen schaduw was werd het zwaar. De eerste grot was groot en er stond een bord bij waarop uitgelegd werd (helaas alleen in het Spaans) hoe de Romeinen destijds hier naar goud zochten. Ze maakten grote gaten in de berg en lieten de bovenste laag van ca. 100 meter met water wegspoelen. In de onderste laag werd dan naar goud gezocht met de pan-methode. Bij de 2e grot aangekomen (groter dan de 1e) hoorde ik van iemand die het Spaans van de gids vertaalde naar het Engels dat verder gaan alleen via een zeer moeilijk begaanbaar geitenpaadje zou kunnen. We kozen er dus voor om dezelfde weg als heen terug te lopen. Dat ging makkelijker dan heen. We kwamen nog groepen mensen met een gids tegen die kennelijk met de bus waren gekomen. Terug in Las Medulas werd eerst gegeten waarna we naar Orellàn reden. Vlak na het dorpje stond al een camper waarvan de inzittenden waren gaan lopen. Ik wilde kijken hoever we konden komen met de camper en dat bleek een heel eind. Toen we niet verder mochten stalden we de camper en gingen een heel steile weg omhoog. Als er schaduw was stopten we even om weer op adem te komen. Helemaal boven was een soort uitkijkpost ingericht met inderdaad een heel mooi uitzicht over de mooi gekleurde bergen die tegen het groen afstaken. Op een bankje in de schaduw zat een echtpaar een broodje te eten. We gingen ernaast zitten en het bleken Nederlanders te zijn, die ons op de parkeerplaats hadden zien staan. Zij hadden de moeilijke weg genomen. We wisselden allerlei vakantie-ervaringen uit. Ze kwamen uit Andijk en hun kinderen woonden in Vledder. Daarna besloten we weer op de parkeerplaats in Ponferrada te gaan staan, maar eerst ergens anders in de schaduw. Die was niet te vinden dus stonden we al om 15 u. op de CP. De pelgrims die met rugzakken op en vaak met wandelstokken langskwamen hadden ook vaak een schelp op de rugzak (de sint-Jakobsschelp), het teken van de heilige Jakob. De schelp heet in het Latijn Pecten jacobaeus, in het Duits Pilgermuschel (pelgrimsschelp) of Jakobsmuschel en in het Frans coquille Saint-Jacques. De schelp wordt gedragen met de sluiting naar boven (in tegenstelling tot de schelp van oliemaatschappij Shell). De pelgrims laten ook een van huis meegenomen steen achter bij Cruz de Ferro waarmee ze symbolisch hun zonden van zich afleggen en (letterlijk) verlicht hun weg vervolgen.
Ik ging ook even het gebouw in om te zien of er WiFi was. Maar omdat niet duidelijk was aan wie ik de naam en het wachtwoord kon vragen was ik snel weer buiten. Intussen had Sonja de vondst van de eeuw gedaan: omdat het vloerkleed naast de tafel nat geworden was had ze het kleed iets opgetild. En daar bleek een luik onder te zitten! In de ruimte er onder lag een gevarendriehoek, een complete EHBO-doos en een map met papieren van o.a. de WC, koelkast, fornuis enz. En dat na 9 jaar!!
Aankomst 146600 = 63 km gereden.
top
8 juni. Tijdens het opfrissen 's morgens en de voorbereiding voor de koffie keek Sonja wat zielig. Totdat ik me realiseerde dat ze jarig was!!  en nog niet gefeliciteerd! Daarna keek ze weer blij ondanks het feit dat haar kado, het bezoek aan het Prado, niet door gegaan was. De nacht was goed geweest, de avond tevoren was ze heel erg geschrokken. Omdat ze het raampje aan de achterkant (naast haar bed) een beetje open had laten staan en even naar de sterren wilde kijken, was ze erg geschrokken toen ze daarbij een man recht in zijn gezicht keek. Terwijl ze snel het gordijn weer dicht deed had ze mij wakker gemaakt. Maar er gebeurde verder niets dus vielen we beide weer in slaap, totdat ik door een nachtmerrie wakker werd. Daarna bleef het rustig tot in de ochtend. Het werd die dag een rustige rit met snelwegen en een bergweg door de Picos de Europa. Op een gegeven moment konden we