2017-Duitsland-Frankrijk

Duitsland met deelstaten

De globale route

2017 camperreis door Duitsland

Vanwege de goede ervaringen met France Passion, Brit Stops, España Discovery Autocaravanas, werden we lid van Landvergnügen.

Deze organisatie heeft >540 adressen in Duitsland waar gratis overnacht kan worden (met een camper en caravan).

Voordelen met deze organisaties:

Verblijf op privé grond
Kennismaken met lokale producenten en hun producten
een 24 uur gratis overnachting voor aangesloten leden (kenbaar door gids, pasje en voorruitsticker)

Dag 1 Het geplande vertrek van 12.12 u. werd 10.10 u. Eerst naar de bibliotheek om de tablet te activeren voor de kranten. Daarna naar Meppel om te tanken en bij de Aldi wat inkopen te doen. Daarna via de snelweg naar Hoogeveen en Emmen, terwijl de TT-dame (TomTom) steeds maar riep dat we moesten afslaan omdat ik voor de kortste route had gekozen. Doen we vaak omdat dat dan de leukste route wordt. Omdat het roepen begon te vervelen koos ik voor de snelste route zonder snelwegen.

Op een parkeerplaats in Duitsland konden we ons brood eten. In de buurt van Osnabrück ging het rijden wat moeilijk omdat er steeds omleidingen waren. Maar TT vond uiteindelijk het goede adres. Aan het begin van het pad stond dat het doodlopend was, maar dat konden we volgens de gids van Landvergnügen negeren. Daarna volgde een bord verboden voor alle verkeer. Ik besloot dat ook te negeren en bij de boerderij aan het eind van het pad de weg te vragen. We bleken precies op de goede plaats te zijn en kregen door de boer een plek aangewezen. Het leek er even op of hij met zijn Nigeriaanse vrouw buiten op een bankje op ons had zitten wachten.

Toen we lekker in de schaduw zaten met wat wind en bier en de zwaluwen boven ons, kwam er een wat oudere man aanlopen, die zich voorstelde als de opa van bijna 90 jaar. Wij vertelden wat over Nederland en onze vakantieplannen en hij vertelde o.a. dat hij als krijgsgevangene destijds door Limburg en Brabant naar België was gebracht.

We vonden het verder een wat rommelig bedrijf met een schuur vol oude ijskasten en andere keukenapparaten en oude auto's.

155536-155305=231 km gereden.

Dag 2 De lucht kleurde 's morgens donker en de windmolens stonden stil. De haan met z'n enige kip scharrelde wat rond de camper. Tijdens het koffiezetten kwam de oude boer, waar we gisteren een praatje mee gemaakt hadden, nog even langs en zei dat hij ons had willen wekken. Verder vertelde hij dat de kant waar wij heen wilden geen regen verwachtte. Dat bleek later niet geheel te kloppen. Na de koffie en het primitieve ontbijt (we waren de muesli vergeten mee te nemen) begon het zachtjes te regenen. En toen we wilden vertrekken hoosde het. Zodat we geen afscheid konden nemen van de boer, temeer omdat onduidelijk was waar de ingang van zijn woning was. Het eerste stuk dat we reden ging met een beetje regen. Omdat het leek of TT de weg een beetje kwijt was (eerst aangeven dat we na een paar honderd meter moesten afslaan en vlak daarna iets anders aangeven) zette ik er eerst maar Detmold in en pas toen we vlakbij waren de juiste bestemming. Dat bleek een grote parkeerplaats te zijn waar we bij de ingang een kaartje moesten trekken (wel eerst optrekken tot vlak voor de slagboom), waarna de slagboom omhoog ging. Bij een verderop staande kassa kon voor vertrek de € 3 betaald worden. Bij het infocentrum kochten we kaartjes voor de rondleiding met gids (€ 12) en moesten even flink doorstappen omdat de gids met groep al vertrokken was. Het ging niet zo snel omdat de gids bij iedere grote boom langs het pad wel een verhaaltje had. Toen de Externsteine* in zicht kwamen werd weer halt gehouden en kwam een heel verhaal waar ik praktisch niets van verstond. Het waren een paar naast elkaar staande rotsen, waarvan 1 met gaten met een hek ervoor, die naar later verteld werd naar een soort kapelletje leidden. Sonja ging nog mee naar binnen terwijl ik buiten op een bankje wachtte met zo nu en dan een spatje regen. Toen Sonja na een tijd weer naar buiten kwam ging ze niet mee met de groep maar alleen de trappen op van een van de rotsen. Daarna hielden we de rondleiding voor gezien. Toen ik na de lunch wilde gaan betalen stond er steeds in het venster dat ik het kaartje moest omdraaien. Maar na 4 keer probeerde ik nog de andere automaat en toen die ook weigerde meldde ik dat bij de infobalie. De baliemedewerker ging met me mee en probeerde het zelf. Maar ook dat mislukte en toen hij telefoneerde hoorde hij dat het dan aan de uitgang betaald kon worden. Toen we bij de uitgang kwamen stond de slagboom open en konden we zonder te betalen wegrijden. Daarna met nog een paar regenbuien naar Attendorn, waar de borden al naar de grot verwezen. Op de parkeerplaats aangekomen hoorden we van een andere camperaar dat we in het, op een heuvel gelegen, infocentrum een sleutel konden vragen voor electra en water en dat we vóór vertrek een muntje moesten kopen om weer te kunnen vertrekken. Ook konden we al kaartjes kopen voor een grotbezoek voor de volgende dag (€ 18).