richting het park, maar de toegangsweg ging door een dorpje waarvan de straatjes wel erg smal waren. In Fuente Dé konden we op een grote parkeerplaats staan, waar al zeker 10 campers stonden en een paar bussen. We stonden vlak bij het station van de kabelbaan. Daar naar toe en omdat niet duidelijk was waar kaartjes gekocht konden worden sloten we maar aan in de rij. En die werd steeds korter omdat er per keer 19 mensen tegelijk mee konden. Bij de kassa hielp het niet om te zeggen dat we 65+ waren (suggestie van een paar andere Nederlanders in de rij). Omhoog en terug was € 17 pp. Eenmaal boven kon je nog verder lopen of tegen betaling een rondrit maken met een Landrover. Wij liepen een stukje (Sonja iets verder) tot ik in de sneeuw een bal kon maken en naar Sonja gooien. Die ving hem op en gooide terug. Zodat we konden zeggen dat we sneeuwballen hadden gegooid. Sonja ontdekte nog een plant met mooie blauwe bloemen, waarna ik spijt kreeg het fototoestel niet meegenomen te hebben. De schoolkinderen die voor ons naar boven gingen waren op een groter ijsveld sneeuwballen aan het gooien en dat was zelfs op grote afstand goed te horen. We besloten op het terras van het restaurant wat te gebruiken, maar omdat er geen stoelen meer vrij waren en het binnen nogal stonk namen we de kabelbaan terug. Anders dan op de heenreis waren er nu minder passagiers. Bij de camper aangekomen zagen we dat in de camper voor ons 2 Duitsers zaten. Die bleven niet slapen, wat wij wel van plan waren, ondanks het bordje bij het begin van de parking dat kamperen niet toegestaan was. Maar van een Belg had ik al eerder gehoord dat die wel overnacht had zonder controle. Onderweg getankt: 54,77 liter = € 58 bij 146601 km. Na het eten de luifel opgerold, stoelen en tafel naar binnen en de camper aan de andere kant van de parking gezet. Bij het eten zat ook een blikje wat ik gekocht had met het idee dat het tuinboontjes waren, omdat het plaatje leek op een ontkiemende tuinboon. Op het etiket stond Berberechos (Cerastoderma edule) uit Harlingen, Nederland. (Lenger Seafoods Harlingen bv). Sonja had er 3 uitgepakt en er op gekauwd. Het rook vissig en er zat wat zand bij. Ik probeerde er ook een paar, maar de rest ging bij het afval. Het waren kokkels.
Aankomst 146891 = 291 km gereden.
top
9 juni. Sonja had goed geslapen, ik niet. Daarom stonden we wat laat op. De meeste andere campers stonden er nog toen wij rond 10 u. vertrokken. Aan het begin van de parking stonden 5 Nederlandse campers en een NL auto bij elkaar. Er waren al een paar cabines met de kabelbaan vertrokken. We reden de bergweg achter een Engelsman aan met een wat grotere camper dan de onze, die vlot doorreed. Toch vonden sommige Spanjaarden het te langzaam gaan en haalden op de meest onmogelijke momenten in. Niet zo gek dat je in Spanje bijna geen auto ziet zonder beschadigingen. Daarna een stukje snelweg, waarbij we soms de Golf van Biskaje zagen. In Ribadesella zochten we eerst een supermarkt. Maar hoewel het een grote plaats is en ook nog veel toeristen trekt konden we geen supermarkt vinden. En ook geen plek om te stoppen om het iemand te vragen. Door de laaghangende bewolking leek het soms wat te regenen. We zagen wel bordjes die verwezen naar de dinosaurier-route. Toen we moesten terugrijden zag ik opeens op een andere heuvel een gebouw dat veel leek op een supermarkt. En dat bleek het ook te zijn, zodat we weer wat konden kopen en op de parking ons broodje eten. Daarna op zoek naar de dino's. Maar die vonden we niet en dus reden we door naar Bilbao. Maar de CP daar bleek een parking aan de snelweg, zonder voorzieningen en wat vies. Dus verder naar de betaalde CP bij Bilbao. Dat bleek een terrasvormige parkeerplaats tegen een berg aan en met zicht op Bilbao. Voor € 15 per nacht konden we staan met electra en wc waarvoor je wel de sleutel moest vragen bij de receptie. Daar kon ook brood en pizza worden besteld. Er stonden al 10-tallen campers uit allerlei landen (w.o. Nederland). Vanaf de CP kon met een bus naar het centrum van de stad worden gereden en vandaar was het zo'n 15 minuten lopen of een kort ritje met de tram naar het Guggenheim museum. De WiFi werkte alleen vlak naast de receptie. We konden vanaf de plek waar we stonden goed de Nervion rivier en het museum zien.
Aankomst 147243 = 352 km gereden.
10 juni. Vandaag met de bus naar Bilbao. We hoefden niet lang bij de halte te wachten. Het ritje kostte € 2,50 voor ons tweeen. Eerst door de buitenwijken en uiteindelijk via de "rosse buurt", die niet alleen rossig maar ook goor was, naar de binnenstad. Bij het eindpunt stapten we uit, wat naar later bleek we iets eerder hadden kunnen doen. Met het kaartje dat we op de CP hadden gekregen was het museum makkelijk te vinden. Eigenlijk alleen maar de rivier volgen. We zagen de trams langskomen die we ook hadden kunnen nemen, sommige bijna geheel geblindeerd. Wandelend bereikten we het museum wat er futuristisch uitzag. Even zoeken naar de ingang en daarna de tas met onze jassen afgeven bij de garderobe. Daarna geïnformeerd of de bestelling van onze kaartjes (had ik weer per internet geprobeerd) gelukt was. Dat was niet zo en dus betaalden we € 18 voor 2 gepensioneerden. De grote hal, waar het museum (3 verdiepingen) omheen gebouwd was, was imposant. We hadden beide een apparaat meegekregen waar je een nummer moest intikken wat bij een kunstwerk stond en dan hoorde je in 't Engels uitleg. Het duurde even voordat ik door had hoe het apparaat werkte. De tentoonstelling van Andy Warhol op de begane grond was niet zo geweldig en daarna de tentoonstellingen van andere kunstenaars (kunstemakers?) eigenlijk ook niet. Ondanks het verbod om te fotograferen werden er verschillende foto's gemaakt. Het meest interessante van het museum vond ik eigenlijk de toiletten, waar ik dankbaar gebruik van maakte. Daarna weer terug gewandeld naar het centrum en onderweg wat gegeten en gedronken. De bus raakte in de stad helemaal vol, maar toen we uitstapten zaten er nog maar een paar mensen in. De CP nog een dag verlengd voor € 15. Het uitzicht over de stad viel nu wat tegen door mist en regen.
Aankomst 147243 = niet gereden.
top
11 juni. Na het ontbijt toilet legen, vuil water lozen en vers water innemen. Daarna op weg naar Frankrijk. Eerst weer een stuk snelweg, maar toen we een keer de verkeerde afslag hadden genomen (TT telt soms vreemd op rotondes) en ik na stoppen (duurt soms lang omdat er geen gelegenheid voor is) de route wat veranderde en daarbij Pamplona oversloeg, werden het wat smallere wegen. Onderweg getankt: 54,99 liter = €57,78 bij 147268 km. In een dorpje dat waarschijnlijk op de grens lag was het enorm druk. Maar even later zaten we weer op een bergweg en moest ik alleen oppassen voor wielrenners (in Spanje en Frankrijk wordt met een grote boog om wielrijders heen gereden). Daarna een zeer steil bergweggetje (alleen in de 1e versnelling te doen) en we zagen bij een huis het bordje van FP (Saint Pee sur Nivelle blz. 445). De boer stond buiten en legde uit waar we mochten staan. Dat bleek een plek naast een grote schuur op ±100 m. van het huis. Met mooi uitzicht over de bergen, bergweiden en een paar huisjes. Bij de boerderij hadden we al wat stukjes schapenkaas gekocht € 6,15. Toen we net met ons warm eten bezig waren, kwamen er 2 grote Franse campers de parking opgereden. Zo te horen maakten ze zich over iets druk. Eén van de chauffeurs zat aan het hek te morrelen en probeerde of de loods op slot zat. De iets kleinere camper reed daarna richting boerderij. Misschien