155738-155536=202 km gereden

Dag 3 Hoewel we de vorige avond al 1/2-1/2 hadden besloten om weer naar huis te gaan omdat TT alle diensten weigerde en na een onrustige nacht door de warmte stonden we 's morgens bijtijds op. En terwijl ik het contact van de auto aanzette om de raampjes te kunnen openen riep TT: ik ben er weer! Om half 10 liepen we al naar het infocentrum omdat daar meer schaduw was dan bij de camper. De rondleiding zou om 10 uur beginnen, maar omdat er nog te weinig belangstellenden waren werd dat verschoven naar half 11. Tegen die tijd waren er een paar mensen bijgekomen en deed de gids de deur open en zei ons naar beneden te lopen. Al snel trokken we onze jassen aan want volgens de gids was de temperatuur in de grot constant 9 °C. Er liep ook een, naar later bleek, Nederlands meisje mee in een zomers jurkje. Beneden aan de lange gang stopten we en kregen de eerste uitleg. Tijdens de rondleiding deed de gids dat verschillende keren waarbij hij met een zaklantaarn op formaties wees die ergens op leken. Naast mooie stalacmieten en -tieten waren er mooie kalkgordijnen te zien. De luchtvochtigheid in de grot was 98 %. De meeste plekken in het grottenstelsel konden bereikt worden door trappen op of af te gaan. De meeste met rvs-leuningen. Uiteindelijk bereikten we weer het startpunt, waar achter een gesloten deur kazen lagen te rijpen. We bedankten de gids en ik ging bij de infobalie de sleutels inleveren en betalen. De man die mij moest helpen was in telefoongesprek. Maar toen dat na enige tijd afgelopen was ging de telefoon weer en nam hij die op. Toen dat gesprek na een tijd was afgelopen ging zijn mobiele telefoon, maar die kon hij beantwoorden terwijl hij het boek haalde dat voor mij nodig was. En weer een tijdje later kon ik € 7,50 betalen en kreeg ik het uitrijmuntje. Toen volgde een niet te lange rit. Onderweg kon ik nog naar een paar agenten zwaaien die, verdekt opgesteld, snelheid aan het controleren waren. In het dorp waar we moesten zijn was het nog even zoeken. Toen ik het erf opreed van een kaasmakerij zag ik een auto staan van het bedrijf waar we moesten zijn. Maar daar werd verteld dat we iets verderop moesten zijn. Het bleek een grote parkeerplaats waaraan een restaurant, een tuincentrum, een luxe boerenwinkel en een Biergarten met speeltuintje lagen. We kregen ons plekje aangewezen en namen in de Biergarten ieder een glas Weizenbier (Maisel's 0,5 L voor € 3,80 per glas). Er zaten verschillende andere gasten te eten. Ons vruchtenhapje met de net gekochte lekkere kersen was weer voldoende als avondmaal. Door de hitte is de dorst veel groter dan de honger.

155816-155738= 78 km gereden

Dag 4 Om 8 uur ging de wekker en om 10 uur nam ik in het winkeltje afscheid. Het had die nacht hard geregend met onweer, maar 's morgens was het toch al snel weer erg warm, gelukkig iets minder dan de laatste dagen. De rit leidde ons door kleine plaatsjes, en o.a. Leverkussen waar heel veel gebouwen van de chemiegigant Bayer stonden, maar ook door Keulen, waar we vlak langs de Dom reden. Verder langs de Rijn en omdat TT het vertikte om iets te zeggen, moest Sonja alle aanwijzingen geven. Ook nog door Bonn en verder langs de Rijn, waarop heel wat scheepvaart was te zien. In Remagen, bekend van de brug, konden we een leuke parkeerplaats vinden vlak langs de Rijn. Van de parkeerwachter hoorde ik dat er met een kaart 2 uur vrij geparkeerd mocht worden. Helaas was het enige bankje dat in de schaduw stond bezet door een man die met zijn fiets de andere plaatsen onbereikbaar maakte. Dus legden we maar een kleed op het gras en gingen daar op zitten en ons brood eten. Toen de man uiteindelijk vertrok gingen wij gauw op het bankje zitten, belde ik de geitenboerderij en hoorde dat we welkom waren. Daarna reden we naar Andernach waar de borden verwezen naar de Geysir-info. We kwamen op een grote parkeerplaats waarvan een groot gedeelte voor campers bedoeld was. En die stond al redelijk vol. Omdat de borden onduidelijk waren vroeg ik aan een touringcar-chauffeur waar we moesten zijn. Het bleek een stukje lopen richting het centrum. Bij de kassa kon ik tickets kopen (€ 30) voor de vaart van 11.15 u. de volgende dag. Het museumbezoek was inbegrepen en wij kozen voor een bezoek achteraf. Daarna reden we in een kwartier over een bochtig weggetje naar de geitenfarm. We kregen een plek aangewezen en moesten voor stroom € 2 betalen. We kochten twee stukken kaas. Er werd ook gezegd dat als het 's nacht hard zou gaan stormen we een meer beschut plekje konden zoeken. De geiten werden vanwege de jonkies alleen maar 's morgens gemolken. Wel werden ze, begeleid door de boer met een hond, van 18-19.30 u. in een weiland losgelaten om wat vers gras te eten. Mooi gezicht toen ze langs kwamen rennen. De boerin kwam ons nog 2 verse eieren brengen.