had hij daar gevraagd of ze naast de loods mochten staan. Terwijl ik de laatste happen naar binnen werkte werd er hard door een vrouw op onze deur geklopt. Toen ik open deed vroeg ze of ik Frans sprak en toen ik "un peu" zei, vroeg ze in rap Frans of wij een stukje opzij konden zodat zij naast de loods konden gaan staan. Toen ze op hun plek stonden werden de luifels uitgeklapt, de plek omheind met een scherm en stoelen en tafels tevoorschijn gehaald. Wij bleven in onze camper, deden een spelletje en gingen bijtijds naar bed. En alweer een nacht niet goed geslapen.
Aankomst 147480 = 237 km gereden.
12 juni. Wij waren 's morgens de eerste die vertrokken. Misschien zouden de Fransen wel blijven staan. Bij FP is 1 nacht gewoon, maar bij deze parking stond dat er ook langer gestaan mocht worden voor € 5 per nacht. Bij de boerderij afscheid genomen en op weg naar de volgende stop. Na een flink stuk snelweg veranderde ik TT, zodat snelwegen vermeden moesten worden. Daarna reden we een landelijke weg, ietwat saai. In een dorpje zagen we een kleine markt met fruit, worsten en kip te koop. Wij kochten een kip van het spit, die bleek later al een tijdje lag (iets droog) toch € 11,50. De kip aten we in de camper op. Daarna kwamen we verderop nog een rommelmarkt tegen. Inderdaad meest rommel. Na een klein stukje rijden waren we ter plekke (Sauternes blz 275). Het hek voor de woning was dicht, maar na aanbellen kwam een vriendelijke dame vertellen waar we mochten staan (tussen de druivenstokken) en dat haar man ons later op de middag nog wat wijn zou laten proeven die we dan ook konden kopen. Tegen een uur of 4 in de middag kregen we een regenbuitje. Vlak voordat we zouden gaan eten kwam de wijnboer vragen of we zijn wijn wilden proeven. We kregen wat uitleg over de Sauterne wijn (klein gebied in de buurt van Bordeau) en mochten de wijn van 2009 en 2010 proeven. Die van 2009 was lekkerder, daar kochten we 2 flessen van à € 6 per fles. Hij liet ook een moderne centrifuge zien die voor honingslingeren werd gebruikt en we kochten 2 potjes "boshoning". Erg donker en € 7,50 per stuk. Daarna aten we brood met kip (alweer kip) en gingen na een paar spelletjes naar bed. Het plaatsje Roquefort dat in de buurt lag had volgens de boer niets met kaas te maken. Die Roquefort ligt in het departement Aveyron (oost-Frankrijk).
Aankomst 147696 = 216 km gereden.
top
13 juni. 's Morgens regende het tijdens de rit naar Cognac. Onderweg nog wat inkopen bij een supermarkt gedaan en omdat geen VISA werd geaccepteerd doorgereden naar Jonzac om bij een andere supermarkt-pompstation te tanken: 46,44 liter = € 52,46 bij 147841 km. Daarna bij de McDonald de laatste kranten opgehaald, mail verstuurd en tegelijk maar weer een milkshake genomen (frappe in het Frans). Daarna was het maar een paar km tot de volgende stopplaats (Clion) blz 141). Na aanbellen kwam een wat oudere man ons uitleggen waar we mochten staan en vroeg of we wat wilden proeven.  Eerst liet hij de distillatie-opstelling zien (mooi koper) en daarna de kelders met de vaten cognac. In de schuur was een wand vol gehangen met oude gereedschappen van de kuiper. En in het kantoortje was een vitrine vol met vuistbijlen, speer- en pijlpunten, alles van vuursteen. En een hoekje met allerlei fossielen en sieraden gemaakt van zee-egels. Die had hij in de omgeving gevonden. Daarna werden we in een kamer gebracht waar de flessen cognac en pineaut stonden voor de verkoop. Vervolgens kregen we 2 cognacs te proeven, waarvan de lekkerste al 25 jaar oud was. En we konden de pineau proeven die net zo zoet was als de eerder gekochte Sauterne-wijn. We kochten een fles oude cognac € 61,50 en een klein flesje pineau voor € 7 en bedankten de man voor de uitleg. Toen de camper op z'n plaats stond vroeg ik aan een man en vrouw die in de wijngaard bezig waren wat ze deden. Ze waren de ranken van de druivenstokken aan het opbinden. Uitlopers verwijderen, gebeurde pas later in het jaar.