155942-155816= 126 km gereden

Dag 5 Bijtijds afscheid genomen en nog 4 eieren gekocht (€ 1,20). We kwamen ruim op tijd op de camperplaats in Andernach en namen (na wat info van andere camperaars) het risico en kochten geen parkeerticket van € 7. Daarna konden we wat over de Rijn uitkijken vanaf een bankje. Om 10.45 u. gingen we met een buslading oudere mensen aan boord en kozen voor een plekje in de schaduw. Helaas was daar de motor van het schip te ruiken en dat werd tijdens het varen erger. Om 11.16 vertrokken we en keerden we op de Rijn. Iets later werd aangelegd en ging iemand met een fiets van boord. Nog iets later legden we aan bij de steiger waarvandaan het pad liep naar de Geyser. Daar konden we, gezeten op een grote steen, wachten tot iemand de knop omdraaide en de geyser begon te spuiten. Eerst een paar meter maar daarna zo'n 40 meter hoog. Het spuitgat zat tussen een paar bruin gekleurde stenen, dus was het ijzerhoudend water. Verder was er niet veel te zien dus even later zaten we weer op ons plekje op de boot. Die vertrok om 12.22 u., legde onderweg weer aan bij dezelfde steiger waar iemand aan boord ging en om 12.40 u. waren we weer op het vertrekpunt. Daarna bezochten we nog het Geysir-museum wat voor kinderen erg leuk is. Na een broodje op de camperplaats vertrokken we naar de Laacher See, het vulkaanmeer. Daar maakten we een wandeling, waarbij we tussen de bomen door het meer zagen. Op de plek waar het meer beter te zien was stond een bankje maar dat was al bezet. Dan weer teruggelopen waarbij opviel hoeveel hopplanten er langs het pad groeiden. Daarna reden we naar Mendig waar we op het terras van de Vulkan brouwerij ieder een glas bier kregen tegen inlevering van onze museumkaartjes. In het winkeltje kocht ik nog 6 flesjes met verschillende biertypen. Dan naar de Lidl voor boodschappen en even later stonden we op de camperplaats, waar al heel wat campers stonden, waaronder een paar Nederlanders. Toen ik de stroom wilde aansluiten gooide ik eerst € 0,50 in de automaat en drukte toen op het nummer waarin onze stekker zat. Maar geen stroom. Kennelijk de verkeerde volgorde. De man van de camper naast ons zei dat op een ander nummer nog wat geld stond en toen kregen we inderdaad stroom.

's Avonds gooide ik daar nog € 0,50 bij en 's morgens bleek de koelkast nog steeds op 220 V te werken. In Mendig getankt 156000-680 km 59,89 L voor € 66,42.

156006-155942=64 km gereden.

Dag 6 's Morgens stond de koelkast nog wel op stroom, maar toen we de waterkoker aanzetten was de stroom redelijk snel op. Dus een lauw bakje koffie. Daarna konden we nog het toilet legen en de vuilwatertank laten leeglopen en waren we nr. 4 van de 9 campers die vertrokken. Eerst terug naar Andernach en daarna tot Bingen langs de Rijn, waarop veel schepen (ook met kolen) voeren. Daarna reden we door een glooiend landschap. De warmte in de camper werd iets getemperd door de raampjes tegen elkaar open te zetten. Ik probeerde onderweg 2 keer te bellen naar het bedrijf maar er werd niet opgenomen. Toen we in Katzweiler de bordjes volgden naar de forellenkwekerij stond op een bord dat de weg doodliep en iets verder dat alleen bevoegden mochten doorrijden. Maar aan het eind van de weg was de kwekerij met winkeltje en eetgelegenheid. Onze overnachtingsplek was een weilandje waarvan een gedeelte gemaaid was. Maar er was daar geen schaduw, dus zetten we de camper eerst aan de kant van het weggetje onder wat bomen en bleven daar zitten (zo nu en dan de stoelen wat verschuivend) tot we gingen eten. Het zonnescherm van de camper had kennelijk ooit een klap gehad en wilde niet meer opendraaien. Om 16.45 u. liepen we naar het restaurant en bestelde ik voor Sonja een gebakken en voor mij een gerookte forel. De keus was gebakken aardappelen of brood en we kozen voor brood. Er zaten 3 plakjes brood bij, wat boter en een slablaadje. En we namen ieder een flesje Weizenbier, wat iets te warm was. Het eten smaakte wel goed, Sonja vond de gerookte forel lekkerder dan de gebakken. Alles samen voor € 27. We zaten op een houten bank aan een houten tafel langs een vijver waarin wat karpers zwommen. Aan de kant zaten 2 reigers, 2 eenden en we zagen nog een ijsvogeltje. Dan nog een korte wandeling gemaakt. Daarna konden we in de schaduw wat schrijven en lezen met op de achtergrond het geluid van een kabbelend beekje en de kwetterende vogeltjes.

156168-156006= 162 km gereden

Dag 6 's Morgens wat uitgeslapen, Sonja had slecht geslapen. Na het ontbijt afscheid genomen en op weg. Eerst nog geprobeerd te bellen, maar er werd niet opgenomen. Onderweg nog een keer geprobeerd en toen er werd opgenomen werd er gezegd dat er eigenlijk geen plaats was omdat er al een paar campers verwacht werden. Verder werd er nog wat verteld maar dat verstond ik allemaal niet. Toen maar meteen naar TT in Amsterdam gebeld. We werden 6 i.p.v. de aangekondigde 4 minuten aan de lijn gehouden. Daarna bleek de verbinding zo slecht dat deze verbroken werd. Even later werd ik teruggebeld, maar toen wist ik niet precies op welke knop ik moest drukken. Toen we wat wilden gaan eten zocht ik eerst in een stadje een McDonald om daar de tablet te gebruiken. Maar die vonden we niet. Wat later vond ik een mooie beschaduwde plek bij een gesloten gemeentewerf. Daar belde ik nog een keer naar Amsterdam en werd het probleem na 5 minuten wachten snel verholpen (op het linker ikoontje klikken dat rechtsonder in het scherm zit. Dus kreeg Sonja onderweg meer tijd om naar buiten te kijken. Haar waarschuwingen voor gevaarlijke bochten hielden we er in. Om ± 3 uur stonden we voor het boerenbedrijf (± 80 melkkoeien en 100 kalveren en wat kleinvee). We kregen toch een plekje aangewezen in een weiland met zicht op bossen in de verte. Vanaf de voorkant van de boerenwoning keek je uit over een groot dal. In het "winkeltje" kochten we een, 's morgens in de houtgestookte oven gebakken, vloerbrood (erg lekker), een doosje met 6 verse eieren en in een lege Lidl waterfles 1,5 liter verse volle melk zo uit de tank. Alles voor € 7. Ook werd verteld dat we water konden innemen. Toen we terugliepen naar de camper begon het vlakbij al te onweren en toen we net binnen zaten hoosde het met hagel en onweer. In de grote schuur naast ons hoorden we om de 8,5 minuut 8 fluittonen, mogelijk om vogels te verjagen. Na de regenbui zag ik dat de andere campers ook gearriveerd waren.

156329-156168= 161 km gereden.

Dag 7 Overdag had gisteren mijn linker grote teen al pijn gedaan. 's Avonds nog meer en 's nachts had ik paracetamol nodig tegen de pijn. De teen kon ik niet meer buigen en was wat rood en erg gevoelig. Lopen kon bijna niet meer. We besloten een dokter te raadplegen en de vakantie maar af te breken. Bij het afscheid nemen hoorden we dat Pforzheim de meest gunstige plaats was om een ziekenhuis te bezoeken. In een dorpje onderweg belde ik naar Eurocross dat achter op het verzekeringskaartje stond. Daar werd voor mij een dossier aangemaakt, zodat we in het ziekenhuis niet hoefden te betalen. Dan verder naar Pforzheim, waarbij het indrukken van het koppelingspendaal erg pijnlijk was. Vlakbij het ziekenhuis konden we gelukkig een parkeerplek vinden. Daarna nog door een lange hal naar de balie. Daar werden wat gegevens opgenomen en werden we verwezen naar een deur verder. Daar moesten we aanbellen en werden er weer wat gegevens opgenomen. Toen moesten we weer een deur verder. Daarop hing een papier waarop stond dat je moest kloppen en gaan zitten tot je geroepen werd. Dat deden we, maar dat bleek niet goed te zijn, want mensen na ons klopten aan en gingen meteen naar binnen. Dus bleven we naast de deur staan tot er mensen uit kwamen en gingen we naar binnen. Daar zat een meisje met veel tatouages, een ring door de neus en veel dingen in de oren en met erg lange nagels die onze gegevens in de computer moest zetten. Dat ging kennelijk niet zo makkelijk want ze moest steeds zuchten en ze probeerde tevergeefs iemand te bellen. Uiteindelijk was het klaar en konden we weer tussen alle andere wachtenden gaan zitten. En zo zagen we, tijdens de 2 uur wachten, dat ook de Duitsers moeite hadden met het papier op de deur. Tenslotte werd ik bij een arts geroepen die na mijn verhaal zei dat het hem niet duidelijk was wat de oorzaak was: ontsteking, of jicht of ?? Ik kreeg een recept mee voor Ibuprofen en moest bij de balie vragen waar de apotheek was. Die bleek in een nabijgelegen Kaufcentrum te zitten. Daar naartoe gereden en naar binnen gestrompeld waar we voor € 5 20 tabletten kregen. Op de parkeerplaats namen we nog een broodje en ik de eerste tablet. Daarna zette ik TT op de snelste weg naar huis via snelwegen. We konden vaak tussen de 120 en 130 km/u rijden, dus dat schoot lekker op. Bij de plaats Limburg namen we bij een McDonald een burger en ieder een milkshake. Bij het naastgelegen tankstation kocht ik bij 570,2-156570 km 44,83 L voor € 47,92. Vlak over de grens nabij Arnhem rustten we uit en in Meppel tankte ik nog een keer 360.1-156931 km 43,06 L voor € 49,48. Toen we ons dorp binnen reden zagen we dat het dorpsfeest nog in volle gang was ('s avonds ook nog goed te horen). Maar onze straat had geen versiering vanwege, wat we later hoorden, het overlijden van iemand uit de straat. Na de buren gewaarschuwd te hebben en het meest nodige uit de camper gehaald te hebben namen we een lekker bad en gingen naar bed.

156944-156329= 615 km gereden. In totaal 156944-155305= 1639 km gereden.