Aankomst 147852 = 156 km gereden.
14 juni. Na een rustige nacht, 's morgens afscheid genomen en op weg richting Limoges. Omdat er een stuk snelweg bij zat schoot het snel op. Bij Limoges zagen we een paar keer de bordjes naar Oradour-s-Glane waar we een paar jaar geleden geweest waren (zie). Om een uur of 2 reden we een smal weggetje op dat langs de boerderij/brouwerij leidde (Sainte Anne Saint Priest blz 552). Er werd niet gebrouwen, maar gelukkig was de brouwer aanwezig en mocht ik de brouwerij zien (alles RVS).  De gerst werd door de vader van de brouwer verbouwd en daarna door hem zelf vermout. In een kleine schrootmolen geschroot en dan gemaischt. In een aparte filterkuip werd het wort gescheiden van de bostel en terug in de maisch/kookketel met hop gekookt. Er was naast de boerderij ook een hopveldje, maar ik betwijfel of daarvan voldoende geoogst kon worden voor een aantal brouwsels. Er wordt per keer zo'n 600 liter gebrouwen. Er worden 4 soorten bier gebrouwen. Via een tegenstroomkoeler ging het wort naar een gistvat waar met gist van Fermentis vergist werd. Dan werd het bier weer in de (koude) kookketel gebracht, suiker toegevoegd en gebotteld. De flessen gingen dan een tijdje in de warme kamer en daarna in een gekoelde ruimte. Daarna werd het vooral verkocht in Limoges. Ik kocht een sixpack voor € 10. Na het eten zagen we nog een haas lopen die vlak voor de camper nog even mooi ging zitten.
Aankomst 148066 = 214 km gereden.
top
15 juni. Beetje laat opgestaan na een rustige nacht. De vader van de brouwer was al bezig en dus konden we afscheid nemen. Hij vertelde nog over een mooi meertje in de buurt, maar dat konden we niet vinden op onze kaart. Wel weer een McDonald waar we (ik) 2 kranten kon binnenhalen. Daarna bekeken we in een dorpje iets wat op een kleine nederzetting leek met een kerkje. Er hing een waarschuwing bij dat vernielen bestraft zou worden, maar dat had kennelijk niet iedereen gelezen. Na een paar forse regenbuien onderweg kwamen we met zonnig weer aan op de stopplaats (Augy sur Aubois blz.149). Het hek was dicht, maar even later kwam van de overkant een dame aanlopen die het hek opende, vertelde waar we mochten staan en zei dat haar dochter het winkeltje zou openen als ze terug kwam van de markt (ze hielden geiten en maakten van de melk kaas). Toen ze een uur later arriveerde was er in het winkeltje een echtpaar voor ons als klant en daar hield ze een heel gesprek mee. Toen wij aan de beurt waren werd de dochter weggeroepen omdat, zoals we later hoorden, haar zoon weer door bijen/wespen gestoken was. Dat gebeurde regelmatig vertelde ze. Daarna kochten we verschillende kaasjes van uiteenlopende leeftijd € 13,50. Na nog wat foto's gemaakt te hebben van de jonge geitjes die rechtop tegen het hek gingen staan en wat bewoonde zwaluwnesten, betrokken we ons eigen nestje.
Aankomst 148263 = 197 km gereden.
16 juni. Het regende 's nachts en 's morgens hield het niet op. Om 10 u. namen we afscheid. Onderweg reden we op een wat donkere bosweg met zulke hoeveelheden regen dat we bijna niets meer konden zien. Daarna door de Loire-streek waar alle rivieren buiten hun oevers waren getreden. In een dorpje met zicht op een kasteel en een snelstromend riviertje konden we op een parkeerplaats ons broodje eten. Onderweg zagen we nog 2 fazantenhanen en een jonge haas die zich plat drukte in het gras van de berm. Tenslotte kwamen we in het gehucht Pilvenier (35 km ten NO van Orleans) waar TT zei dat we onze bestemming bereikt hadden. Het hek stond open maar het winkeltje was gesloten. We