* Vergeleken met de herkomst van de naam Egmont met Eg als afscheiding in de natuur en het Eggegebergte analoog, is er veel te zeggen voor Eggstersteine = Externsteine.

==================================================================

2017 korte vakantie naar Frankrijk

Iets wat we een keer zagen op TV deed ons besluiten het in werkelijkheid te gaan zien. Dat was de THE GALERIE DES MACHINES in Nantes.

Met het lidmaatschap van France Passion konden we een aantal overnachtingen doen bij aangesloten bedrijven.

de heenweg de terugweg

Dag 1 (za). Vertrek om 10.30 uur en na wat boodschappen gedaan te hebben in Breda, we reden vlak langs de bekende koepel, stonden we om 15 u. op de SVR-camping in Breda. € 12,50 met electra. De info over Breda gaven we maar terug omdat we de volgende dag Frankrijk zouden binnenrijden. Om 19 u. staan er zo'n 14 caravans en campers. Het geluid van de snelweg blijft goed hoorbaar. De luide muziek uit omliggende huizen stopt gelukkig een keer. Zo nu en dan hoor je de hogesnelheidstrein langs komen. Het is telkens even schrikken als er een eikel uit de boom op ons dak valt. Tegen de avond komt er nog een kleine camper binnenrijden, waarop wij onze camper draaien om ruimte te bieden.

Vandaag 212 km gereden.

Dag 2 (zo). Om 9.30 u. vertrokken en om 10 u. passeren we de Belgische grens. Ondanks de grote drukte bij Antwerpen rijden we vlot door de Kennedy-tunnel. De parkeerplaatsen langs de snelweg waren te vol, zodat ik TT de opdracht gaf de kortste route te kiezen. Dat ging in een stadje bijna fout, want we werden een weggetje opgestuurd waaraan gewerkt werd, zodat het smal en bochtig was. Maar het paste net en we reden om 12 u. de Franse grens over. Dat moest tussen paaltjes door die volgens een bord werden gebruikt voor politiecontrole. Maar wij zagen geen agent. Toen weer met TT voor een route gekozen zonder snelwegen. Nog net in Lille reden we de parkeerplaats van een drive-through supermarkt op, die in tegenstelling tot andere supermarkten gesloten was. En dus konden we in alle rust ons broodje eten. Wat later reden we Noeux-les-Mines binnen en vonden de FP-overnachtingsplaats. Maar aan het hek hing een bord dat het in het weekend (althans op zondag) gesloten was. Dus zochten we een alternatief en dat werd Dieval zo'n 20 km verder. Daar werden we hartelijk verwelkomd door de eigenaresse en kochten we wat eieren, jam en zelfgebakken koekjes en kregen een grote tomaat gratis. Daarna werd ons een plekje gewezen en konden we ons installeren. We stonden bovenop een heuvel en zagen beneden een dorpje liggen. De ezel, in de appelboomgaard naast ons, kwam al snel aanlopen en at met smaak de kapjes van het brood. Of het nu vragen om meer brood of iets anders was, maar soms begon de ezel te loeien als een scheepshoorn (en net zo luid) en het eindigde met wat korte geluidjes. De hazelaar naast ons had al veel noten laten vallen. Onderweg was de diesel aan de gangbare pompen ± € 1,27 en de goedkope pompen € 1,15 per liter.

Vandaag 271 km gereden.

Dag 3 (ma). Na hartelijk afscheid van de boerin genomen te hebben, en op haar verzoek nog een paar regels (in 't Frans) in het gastenboek geschreven te hebben, vertrokken we. Omdat de af te leggen afstand klein leek en ik niet te vroeg wilde aankomen zette ik TT op de route zonder snelwegen. Daarom reden we door veel stadjes en dorpjes. Bij de Aldi in Neufchatel deden we nog wat inkopen en in Rouaan wist TT het even niet meer. Ze gaf steeds aan dat we de linker baan moesten hebben, om dan even later aan te kondigen dat we rechtsaf moesten slaan. Uiteindelijk kwam ik via de ventweg weer op de goede weg en reden we de stad uit. Onderweg waren de meeste parkeerplaatsen of vol of lagen in de volle zon en het was erg warm. We vonden uiteindelijk een plek en aten ons broodje. Omdat rijden met open raampjes wel wat verkoeling maar ook veel lawaai gaf, deden we de ramen dicht en zette ik de airco aan. Onderweg kwamen we op 2 plaatsen in een file te zitten die ontstond door wegwerkzaamheden. Dat leverde in totaal wel een uur vertraging op. In de 2e file reed een auto voor ons waarvan de bijrijder op een gegeven moment een blauw zwaailicht op het dak zette en de bestuurder de auto draaide. Sonja zei dat ze bij het wegrijden ook nog even de sirene gebruikten. Al wat later in de middag wilde ik even pauzeren, maar zag geen geschikte plek. Dus sloeg ik maar een zijweg in en vond een mooie rustige parkeerplaats. Kennelijk werd die ook gebruikt om grof vuil te dumpen.

In Vimoutiers vonden we (om 16.55 u.) al snel de FP-plek. Aan het weggetje dat langs de boerderij liep was een parkeerplaats gemaakt met een walnotenboompje en een houten tafel met banken. We waren de enige en na parkeren ging ik naar de boerderij om ons te melden. Ik werd verwelkomd door 2 honden waarvan een erg hard blafte, maar gelukkig niet beet. In het huis was niemand aanwezig en in de stallen alleen maar koeien en kalveren. Er stonden wel een paar fietsen en een niet afgesloten auto. In de stal reed een robot rond die het hooi wat naar de koeien schoof. We stelden de camper maar op en namen naast een plak cake die we van onze buurvrouw hadden meegekregen maar wat te drinken. Een paar keer liep ik naar het huis om te zien of er iemand was. Maar tevergeefs. Bij de stal kwam iemand aanrijden van de firma Laval om de geautomatiseerde melkinstallatie te controleren. Ik vroeg de man of hij wist waar de eigenaar was en omdat hij dat ook niet wist ging hij bellen en vertelde mij dat ik toestemming had om te overnachten.

De lichtbruine kat die steeds liep te bedelen bij de camper, maar kennelijk geen dorst had, ging even later liggen slapen op het stoeltje waarvan Sonja even was opgestaan.

Vandaag 300 km gereden.

Dag 4 (di). Na het ontbijt geprobeerd afscheid te nemen en zowaar was het de eigenaar die me zei over 10 minuten wel tijd te hebben. Het hondje dat gisteren zo liep te blaffen zei nu helemaal niets en liep te kwispelstaarten. Van de appelbomen waren weer veel appels gevallen. Mogelijk te gebruiken om er cider van te maken. Toen ik na 12 min. terugkwam was de boer nog niet klaar en liep ik alvast naar de stal waar een robot de koeien molk. Toen de boer kwam aanlopen vroeg ik of er steeds 1 speen tegelijk gemolken werd, omdat ik dacht dat gisteren gezien te hebben. Hij vroeg me mee te komen naar de machine en liet zien dat er 1 speen tegelijk schoongemaakt werd met water en dat er dan 4 spenen tegelijk gemolken werden. In de stal met de kalveren stonden allemaal emmers met (geplet) graan die volgens hem voor de kippen bedoeld waren. De kalveren kregen melk. Daarna gingen we naar het winkeltje en kocht ik 2 flessen cider (brut) en een kaasje en namen we afscheid. De route die ik thuis uitgezocht had zou zo'n 305 km zijn, maar TT gaf aan dat het er 365 zouden worden. Dus reden we even later op de weg naar Caen en daarna Rennes. In St. Martin-des-Champs vlakbij Avranches konden we bij een Intermarché supermarkt tanken voor € 1,189 per liter. In de supermarkt kochten we o.a. een warme gebraden kip die we even later opaten.

We reden door het departement Calvados van Normandië met onderweg een aantal oorlogsbegraafplaatsen en Bretagne. Veel was er verder niet te zien omdat we steeds op de snelweg zaten. Op de bestemming aangekomen zagen we voor het eerst een wijngaard, met blauwe druiven. Er stonden naast de plek waar wij stonden ook een aantal grote (nieuwe) wijnvaten die tot zomerhuisjes waren verbouwd. In het nieuwe gebouw was op de beganegrond het winkeltje, waar de dame die ons hielp vertelde dat de huisjes er nog maar 2 maanden stonden. Er waren veel verschillende soorten wijn, waarvan wij er 3 te proeven kregen. De dame zei dat ze zo'n 35 ha wijngaarden hadden, verdeeld over verschillende lokaties, met elk zijn eigen druivensoort. We kochten 3 flessen wijn (€ 3,50-5,50) en drie flesjes bier van een brouwerij in Nantes.

Om ± 20 u. vertrok de dame en was het huis dus onbewoond en stonden wij alleen en zichtbaar v.a. de openbare weg op de heuvel. Dus het argument van FP van veilig staan gaat niet op.

Vandaag 372 km gereden

Dag 5 (wo). 's Morgens liepen er een paar mensen de wijntonnen-woninkjes te bekijken. Toen ik afscheid wilde nemen was het winkeltje nog dicht. Ik liep naar de achterkant van het gebouw, waar een aantal mensen aan het werk waren en liep naar binnen. Beneden was niemand en toen ik de trap was opgegaan kwam er een dame op mij af en vroeg wat ik wilde. Ik vertelde dat we overnacht hadden en afscheid wilden nemen. Ze lachte en ging me voor de trap af. Daar vroeg ze iets aan de werkmensen en vertelde me dat de eigenaar al weer vertrokken was. Dus maakten we de camper klaar voor vertrek. En even later stopte toch het autootje met de dame die ons gisteren geholpen had en konden we haar bedanken. Ze wenste ons nog een goede reis. Even later stonden we voor de poort van de camperplaats in Nantes. De automaten die de toegang regelden gaven nogal wat problemen. Maar met de hulp van een paar Fransen en een telefoongesprek met de organisatie lukte het toch voor