besloten te wachten tot 16.15 u. en ev. daarna door te rijden naar een andere stopplaats. Maar gelukkig kwam de eigenaresse iets over 4 aanrijden en zei dat waar we stonden (in de verharde berm) de beste plaats was omdat het gras erg drassig zou zijn. Verder liet ze zien welke bieren te koop waren die in een verderop gelegen brouwerijtje gebrouwen waren met de gerst en tarwe van hun land. We kochten 6 flesjes voor € 9. Daarna vroeg ze of ze de rest van het boerenbedrijf mocht laten zien. Dus wandelden we met haar mee naar een paar grote loodsen met allerlei tractoren en andere machines. En de opslagloodsen voor het graan. Ze verbouwden ook nog koolzaad en suikerbieten. Daarna wenste ze ons een goede nacht.
Aankomst 148463 = 200 km gereden.
top
17 juni. De route van vandaag was iets anders dan de geplande. Eerst naar Courpalay om te zien of de brouwerij open en te bekijken is. Het was even zoeken maar we vonden de brouwerij die veel groter was dan ik had gedacht. De dame aan de receptie liet me even de brouwerij zien en de bottelarij. Daarna kocht ik 6 grote flessen bier en een glas € 30 en gingen we verder. http://www.biere-de-brie.com In de soms stromende regen reden we langs Troyes naar Arelles en Beauvoir sur Sarce (blz.94). De geiten waren er wel maar verder niemand. In het huis er naast waar ik informatie wilde vragen keek de dame, die uien aan het bakken was, een beetje verstoord toen ik vroeg of zij de eigenaresse was, wat ze ontkende. Omdat het nog vroeg was besloten we door te rijden naar een andere stopplaats. Ook een geitenfarm die maar 12 km verder lag. Maar ook daar niemand. Wel een briefje aan de deur dat er iemand om 16.30 u. zou zijn.  Omdat het een mooi plekje was besloten we te blijven staan. Toen het winkeltje open ging kocht ik wat kaasjes, 4 potjes geitenjoghurt en 2 potjes perengelei waarin safraan verwerkt zat € 18,50. Even na 6 uur mocht ik kijken hoe de geiten gemolken werden. Ze stonden met z'n allen in de stal en telkens mochten dan 6 het trappetje op. Daar stonden ze met zes naast elkaar en kregen wat extra lekker eten terwijl ze gemolken werden. De spenen werden, zoals ik al eerder in Frankrijk zag, niet van te voren schoongemaakt (houden ze zelf schoon, omdat ze keutels i.p.v. vlaaien poepen). Als er geen melk meer kwam mochten ze door een deurtje vertrekken en waren de volgende 6 aan de beurt.  Dit gebeurde 's morgens en 's avonds. Per dag geeft een geit gemiddeld 3,5 liter melk. De boer had zo'n 45 geiten. Onderweg getankt: 30 liter = € 34,05 bij 148558 km.
Aankomst 148698 = 235 km gereden.
18 juni. 's Morgens na het afscheid nemen, de boerin was in de kaasmakerij bezig, op weg. Op een parkeerplaats onderweg een broodje gegeten en daarna deed TT niets meer. We hadden onderweg in Vittel een McDonald gezien, maar op weg daar naartoe kwamen we er ook al een tegen. Vlak daarbij konden we ook ons toilet legen. Maar bij de McD bleek dat TT in het weekend niet bereikbaar was. Daar hadden we dus niets aan. Dus maar verder met gebruik van de ouderwetse kaart. In een dorpje vroeg ik de weg aan een dame, maar die bleek stokdoof te zijn. Iets verder kon ik aan een andere dame vragen waar Ville sur Illon lag (blz. 556). En dat bleek vlakbij. Het brouwerijmuseum was nog gesloten, maar na 3 kwartier wachten konden we in het café de rondleiding beginnen nadat we € 5 pp betaald hadden. De dame die de rondleiding deed had veel verstand van brouwen en brouwerijen. Ook over de overal aanwezige reclameborden wist ze veel te vertellen. Het museum bleek een goedlopende brouwerij geweest te zijn die uiteindelijk door Stella-Artois opgekocht en gesloten werd, het ging om de bijbehorende café's. De bijbehorende mouterij draaide iets langer door. Na de uitgebreide rondleiding (1,5 uur) namen