€ 17,30 een kaart te bemachtigen. Als ik de kaart in het apparaat stopte stond er op het scherm dat de kaart onleesbaar was. Maar tenslotte, met de auto vlak voor de slagboom, moest je de kaart vlak voor het apparaat houden waarna de slagboom omhoog ging. Er stonden al een aantal campers en er was kennelijk voor maar 1 of 2 stroom. Dus ging onze koelkast weer op gas. Na ons broodje ging ik bij de receptie vragen hoe we de stad in konden en kreeg uitleg met een plattegrond en de trams die we moesten hebben . Vanaf de camping was het een klein stukje lopen naar de tramhalte. Daar kocht ik met hulp van een Franse dame voor ons tweeën een dagkaart (€ 10,80) en reden we met lijn 2 tot aan halte Commerce. Dan overstappen op lijn 1 en uitstappen bij Chantiers Navals. Dat laatste ging niet helemaal goed en we reden wel 5 haltes te ver door. Maar konden bijna meteen weer een tram terug nemen. Overdag rijdt er bijna om de 4 minuten een tram. Bij de juiste halte uitgestapt moesten we nog een brug over de Loire oversteken en kwamen op het terrein van île de Nantes. Met iets verder de ingang van Les Machines de l'île. We troffen het want de enorme (12 m. hoog) mechanische olifant was aan het stappen. Met bovenop een aantal mensen die meereden en onderaan de bestuurder die zo nu en dan ook de slurf bediende waar dan schuim of stoom uitkwam. Aan de achterkant was een kind bezig om met een hefboom de staart te bewegen. Daarna zagen we nog een draaimolen met verschillende figuren en daarna moesten we aansluiten in de rij voor de 2 kassa's (€ 17). Dat kostte ca. een 1/2 uur. Daarna kon in een grote hal de mechanische spin bekenen worden waar een aantal mensen op meereed, een grote rups waar een kind op meereed, een vliegtuigje dat met een man door eenwolk van stoom en schuim vloog. En in de tropische tuin waren allerlei mechanische insecten en een mechanische vleesetende plant te bewonderen . Daarna konden we via een trap naar de bovenverdieping waarvanaf de werkplaats te zien was. Op de vele foto's was te zien dat de tentoonstelling ook in China veel bewondering oogste. En we konden in een deel van een grote mechanische boom klimmen (klaar in 2021). Daarna keken we nog even (van afstand) naar het oorlogsschip dat aan de andere kant van de Loire lag en deel uitmaakte van het oorlogsmuseum . Toen weer terug naar de grote hal en net toen we wat zaten te eten hoorden we het geluid van de grote olifant en zagen we hem voetje voor voetje naderbij komen. Hij liep vlak voor ons langs wat veel indruk maakte. Daarna liepen we naar de tramhalte en besloten tot het eindpunt mee te rijden. Maar omdat er onderweg niet veel bijzonders te zien was, namen we al snel een tram terug tot net voorbij halte Commerce. Daar stapten we op een andere tram die richting kathedraal ging. Via een kermis in aanbouw liepen we naar de ingang en konden binnen wat uitrusten en tijdens het luisteren naar het orgel de immense ruimte met mooie ramen en beelden bewonderen. Na nog een stukje van het kasteel bekeken te hebben reden we met de tram terug naar de camping. Na het eten besloten we nog tegen de avond naar het centrum te rijden met de hoop wat lichtjes te zien. Maar afgezien van het mooie licht van de ondergaande zon was er niet veel te zien en reden we weer terug naar de camping.

Vandaag maar 15 km gereden.

Dag 6 (do). We waren niet de eerste die vertrok. Na eerst het toilet en de vuilwatertank geleegd te hebben en wat water te hebben ingenomen reden we naar de slagboom. En zo moeilijk als het gisteren was om binnen te komen zo makkelijk ging het vertrek. We reden via "gewone" wegen naar Martigné-sur-Mayenne. Bij een druk bezocht chauffeursrestaurant hoorde ik dat het kasteel (bekend van de TV serie met Dick Strawbridge en zijn vriendin Angel Adoree) zo'n 200 meter verder lag. Tussen de vele bomen en struiken zag ik opeens het weggetje naar het kasteel en waren we er al voorbij. Vanaf de andere kant was er niets te zien, dus reed ik terug en parkeerde de camper. Daarna konden we lopen naar het weggetje. Eerst zagen we het bord en toen via het weggetje het kasteel met bijgebouw. Net als in de TV-serie over de renovatie. Op het internet had ik de prijzen al gezien (4 day chateau usage fee: May – September £5750 – ) dus vertrokken we weer.

Om uiteindelijk bij Caen weer dezelfde weg te rijden als op de heenweg. Toen ik de borden Bayeux zag, besloten we het tapijt te gaan bekijken. Vlakbij het museum was een grote parkeerplaats en even later konden we voor € 19 het tapijt bewonderen, met een handtelefoon en uitleg in het Nederlands (het tapijt van Bayeux is een borduurwerk van 70 meter lang en 50 cm hoog, dat de geschiedenis uitbeeldt van de slag bij Hastings in 1066. Hierbij viel Willem de Veroveraar vanuit Normandië Engeland binnen en versloeg hij de Angelsaksische koning Harold. Het tapijt is vernoemd naar de stad Bayeux in Frankrijk en werd vermoedelijk vervaardigd in 1068). Daarna nog wat geschiedenis opdoen en een Engelstalige film bekeken. Toen weer langs de watermolen naar de parkeerplaats. Bij de automaat moesten we € 2,80 betalen. In een winkeltje nog wat voor de buurvrouw gekocht en vervolgens op weg naar de eindbestemming. Een boerenbedrijf waar ook cider gemaakt werd. We kregen onderweg nog een stukje van een hoosbui te verwerken en reden wat later het terrein op. De bordjes van FP wezen naar een van de vijf mooie parkeerplaatsen tussen de appelbomen. Bij het huis werd niet gereageerd op aanbellen en het winkeltje was gesloten. Dus gingen we ons maar installeren en hoopten wat later toestemming te kunnen vragen. En wat later kwam er iemand met een tractor langsrijden (de eigenaar?) en zei dat we mochten blijven staan. En dat of 's avonds of de volgende morgen het winkeltje wel open zou zijn. De maaltijd bestond weer uit appel, pruim, sinaasappel, tomaat, walnoot en kaas. De behoefte om warm eten klaar te maken is er nog steeds niet, ondanks dat het buiten een stuk koeler is.