we nog een glas bier en kocht ik wat flesjes bier, die echter in Nancy gebrouwen waren. Daarna ging ik de route voor de volgende dag uitzetten. Omdat ik de handleiding voor de nieuwe TT meegenomen had, las ik dat als je heeeeeeeel lang op de aan/uit knop drukte het apparaat weer aan zou gaan. En inderdaad het werkte weer. Dus de met moeite gemaakte planning met de kaart kon weg en TT weer ingesteld. In de tussentijd was een groot aantal oude tractoren komen aanrijden die hier een pauze namen. Van de binnenplaats van de voormalige brouwerij kwam ook nog iemand aanrijden met een oude Triumpf. Die werd door de tractorbestuurders bewonderd, waarna hij weer de binnenplaats op reed en met een moderne Renault terug kwam. Hij maakte nogmaals een praatje en reed, toen het begon te regenen, weer weg. Wij bekeken nog even het mooie grote huis van de voormalige eigenaar van de brouwerij en gingen naar bed.
Aankomst 148888 = 190 km gereden.
top
19 juni. De dame van het museum was er 's morgens even, maar toen we weg wilden was ze er niet, dus zonder afscheid nemen op weg. Het was gelukkig droog, een verademing na zoveel regen. Onderweg zag ik nog een marter/bunzing. Bruin met een lange staart. We aten ons broodje naast een grote loods waar misschien wel 2000 zonnepanelen op lagen. Aan de andere kant van de weg was een bedrijf waar EMC2 op stond (Einstein). Bij de plaats van aankomst was het hek gesloten. Er stond een bordje dat de verkoop op woensdag was. We besloten een andere plek in de omgeving te zoeken en vonden het adres van een camperaar die 2 plaatsen ter beschikking had. Maar in het dorpje aangekomen stond de berm vol auto's en was de weg iets verder afgesloten zodat we een smalle steile helling op moesten rijden. Er bleek een rommelmarkt te zijn, waar wij gingen kijken, maar bijna alleen maar rommel. Sonja kocht voor € 1 toch nog een vogeltje. Omdat we het adres van de camperaar niet konden vinden reden we weer weg op zoek naar een andere stopplaats. We besloten een camping te zoeken in Luxemburg. Maar op weg daar naar toe zagen we een bordje camping en reden het terrein op. Er stond nog 1 andere auto met caravan, wat later Nederlanders bleken te zijn. We hadden een mooi plekje met uitzicht over Montmedy (zw. van Virton). Op de deur van de receptie stond onduidelijk wanneer er betaald kon worden. Dat zou voor de camper € 10 zijn, met electra € 13,50 en douchen was € 1,80 pp. We namen geen elektra en tot laat in de avond bleef de receptie gesloten. Onderweg getankt: 20 liter = € 22,40 bij 148963 km. Later op de avond kwamen er nog 2 campers binnenrijden.
Aankomst 149128 = 240 km gereden.
20 juni. De andere campers waren al vroeg vertrokken. Het kantoortje bleef leeg, dus wij vertrokken ook zonder te betalen. Via een stukje België, dan Luxemburg waar we goedkoop tankten: 66,98 liter = € 63.02 bij 149179 km en dan weer door België. Vlak na de grens met Luxemburg kwamen we een cafetaria tegen waar ook WiFi was. We namen ieder een portie friet (een grote puntzak en erg lekker) en een kipkroket. Sonja een klein flesje wijn en ik een biter lemon (totaal € 16). Daarna waren we snel bij de stuwdam bij Gileppe (gemeenten Jalhay en Baelen). Op de parking voor campers (6 plaatsen) zag ik dat er gratis stroom te krijgen was, dus de koelkast weer op 220 V. We gingen in de toren met bovenaan een restaurant met de lift omhoog. Omdat die aan de buitenkant van het gebouw zat had je meteen een mooi uitzicht. Het daar aanwezige toilet werd door mij dankbaar gebruikt, toch makkelijker dan het kleine toiletje in de camper. We wandelden nog over de dam naar de grote leeuw, die daar in 1875 in 2 jaar gebouwd was en triomfantelijk destijds uitkeek over het nabij gelegen Duitse Pruisen.
Aankomst 149312 = 184 km gereden.