Vandaag 354 km gereden.

Dag 7 (vr). We beginnen misschien wat vermoeid te raken of het komt door de koele nacht, want we worden pas om 9.15 u. wakker. Als Sonja na het ontbijt de camper inruimt ga ik kijken of het winkeltje open is. Dat is niet zo, maar als ik bij het woonhuis aanbel doet een klein meisje open en vlak daarachter staat de oma die me meeneemt naar het winkeltje. Ik koop een fles cider brut, een fles cider medium (de doux was volgens haar erg mousserend). En een kleine fles calvados (42 %). alles bij elkaar voor € 22,50. Dan neem ik afscheid en rijden we richting eindbestemming. Bij Honfleur krijgen we een enorme hoosbui en bij de monding van de Seine moeten we een flink stuk omrijden omdat TT betaalwegen uitsluit . TT bespaart daarmee € 6,20 maar we zijn een paar Euro kwijt aan extra diesel. Op de eindbestemming (bij een kippenfarm) zijn alle 5 camperplaatsen nog vrij. Bij het winkeltje moeten we aanbellen en komt de boerin ons helpen. We kopen kaas en joghurt voor € 7. Als ik vraag of we bij het strand kunnen komen schrijft ze op een papiertje St. Jouin-Bruneval, wat TT gelukkig kan vinden. Het ligt 6 km verder, vlak bij het strand en een haventje. Langs de weg naar het strand is een camperplaats en aan het eind van de weg een grote parkeerplaats waarvan een deel ook camperplaats is. Campers mogen niet op de parkeerplaats staan, maar dat verbod negeren we maar omdat er plek genoeg is en we niet blijven overnachten. Op het strand zijn verschillende wandelaars, 1 visser en een paar zwemmers. Het ruikt er niet lekker, mogelijk omdat een paar olietanks wat verderop wat lekken. Daarom vertrekken we weer snel naar onze overnachtingsplek, waar al een camper staat. Op een bord staat wat we zouden kunnen kopen: poulet, pintade, cuite, yaourt, legumes (kip en parelhoen gekookt, joghurt, groenten). Na een spelletje rummicub maakt Sonja weer een fruitmaaltijd klaar. Om ± 9 u. staan er naast ons 1 kleine Duitse camper, 1 grote Duitse camper, 1 grote Franse camper met als aanhanger een klein autootje en 1 grote Zwitserse camper.

Vandaag 259 km gereden.

Dag 8 (za). We waren 's morgens weer niet de eerste die vertrok. In het winkeltje stond nu de eigenaar waarvan ik afscheid nam. Toen via Dieppe, langs Abbeville naar de eindbestemming Dieval. Bij Le Tréport konden we op een parkeerplaats ons broodje eten met zicht op zee en de steile kust. Onderweg nog een keer bij een Auchan-supermarkt gestopt waar we 11 flesjes bier, 4 flessen wijn, 10 kg aardappelen voor € 2,99, 1 kg Ratte-aardappelen voor € 2,49 en 1 kg Bleu d'Artois aardappelen voor € 2 en nog wat dingetjes kochten. Daarna kregen we onderweg weer een hoosbui te verwerken. En we zagen een ongeluk met een fietser die met bebloed hoofd op de grond lag. Gelukkig bewoog zijn hand nog. Wat later reden we weer hetzelfde erf op als op de heenweg en werden verwelkomd door de boerin. We kochten wat tomaten, minder dan de bedoeling was, maar volgens haar was de rest slecht. Het pakje met de 3 zelfgebakken koekjes kregen we gratis omdat ze volgens haar al taai begonnen te worden. De ezel at met smaak de overgebleven wortels en een paar boterhammen. Tegen de avond zagen we vlakbij een klein konijntje rondscharrelen. Het eerste wild dat we in Frankrijk zagen. Toen wij al in bed lagen arriveerde er nog een camper.

Vandaag 236 km gereden.

Dag 9 (zo). We besloten niet op maandagmorgen naar huis te gaan maar vandaag en dus de camperplaats in België over te slaan.

De camper die 's avonds laat binnengekomen was vertrok eerder dan wij. Bij het afscheid nemen gaven we aan de boerin een blikje met Haagse hopjes. Dat vond ze zo leuk dat we beiden gekust werden en Sonja een potje zelfgemaakte pruimenjam kreeg, die ze de vorige dag gemaakt had. Daarna werden we uitgezwaaid.

Frankrijk waren we snel uit en België doorkruisten we in 5 kwartier (allemaal snelweg). Bij Antwerpen ging het gelukkig vlot. Daarna besloten we nog even bij Waldo en Romy langs te gaan. En konden de verbouwing zien. Ravi was lekker bezig met de opgebouwde toren om te schoppen en Qwin lag lekker te slapen. Indie zou later komen, maar toen waren we al op weg naar huis.

Vandaag 487 km gereden. In totaal 2272 km gereden.

Door ons geïmporteerd:

Nog een keer de foto's:

Laatste keer bijgewerkt op 2-2-2019

2017 camperreis door Duitsland

Maak jouw eigen website met JouwWeb