top
21 juni. De camper naast ons vertrok iets eerder dan wij. Omdat we deze dag naar huis zouden rijden werd op TT ingesteld dat snelwegen nu wel mochten. Dus waren we snel door het laatste stukje België, reden even door Duitsland (langs Aken, waar het erg druk op de weg was), dan via Heerlen Nederland in en via Eindhoven en 's Hertogenbosch naar Utrecht. Ik had Waldo gemaild dat als er tijd was we langs zouden komen. Bij Waldo kregen we onze verjaardagskadootjes (Sonja een Duizendschoon-plant en ik 3 flesjes bier). De moeder en oma van Romy waren er ook. Nog even met een bal met Ravi gespeeld (Qwin lag te slapen) en na een glaasje fris vertrokken we weer. Vlak bij huis nog getankt en even later reden we de eigen oprit op. Dan snel het meeste uitpakken en uitrusten. Aankomst 149682 = 370 km gereden.

In totaal 9920 km gereden.
10 mei   thuis getankt liter bij 139772 km 11 mei getankt 30 liter bij 140984 km. 13 mei getankt 30 liter bij 140984 km. 16 mei getankt 46,38 liter bij 141473 km. 20 mei getankt: 65,11 liter bij 142138 km 23 mei getankt 67,03 liter (€ 73,00) bij 142926 km 25 mei getankt: 73,9 liter=€ 79 bij 143649 km 29 mei getankt: 63,29 liter € 67.97 bij 144307 km 1 juni getankt 59,57 liter voor € 66,06 bij 144985 km 3 juni getankt: 30,67 liter = € 30 bij 145613 km 4 juni getankt 59,3 liter = € 67,01 bij 146047 km 8 juni getankt: 54,77 liter = € 58 bij 146601 km 11 juni getankt: 54,99 liter = €57,78 bij 147268 km 13 juni getankt 46,44 liter = € 52,46 bij 147841 km 17 juni getankt: 30 liter = € 34,05 bij 148558 km 19 juni getankt 20 liter = € 22,40 bij 148963 km 20 juni getankt 66,98 liter = € 63.02 bij 149179 km 21 juni   thuis getankt 38,89 Liter = € 43,56 bij 149675 km

 

    

top

 

top

 

top

zie ook: http://members.ziggo.nl/drents.hopbier/spanje_overnacht_fr_sp.jpg

http://simonenminke.blogspot.nl/2015/03/overnachtingsplekken-achtste-wintertrip.html

http://www.campersite.be/parkings/belgie/_Wallonie_motorhome-parkings.php

http://www.camperarearincon.com.es

http://www.camperarearincon.blogspot.com.es

http://www.espana-discovery.es/nl

https://www.google.com/maps/d/viewer?ll=40.162083%2C-3.164062&spn=7.55482%2C15.358887&hl=es&msa=0&z=6&source=embed&ie=UTF8&mid=zBaiZc3jeCDI.kgqeOiOLV5mw

Laatste keer bijgewerkt op 2-7-2016

'